ΕΣΔΑ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ

78 | ΕΣΔΑ και ίδρυση της συγγένειας παράγοντες, όπως η φύση του προστατευόμενου δικαιώματος, τα συμφέροντα που διακυβεύονται και η ύπαρξη ευρωπαϊκής συναίνεσης ( european consensus ) 326 . Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι το περιθώριο εκτίμησης του κράτους είναι καταρ- χήν περιορισμένο όταν διακυβεύεται μια σημαντική πτυχή της ύπαρξης ή της ταυ- τότητας του ατόμου. Ωστόσο, όταν δεν υπάρχει ευρωπαϊκή συναίνεση για ένα θέμα αναγνώρισης ή αμφισβήτησης πατρότητας, τότε οι εθνικές αρχές βρίσκονται σε κα- λύτερη θέση να εκτιμήσουν τις τοπικές ανάγκες και να προβούν στη σχετική ρύθ- μιση 327 . Σε κάθε περίπτωση, το στοιχείο που διαδραματίζει το σημαντικότερο ρόλο είναι ο σεβασμός των βέλτιστων συμφερόντων του παιδιού. Πράγματι, το Δικαστήριο έχει υπογραμμίσει κατ’ επανάληψη ότι τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού είναι θε- μελιώδους σημασίας σε αυτές τις υποθέσεις και ότι, ανάλογα με τη σοβαρότητα και τη φύση του διακυβεύματος για τα παιδιά, τα συμφέροντα των τελευταίων μπορούν να υπερισχύσουν εκείνων των γονέων 328 . ΙΙ. Η προσβολή της πατρότητας από τον νομικό πατέρα Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έχει εξετάσει δύο κυρίως ζητήματα υπό την οπτι- κή γωνία του δικαιώματος του νομικού πατέρα να προσβάλει την πατρότητά του, για τα οποία θα πραγματοποιηθεί συσχέτιση προς τις αντίστοιχες διατάξεις του ΑΚ και του ΚΠολΔ. Το πρώτο αφορά τις προθεσμίες για την προσβολή της πατρότητας οι οποίες εκπνέουν ανεξάρτητα από το κατά πόσον ο πατέρας αγνοούσε την ανυπαρξία βιολογικού δεσμού (Α). Το δεύτερο σχετίζεται με την αναψηλάφηση απόφασης που καθορίζει την πατρότητα λόγω μεταγενέστερης πραγματογνωμοσύνης DNA (Β). Α. Το ζήτημα του άκαμπτου χαρακτήρα των προθεσμιών για την προσβολή της πατρότητας Σε εθνικό επίπεδο, με τον θεσμό της παραγραφής ή της αποσβεστικής προθεσμίας αποδοκιμάζεται αντίστοιχα η αδράνεια του δικαιούχου μιας αξίωσης να επιδιώξει την ικανοποίησή της ή του δικαιούχου ενός δικαιώματος να το ασκήσει. Η ιδέα στην οποία βασίζεται η παραγραφή είναι ότι η εξουσία που απονέμεται από την έννομη τάξη στον φορέα μιας αξίωσης έχει στόχο την άσκησή της και όχι την αδράνεια του δικαιούχου 329 . Επιπλέον, στο μέτρο που τα διαπλαστικά δικαιώματα ασκούνται μο- νομερώς, προκειμένου να υπάρχει ασφάλεια δικαίου θα πρέπει να ασκούνται εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος (αποσβεστική προθεσμία). Οι προθεσμίες αυτές 326. Spielmann, D., «Allowing the Right Margin: ...», όπ.π., σελ. 394. 327. ΕΔΔΑ, Kautzor κ. Γερμανίας , όπ.π., παρ. 70-73. 328. ΕΔΔΑ, Krisztián Barnabás Tóth κ. Ουγγαρίας , 21.2.2013, παρ. 32. 329. Γεωργιάδης, Γ., «Η ένσταση της παραγραφής και η παραίτηση από αυτή», ΧρΙΔ , 2010, σελ. 753 επ. Βλ. επίσης, Περάκη, Β., «Η παραγραφή εν επιδικία», ΝοΒ , 2015, σελ. 1918 επ.