ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΌ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ

250 ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ Από τη διατύπωση της ΑΚ 1040, η οποία ομιλεί μόνο για εμπράγματα δικαιώ- ματα τρίτων πάνω στο κινητό, συνάγεται ότι τα ενοχικά δικαιώματα, των οποίων το σημείο αναφοράς δεν εντοπίζεται στο πράγμα, αλλά στο πρόσωπο του οφει- λέτη, διατηρούνται (π.χ. το δικαίωμα επίσχεσης του άρθρου 325 ΑΚ) 643 . Εάν λοιπόν ο μεταβιβάζων πριν την πώληση και τη μεταβίβαση της κυριότητας του κινητού στον αποκτώντα το είχε πωλήσει σε κάποιον άλλο, η αξίωση του αρχι- κού αυτού αγοραστή έναντι του μεταβιβάζοντος δεν αποσβήνεται, χωρίς αυτό να επηρεάζει τον αποκτώντα. Επίσης, περιορισμοί δημοσίου δικαίου δεν συ- μπεριλαμβάνονται στην έννοια των δικαιωμάτων της ΑΚ 1040 644 . Η αφιέρωση ενός πράγματος στην εξυπηρέτηση δημοσιολογικών σκοπών ή ο περιορισμός δημοσίου δικαίου στην κτήση κυριότητας αρχαίου κινητού μνημείου δεν μπο- ρεί να αποσβεστεί κατά ΑΚ 1040 645 . φορίας εξεδόθη από το ιταλικό κράτος και το οποίο στη συνέχεια πωλήθηκε σε γερμανικό έδαφος και παρέμεινε οριστικά εντός του γερμανικού κράτους. 643. Τούσης, ΕμπρΔ, § 102, υποσημ. 1, Μπόσδας, Η εκποίησις παρά μη κυρίου, σ. 29=Αρμ 9 (1955), σ. 3, 16, AnwK/Schilken, § 936, αρ. 8, Soergel-BGB/Henssler, § 936, αρ. 4, Erman/ Michalski, § 936, αρ. 1, Wieling, SachenR I, § 10 VII 2 d, Palandt/Bassenge, § 936, αρ 1, b, Βamberger/Roth/Kindl, § 936, αρ. 2, MüK/Quack, § 936, αρ. 2 και 9, Wolff/Raiser, Sa- chenR, § 70, υποσημ. 1, MüK/Oechsler, § 936, αρ. 5. 644. ΑnwK/Schilken, § 936, αρ. 9, Soergel-BGB/Henssler, § 936, αρ. 4, Weber, SachenR I, αρ. 63=JuS 1999, σ. 1, 10, V, Wieling, SachenR I, § 10 VII 2 d. Αντίθετη άποψη έχουν οι Schwab/Prütting, SachenR, αρ. 440, 6, Palandt/Bassenge, § 936, αρ 1, b, Βamberger/Roth/ Kindl, § 936, αρ. 2, MüK/Quack, § 936, αρ. 2 και 7, Wolff/Raiser, SachenR, § 70, υποσημ. 1, MüK/Oechsler, § 936, αρ. 6, Häde, JuS 1993, σ. 113, 115, ΙΙΙ 1, VG Köln, Urt. v. 20. 3. 1991 – 8 K 4501/89, NJW 1991, σ. 2584-2586. Αντίθετη άποψη έχει και το OVG Münster ως προς κινητά που εξυπηρετούν δημοσιολογικούς σκοπούς, καθώς στην απόφαση Urt. v. 25. 2. 1993 – 20 A 1289/91 (NJW 1993, σ. 2635-2637) τονίζει, ότι δεν υπάρχει κανόνας δικαίου, ο οποίος να θεμελιώνει αξίωση απόδοσης δημοσίου δικαίου των προαναφερθέντων πραγ- μάτων έναντι εκείνου, που απέκτησε καλόπιστα την κυριότητά τους. 645. Κατά την κρατούσα άποψη της γερμανικής θεωρίας ( Wieling, SachenR, § 10, VII 2d, Schapp/Schur, SachenR, αρ. 227, Erman/Michalski, § 936, αρ. 1, Westermann, Harry, Sa- chenR, § 50, 1, Tiedtke, Jura 1983, σ. 460, 472, Soergel-BGB/Henssler, § 936, αρ. 3, ΑnwK/ Schilken, § 936, αρ. 5, Βaur/Stürner, § 52 F III, 2, αρ. 54, Jauernig-Komm/Jauernig, § 936, αρ. 1, Soergel/Mühl, § 936, αρ. 3, Bamberger/Roth/Kindl, § 936, αρ. 2, ΜüΚ/Quack, § 936, αρ. 4, MüK/Oechsler, § 936, αρ. 3, Ηütte/Helbron, SachenR I, αρ. 522, Palandt/Bassenge, § 936, αρ. 1 b, Schellhammer, SachenR, αρ. 1155) αποσβήνεται κατά την § 936 BGB και το δικαίωμα ενέχυρου υπέρ του δανειστή επί του κατασχεμένου πράγματος (Pfändungspfan- drecht: § 804 I ZPO), το οποίο μαζί με τη δημοσίου δικαίου δέσμευση του κινητού (Ver- strickung), αποτελούν δύο συνέπειες της κατάσχεσης κατά το γερμανικό δίκαιο. Αντίθετη άποψη ο Lüke, JZ 1955, σ. 484, 486 επ.