ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΌ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ

247 Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΟΠΙΣΤΗ ΚΤΗΣΗ ΕΝΝΟΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ χυρο, όπου το ενεχύρασμα παραμένει στα χέρια του ενεχυραστή, είναι προβλη- ματική λόγω της έλλειψης της προϋπόθεσης της υλικής παράδοσης της οιονεί νομής 633 . Μόνο η υλική/σωματική παράδοση της νομής, η οποία αποτελεί θε- μελιακή προϋπόθεση της κτήσης κυριότητας από μη κύριο κατά την ΑΚ 1036, μπορεί να δημιουργήσει ένα ισχυρό φαινόμενο κυριότητας ικανό να δικαιολο- γήσει την προστασία της πίστης του καλόπιστου τρίτου ότι αυτός που συνιστά το ενέχυρο είναι κύριος. Χωρίς την υλική παράδοση του πράγματος από τον ενεχυραστή μη κύριο στον καλόπιστο δανειστή δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αντικειμενικά η καλή πίστη του τελευταίου ως προς την κυριότητα του ενεχυρα- στή, διότι η καλή πίστη αυτού στερείται αντικειμενικής βάσης. ΣΤ. Υποθήκη επί μηχανημάτων (Ν 4112/1929) Με το άρθρο 1 § 1 Ν 4112/1929 ορίζεται ότι η υποθήκη που έχει συσταθεί για την ασφάλεια δανείου σε βιομηχανική (ή άλλη) επιχείρηση που χρησιμοποιεί μόνιμες μηχανικές (ή άλλες) εγκαταστάσεις εκτείνεται «εκτός του οικοδομήμα- τος, και επί των εν αυτώ μηχανημάτων, εγκαταστάσεων και λοιπών προσαυξη- μάτων, συμπεπηγμένων τω οικοδομήματι ή τω εδάφει αυτού εγκατεστημένων ή μονίμως εντεθειμένων αυτοίς». Ο Ν 4112/1929 εφαρμόζεται μόνο στην υπο- θήκη που στηρίζεται σε ιδιωτική βούληση. Το άρθρο 4 § 1 του Ν 4112/1929 απαγορεύει με ποινή ακυρότητας κάθε επιχειρούμενη (χωρίς τη συναίνεση του δανειστή) εκποίηση και μεταβίβαση των ενυπόθηκων πραγμάτων πριν την ολο- σχερή εξόφληση του δανείου. Η ρύθμιση αυτή αποκλίνει από την αντίστοιχη της ΑΚ 1283, βάσει της οποίας αν από το ενυπόθηκο ακίνητο αποχωριστεί κινη- τό που αποτελεί παράρτημα ή συστατικό, διατηρείται η υποθήκη σ’ αυτό μόνο εφόσον το αντικείμενο δεν μεταβιβαστεί σε τρίτον, ενώ σε περίπτωση μεταβίβα- σης ο ενυπόθηκος δανειστής δεν δικαιούται να το απαιτήσει από τον τρίτο 634 . Ο νομοθέτης κάνει στο άρθρο 4 του Ν 4112/1929 μία στάθμιση ανάμεσα στο συμ- φέρον του ενυπόθηκου δανειστή στη διατήρηση του δικαιώματός του και το συμφέρον των καλόπιστων τρίτων και γενικά της ασφάλειας των συναλλαγών και τίθεται υπέρ του πρώτου, απαγορεύοντας κάθε εκποίηση του αποχωρισθέ- δυναμένη να γίνει αντιληπτή υπό τρίτων και περιορίζουσα την προς διάθεσιν του πράγμα- τος εξουσίαν του οφειλέτου». 633. Δωρής, Εμπράγματη Ασφάλεια, σ. 109, υποσημ. 13.9, Βουζίκας, Κτήσις ενεχύρου παρά μη κυρίου, σ. 64-68, Σημίτης, Η αναμόρφωσις του πλασματικού ενεχύρου, σ. 120, Μπόσδας, ΕΕΝ 48 (1981), σ. 962, Λιακόπουλος, Άρθρο 1215, στον ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, αρ. 4, ΕφΑθ 114/1963 με σημείωση Βουζίκα, ΝοΒ 13 (1965), σ. 958-961, η οποία όμως αναιρέ- θηκε με την ΑΠ 577/1964, ΝοΒ 13 (1965), σ. 233-234. 634. Κρητικός, στον ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, Άρθρο 1283, αρ. 8, Δωρής, Εμπράγματη Ασφάλεια, σ. 58, Γεωργιάδης, Η εξασφάλιση των πιστώσεων, § 24, αρ. 5.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=