ΕΣΔΑ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ

80 | ΕΣΔΑ και ίδρυση της συγγένειας γεγονός ότι εκείνος αγνοεί ανυπαίτια την ανυπαρξία βιολογικού δεσμού με το παιδί του. Από την προσεκτική εξέταση της σχετικής νομολογίας, προκύπτει ότι το στοιχείο της άγνοιας του πατέρα για την έλλειψη βιολογικής καταγωγής θα πρέπει να συνεκτι- μάται κατά τον υπολογισμό της προθεσμίας προσβολής της πατρότητας. Για τους σκοπούς της παρούσας διατριβής, θα αναλυθούν σε μια πρώτη φάση οι προθεσμίες προσβολής της πατρότητας από τον νομικό πατέρα στον ΑΚ (1) και στη συνέχεια θα εξεταστεί η νομολογία του ΕΔΔΑ (2) και θα συσχετισθεί με το ελληνικό οικογενειακό δίκαιο (3). Το ζήτημα το οποίο ενδιαφέρει εν προκειμένω δεν είναι η εν γένει δυνατότητα του νομικού πατέρα να προσβάλει την πατρότητά του, αλλά ο δίκαιος χαρακτήρας, υπό το φως του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, των προβλεπόμενων προ- θεσμιών σε συνδυασμό προς το στοιχείο της άγνοιας της ανακρίβειας του βιολογικού δεσμού μεταξύ πατέρα και παιδιού. 1. Οι προθεσμίες προσβολής της πατρότητας από τον νομικό πατέρα στον ΑΚ Οι προθεσμίες προσβολής της πατρότητας από τον νομικό πατέρα είναι διαφορετι- κές αναλόγως του θεμελιωτικού λόγου της συγγένειας. Έτσι, άλλη προθεσμία επιφυ- λάσσεται στον πατέρα όταν το παιδί γεννήθηκε εντός γάμου και άρα καλύπτεται από το τεκμήριο πατρότητας (α) και άλλη όταν το παιδί αναγνωρίσθηκε εκουσίως (β). α. Η προθεσμία για την ανατροπή του τεκμηρίου καταγωγής από γάμο Παρατηρώντας κανείς την εξέλιξη της ελληνικής νομοθεσίας, διαπιστώνει ότι ο νομο- θέτης αρχικά ήταν ιδιαίτερα φειδωλός στην αναγνώριση δικαιώματος αμφισβήτησης του «τεκμηρίου γνησιότητας» 336 . Το εν λόγω δικαίωμα το είχε μόνον ο σύζυγος της μητέρας 337 και, υπό προϋποθέσεις, οι κληρονόμοι του 338 . Ειδικότερα, ο τεκμαιρόμε- νος πατέρας είναι το μοναδικό πρόσωπο το οποίο νομιμοποιείτο ενεργητικώς, υπό το καθεστώς του παλαιού δικαίου (προ του Ν. 1329/1983), να προσβάλει την πατρότητά του και συγκεκριμένα για τον λόγο ότι το παιδί προερχόταν από μοιχεία της συζύγου του 339 . Η δικαιολογητική βάση της εν λόγω νομοθετικής επιλογής ανευρίσκεται στις κοινωνικοπολιτικές αντιλήψεις περί ηθικής και κυριάρχου δικαιώματος του ανδρός 340 . Υπό το ισχύον δίκαιο, το άρθρο 1469 ΑΚ προβλέπει ότι ο σύζυγος της μητέρας δικαι- ούται να προσβάλει την ιδιότητα του παιδιού ως γεννημένου σε γάμο. Η δυνατότητα αυτή προσβολής της πατρικής συγγένειας αποτελεί το αντιστάθμισμα της ύπαρξης του τεκμηρίου πατρότητας του άρθρου 1465 ΑΚ. Πράγματι, η αγωγή προσβολής της 336. Καρέλος, Λ., «Η αλήθεια θεμέλιο της οικογενειακής ενότητας και ειρήνης», ΝοΒ , 2012, σελ. 2282 επ., σελ. 2284. 337. Υπό το καθεστώς του παλαιού δικαίου ούτε η σύζυγος μπορούσε να επικαλεσθεί τη μοιχεία της για να αμφισβητήσει την πατρότητα του συζύγου της αλλά ούτε και το ίδιο το παιδί μπορούσε να προσβάλει την πατρότητά του. 338. Βλ. άρθρα 1471 και 1472, όπως ίσχυαν πριν την τροποποίηση του Ν. 1329/1983. Βλ. Παπαχρί- στου, Θ., Σημείωση στην ΕφΑθ 5444/1982, ΝοΒ , 1982, σελ. 1486. 339. Βλ. ΠρΣπαρτ 77/1980, ΝοΒ , 1981, σελ. 1435. 340. Βλ. Παπαζήση, Θ., «Άρθρο 1469» σε Γεωργιάδης, Α., Σταθόπουλος Μ., Αστικός Κώδικας , τ. VII: Οικογενειακό Δίκαιο, 2 η έκδοση, Αθήνα Π.Ν. Σάκκουλας, 2007, σελ. 787 επ., σελ. 791.