ΕΣΔΑ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ

VIII | Προλογικό σημείωμα σεις του ΕΔΔΑ ή με ορισμένα ειδικά θέματα ίδρυσης της συγγένειας. Το εγχείρημα δε αυτό στέφθηκε με επιτυχία χάρη στη σε βάθος και με ισχυρή επιχειρηματολογία και θεμελίωση ανάλυση των επιμέρους προβλημάτων. Αυτή η ανάλυση είναι μια πρώτη σημαντική συμβολή της μονογραφίας . 2. Την πραγμάτευση των επιμέρους προβλημάτων η σ. την αξιοποίησε περαιτέρω, συνάγοντας από αυτές, σε μια καθολική θεώρηση του ζητήματος, ορισμένες γενικές αρχές. Πράγματι, αξιολογώντας τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ και το πνεύμα τους αλλά και το πνεύμα της ΕΣΔΑ, εφαρμόζοντας δε συχνά εναρμονισμένη προς αυτήν ερμηνεία, η σ. διαπιστώνει, ότι η αρχή της προστασίας των συμφερόντων του παιδιού είναι το κα- τεξοχήν κριτήριο ελέγχου της συμβατότητας προς την ΕΣΔΑ. Μπροστά στην αρχή αυτή υποχωρεί ακόμη και η βιολογική αλήθεια. Έτσι, το ΕΔΔΑ κρίνει ότι η αναζήτηση της αλήθειας αυτής (π.χ. προσβολή της νομικής πατρότητας ή της εκούσιας αναγνώ- ρισης της πατρότητας από τον, κατά τους ισχυρισμούς του, βιολογικό πατέρα- ΑΚ 1469 αρ. 5, 1477), θα μπορεί να επιτραπεί μόνο εφόσον κάτι τέτοιο εξυπηρετεί τα συμφέροντα του παιδιού. Μια δεύτερη αρχή που διατρέχει τη νομολογία του ΕΔΔΑ και το πνεύμα της ΕΣΔΑ είναι η αρχή της αποτελεσματικότητας . Η αρχή αυτή επιβάλλει π.χ., όπως έχει κρίνει το ΕΔΔΑ, την ελαστικοποίηση των προθεσμιών για την προσβολή της πατρότητας ή για τη δικαστική αναγνώριση της πατρότητας (ΑΚ 1470, 1478), ώστε αυτές να μην εκπνέουν ανεξάρτητα από την άγνοια της βιολογικής αλήθειας εκ μέρους του ενδια- φερόμενου (βιολογικού πατέρα ή τέκνου). Επιβάλλει επίσης την ελαστικοποίηση των αυστηρών κατά τις ΑΚ 1542 επ. ηλικιακών ορίων για την υιοθεσία κλπ. Τέλος, μια τρίτη αρχή είναι η αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων , η οποία επιβάλλει στον εθνικό νομοθέτη, όταν αυτός προχωρεί στην αναγνώριση κάποιων δικαιωμά- των σε μια κατηγορία προσώπων (ζήτημα το οποίο το ΕΔΔΑ το αφήνει στη διακριτική ευχέρεια του εθνικού νομοθέτη), να αναγνωρίσει τα ίδια δικαιώματα και σε άλλες κα- τηγορίες προσώπων που βρίσκονται σε συγκρίσιμη κατάσταση (άρθρο 14 της ΕΣΔΑ). Τούτο συνέβη με τον Έλληνα νομοθέτη, ο οποίος αρχικά είχε αναγνωρίσει το σύμφω- νο συμβίωσης μόνο για ετερόφυλα και όχι για ομόφυλα ζευγάρια, αλλά υποχρεώθηκε από το ΕΔΔΑ να το επεκτείνει και στα ομόφυλα. Επίσης, η ΕΣΔΑ δεν κατοχυρώνει μεν στο άρθρο 8 την απλή επιθυμία του καθενός για ίδρυση θετής οικογένειας, αλλά ούτε επιτρέπει τον αποκλεισμό από τη δυνατότητα αυτή ορισμένων προσώπων, λόγω π.χ. σεξουαλικού προσανατολισμού, καταγωγής ή ηλικίας. Η ανάδειξη των τριών αυτών αρχών από τη σ. συνιστά μια δεύτερη σημαντική συμβολή της μονογραφίας της . Οι γενικές αρχές μπορούν να καλύπτουν και περιπτώσεις που μένουν ακάλυπτες από την περιπτωσιολογία και τις ειδικές περιπτώσεις που αντιμε- τώπισε η σ. Η δε επιβολή των τριών αυτών αρχών στην ελληνική έννομη τάξη απο- τέλεσε μία από τις σημαντικότερες επιδράσεις του ΕΔΔΑ για την εναρμόνιση του ελ- ληνικού δικαίου (και της εφαρμογής του από τα εθνικά δικαστήρια) με τα ανθρώπινα δικαιώματα που κατοχυρώνει η ΕΣΔΑ. 3. Ανεξάρτητα όμως από τη νομολογία του ΕΔΔΑ η σ. προσφέρει σε πολλές περιπτώ- σεις και μια άλλη, τρίτη, σημαντική συμβολή στην, πέρα από τη νομολογία αυτή, αστικο-