Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

1 Εισαγωγικές παρατηρήσεις Η Σύμβαση της Νέας Υόρκης της 10 ης Ιουνίου 1958 για την αναγνώριση και εκτέλεση αλ- λοδαπών διαιτητικών αποφάσεων, κυρωθείσα στην Ελλάδα δια του ν.δ. 4220/1961, συ- νιστά βασικό σταθμό στην εξέλιξη και προώθηση της διαιτητικής επίλυσης διαφορών. H Σύμβαση αυτή καθ’ εαυτή έχει σήμερα επιτρέψει στη διαιτησία να πρωταγωνιστεί στην επίλυση των διεθνών εμπορικών διαφορών, αποτελώντας κατά τούτο « ακρογωνιαίο λίθο της τρέχουσας διεθνούς εμπορικής διαιτησίας 1 » , « σημαντικό πυλώνα επί του οποίου εδρά- ζεται το εποικοδόμημα της διαιτησίας 2 », καθώς και « τo αποτελεσματικότερo, ίσως, παρά- δειγμα διεθνούς κειμένου σε ολόκληρη την πορεία του εμπορικού δικαίου 3 ». Βασική επιδίωξη της Σύμβασης αποτέλεσε η δημιουργία ενός αποτελεσματικού, διε- θνούς και συνεπώς ομοιόμορφου νομοθετικού πλαισίου, με σκοπό την ευχερέστερη αναγνώριση και εκτέλεση των διαιτητικών συμφωνιών και αποφάσεων 4 . Κατά τις προ- παρασκευαστικές εργασίες ( travaux préparatoires ) της Σύμβασης διαπιστώθηκε πως στο πεδίο των διεθνών εμπορικών συναλλαγών, η ανάγκη απαγκίστρωσης από τις, συχνά, ανεξέλεγκτες ιδιοσυγκρασίες έκαστης εθνικής έννομης τάξης κρίνεται επιβεβλημένη, λαμβανομένης υπόψη της ιδιομορφίας επίλυσης των διεθνών διαφορών, αλλά και της 1. van den Berg , The NewYork Arbitration Convention οf 1958. Towards a Uniform Judicial Interpretation (1981), σ. 1· Με 166 συμβαλλόμενα Κράτη μετά και την πρόσφατη προσχώρηση της Δημοκρατίας των Μαλδιβών, τουΑνεξάρτητου Κράτους της Παπούας-Νέας Γουινέας (2019), της Δημοκρατίας τουΠαλάου, της Δημοκρατίας των Σεϋχελλών, του Βασιλείου τωνΤόνγκα, της Αιθιοπίας και της Δημοκρατία της Σιέρα Λεόνε (2020), η Σύμβασηφέρει σαφώς παγκόσμια διάσταση. Οκατάλογος των συμβαλλόμενων Κρατών είναι διαθέσιμος στον ιστότοπο της UNCITRAL: www.uncitral.org . 2. Liebscher Ch . σε Wolff R . ( επιμ .), New York Convention on the recognition and enforcement of foreign arbitral awards – Commentary – (2012), Preliminary Remarks, αρ. 17, σ. 4· van den Berg , ό.π., σ. 1· Πρβλ. Lew/Mistelis/Kröll , Comparative International Commercial Arbitration (2003), αρ. 2-14 « […] the major catalyst for the development of an international arbitration regime […] » 3. Mustill Μ. J. , Arbitration: History and Background, Journal of International Arbitration 1989, Vol. 6, No. 2, σ. 43 επ., σ. 49 4. Gaillard Emm./Savage J . ( επιμ .), Fouchard/Gaillard/Goldman on International Commercial Arbitration (1999), σ. 122 επ., σ. 131, σ. 966· Ηaas Ul ., Part 3, Convention on the Recognition and Enforcement of Foreign Arbitral Awards, New York, June 10, 1958, Preliminary remarks, σε Weigand F. B. ( επιμ .), Practitioner’s Handbook on International Commercial Arbitration (2002), αρ. 2, σ. 400· Kronke Η ., Introduction, The New York Convention Fifty Years on: Overview and Assessment σε Kronke H./ Nacimiento P./Otto D./Port N. C. ( επιμ .), Recognition and Enforcement of Foreign Arbitral Awards: A Global Commentary on the NewYork Convention (2010), σ. 1 επ., σ. 4 1 2