ΕΣΔΑ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ

Η μετεξέλιξη των παραδοσιακών οικογενειακών σχέσεων | 75 υποχρέωσης για έγγαμη συμβίωση 317 . Αντίστοιχα ισχύουν mutatis mutandis και όταν η πατρότητα του παιδιού έχει αναγνωριστεί με δήλωση του (φερόμενου) ως φυσικού πατέρα. Και στην περίπτωση αυτή, βάση της συγγένειας αποτελεί ένα νομικό γεγο- νός, η εκούσια αναγνώριση, και όχι το γεγονός της βιολογικής καταγωγής, ως τέτοιο. Ωστόσο, είναι προφανές ότι κατά τη λογική των διατάξεων του ΑΚ, συμπεριλαμβα- νομένων εκείνων που αφορούν τον θεσμό της προσβολής της πατρότητας και της εκούσιας αναγνώρισης, η πραγματική βάση της συγγένειας του παιδιού με ορισμένο άνδρα είναι η βιολογική καταγωγή του παιδιού από αυτόν. Για αυτόν τον λόγο, οι παραπάνω βάσεις ίδρυσης συγγένειας (τεκμήριο καταγωγής από γάμο, εκούσια ανα- γνώριση) μπορούν να ανατραπούν εφόσον δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Έτσι, ο γάμος της μητέρας ή η εκούσια αναγνώριση μπορεί να μην αρκούν για να συνδέ- σουν οριστικά το παιδί με έναν πατέρα 318 . Αναμφισβήτητα οι προβληματισμοί που γεννά η πραγματικότητα είναι πολλοί και τα νομικά όρια αναζήτησης της πατρότητας είναι συχνά δυσδιάκριτα. Ο Έλληνας νο- μοθέτης έχει απασχοληθεί ιδιαίτερα με τα ζητήματα της πατρότητας, τόσο υπό την οπτική γωνία της αμφισβήτησής της από τον «νομικό πατέρα» όσο και από εκείνη της προσβολής της από τον φυσικό πατέρα. Αντίστοιχα, το ΕΔΔΑ έχει έρθει αρκετές φο- ρές αντιμέτωπο με το θέμα του «επαναπροσδιορισμού» της συγγένειας του παιδιού που έχει ήδη πατέρα. Προκειμένου να ερευνηθεί η τυχόν επίδραση της νομολογίας του Δικαστηρίου του Στρασβούργου στο ελληνικό οικογενειακό δίκαιο, κρίνεται σκό- πιμη η εξέταση και η συσχέτιση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ προς τις διατάξεις του ΑΚ και τη σχετική ελληνική νομολογία τόσο στο ζήτημα της προσβολής της πατρότητας από τον νομικό πατέρα (ΙΙ) όσο και της αμφισβήτησής της από τον φερόμενο ως βιολο- γικό πατέρα (ΙIΙ). Προηγουμένως, και για την καλύτερη κατανόηση του μηχανισμού λειτουργίας του άρθρου 8 της Σύμβασης στο ζήτημα της προσβολής της πατρότητας, προτείνεται η εξέταση της μεθοδολογίας του ΕΔΔΑ στον τομέα αυτό (Ι). I. Γενικές παρατηρήσεις για τη μεθοδολογία του ΕΔΔΑ Το ΕΔΔΑ εξετάζει το σύνολο των υποθέσεων αμφισβήτησης ή προσβολής της πα- τρότητας υπό το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ και ειδικότερα είτε υπό την οπτική γωνία της προστασίας της ιδιωτικής ζωής είτε υπό εκείνη της οικογενειακής ζωής. Πράγματι, τα ζητήματα πατρότητας αφορούν τόσο την ιδιωτική ζωή του ενδιαφερόμενου, η οποία περιλαμβάνει σημαντικές πτυχές της ταυτότητας του προσώπου 319 , όσο και τη θεμελίωση ή ανάπτυξη οικογενειακών δεσμών του πατέρα με το παιδί. Τα κριτήρια βάσει των οποίων επιλέγεται η εξέταση της υπόθεσης υπό το φως του ενός ή του 317. Φουντεδάκη, Κ., «Άρθρο 1465», όπ.π. σελ. 714. Κατά το άρθρο 1386 ΑΚ, ο γάμος παράγει για τους συζύγους αμοιβαία υποχρέωση για συμβίωση, εφόσον η σχετική αξίωση δεν αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος. Έκφανση της υποχρέωσης για έγγαμη συμβίωση συνιστά και η υπο- χρέωση πίστης, της αποφυγής δηλαδή σύναψης γενετήσιων σχέσεων με τρίτους. Βλ. ενδεικτι- κά, ΜΠρΑμαλ 78/2002, ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΑιγ 622/2010, ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσσαλ 386/2011, ΝΟΜΟΣ. 318. Φουντεδάκη, Κ., «Άρθρο 1465», όπ.π. σελ. 715. 319. ΕΔΔΑ, Kautzor κ. Γερμανίας , 22.3.2012, παρ. 63. Βλ. Επίσης, Pascaud κ. Γαλλίας , 16.6.2011, παρ. 48-49, και A.L. κ. Πολωνίας , 18.2.2014, παρ. 59.