Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

8 ΜΕΡΟΣ Α’ η εκ μέρους του αιτούντος απόδειξη της ύπαρξης αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης, η οποία πληροί prima facie τις δικαιοδοτικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις της Σύμβα- σης, συνηγορεί κατά τεκμήριο υπέρ της κατάφασης της αναγνώρισης και εκτέλεσής της στην αλλοδαπή ( presumptive obligation on the recognition of the award ) 23 . Τη θέση αυτή προωθεί, συνολικώς, το ομοιόμορφο δίκαιο στο πεδίο της διεθνούς εμπορικής διαιτη- σίας (προπαντός ο πρότυπος νόμος της UNCITRAL για τη διεθνή εμπορική διαιτησία· βλ. παρ’ημίν ν. 2735/1999 24 , ο οποίος παραπέμπει στα κωλύματα αναγνώρισης της Σύμβα- « υπό το φως του αντικειμένου και του σκοπού της ») στο πλαίσιο μίας προσανατολισμένης στο ωφέλιμο ή χρήσιμο αποτέλεσμα του διεθνούς συμβατικού κειμένου ( αρχή της αποτελεσματικότητας , effet utile du traité , principle of effectiveness, principle of effective interpretation ), υπό την έννοια ότι οι διατάξεις της Σύμβασης θα πρέπει να ερμηνεύονται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διευκολύνεται κατά τρόπο αποτελεσματικό ο σκοπός της και να μπορούν να επέλθουν τα σκοπούμενα ωφέλιμα ή χρήσιμα αποτελέσματα (αναγνώριση εγκυρότητας και δεσμευτικότητας της διαιτητικής συμφωνίας, αναγνώριση και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης). Βλ. ενδεικτ. Orakhelashvili Al ., ό.π., σ. 393 επ.· ShawΜ ., ό.π., σ. 936 23. Βλ. μεταξύ πολλών Born G ., ό.π., σ. 3410· Παρεμφερείς αξιολογήσεις εκφράζει και το ομοιόμορφο ευρωπαϊκό δικονομικό δίκαιο ως προς την αναγνώριση και εκτέλεση ενδοκοινοτικών αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται ευρύτερα δεκτό ότι βασική επιδίωξη τόσο της Σύμβασης των Βρυξελλών του 1968, όσο και των μεταγενέστερων Καν. 44/2001 και 1215/2012 αποτέλεσε η ενίσχυση της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των δικαστικών αποφάσεων στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο ενόψει και του τεκμηρίου εκτελεστότητας του οποίου απολαμβάνουν ως προς την ανάπτυξη των εννόμων συνεπειών τους στις έννομες τάξεις των Κρατών μελών που δεν ταυτίζονται με το κράτος έκδοσης της απόφασης (Για την τελολογία του Κανονισμού βλ. ενδεικτ. Γέσιου-Φαλτσή Π ., Δίκαιο Αναγκαστικής Εκτελέσεως ΙΙΙ. Η Διεθνής Αναγκαστική Εκτέλεση (2006), §77, αρ. 15, σ. 280∙ Νίκα Ν./Σαχπεκίδου Ευγ ., Ευρωπαϊκή Πολιτική Δικονομία (2016), Αναγνώριση και εκτέλεση. Εισαγ. παρατ. αρ. 1 επ., σ. 516 επ., άρθρ. 45 αρ. 4, σ. 572· Francq S ., άρθρ. 34 αρ. 2, σ. 646 σε Magnus Ul./Mankowski P . ( επιμ .), Brussels I Regulation 2 (2012)). Κατ’ επέκταση, η αναγνώριση της αλλοδαπής δικαστικής απόφασης διασκευάζεται από το ευρωπαϊκό δικονομικό δίκαιο ως κανόνας και η συνδρομή κωλυμάτων αναγνώρισης και εκτέλεσης του αλλοδαπού εκτελεστού τίτλου ως εξαίρεση στον κανόνα της αμοιβαίας αναγνώρισης ( Γέσιου-Φαλτσή Π ., ό.π., §77, αρ. 18, σ. 282-283). Η παραδοχή αυτή αποκτά αυξημένη σημασία ως προς τη διαπίστωση του εξαιρετικού χαρακτήρα των κανόνων που θέτουν φραγμούς στην αναγνώριση των συνεπειών της αλλοδαπής απόφασης και στη συσταλτική ανάγνωση των προβλεπόμενων κωλυμάτων, ενόψει και της εξαιρετικής λειτουργίας, την οποία επιτελούν (Βλ. ΔΕΚ 28.04.2009 (Apostolides) C-420/07, ΣυλλΝομολ 2009 I-03571, σκ. 58 επ.∙ ΔΕΕ 13.10.2011 (Prism Investments), C-139/10, ό.π., σκ. 28-29, 33∙ ΔΕΕ 26.09.2013 (Salzgitter Mannesmann Handel), C-157/12, ECLI:EU:C:2013:597, σκ. 23 επ., σκ. 28∙ ΔΕΚ 2.06.1994 (Solo Kleinmotoren v Boch), C-414/92, ΣυλλΝομολ 1994 I-02237, σκ. 20· Πρβλ. Commission Proposal COM (1999) 348 final, σ. 22 « This article determines the sole grounds on which a court seized of an appeal may refuse or revoke a declaration of enforceability .»· Καν. 1215/2012 Προοίμιο σκ. 30∙ Δεληκωστόπουλο Ιωάνν ., Ζητήματα από την εφαρμογή του Κανονισμού 44/2001 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων (2011), σ. 232-233∙ Γέσιου-ΦαλτσήΠ ., ό.π., §79, αρ. 1, σ. 330-331 και την εκεί παλαιότερη νομολογία του ΔΕΚ στη σημ. 5∙ ΝίκαΝ./Σαχπεκίδου Ευγ ., ό.π., άρθρ. 45 αρ. 4, σ. 572· Francq S ., άρθρ. 34 αρ. 3, σ. 647 σε Magnus Ul./Mankowski P . ( επιμ .), ό.π.· Κerameus K ., Introductory remarks to Art. 38-52, αρ. 4, σ. 732 σε Magnus Ul./Mankowski P . ( επιμ .), ό.π.). 24. Σύμφωνα με την ΕισΕκθ., σ. 1, 3 « Η διεθνής διαιτησία γνωρίζει στις μέρες μας μεγάλη ανάπτυξη. Χάρη σε αυτήν, διάδικοι από διαφορετικές χώρες επιλύουν διαφορές που προκύπτουν από διεθνείς