ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΌ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ

251 Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΟΠΙΣΤΗ ΚΤΗΣΗ ΕΝΝΟΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 4 § 2 του Ν 1665/1986 από την καταχώριση της σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης στο ειδικό δημόσιο βιβλίο δεν εφαρμόζο- νται οι διατάξεις: α) για την καλόπιστη κτήση κυριότητας ή άλλου εμπράγματου δικαιώματος από μη κύριο (ΑΚ 1036 επ., 1215), β) για το κατά την ΑΚ 1110 τεκμή- ριο κυριότητας, γ) για την τακτική χρησικτησία (ΑΚ 1041 επ.), δ) για την ένωση και τη συνάφεια (ΑΚ 1057 και 1058), ε) για την απόσβεση της κυριότητας μηχα- νημάτων και λοιπών εγκαταστάσεων, αν εμπαγούν ή εντεθούν στο οικοδόμημα ή στο έδαφος ακινήτου βεβαρημένου με υποθήκη του Ν 4112/1929 (άρθρο 1 § 2 Ν 4112/1929). Επομένως, ο εκμισθωτής δεν διατρέχει τον κίνδυνο απώλειας της κυριότητάς του, αν π.χ. ο μισθωτής προφασιζόμενος τον κύριο πωλήσει και παραδώσει το κινητό σε καλόπιστο τρίτο, και μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης και να αναζητήσει το πράγμα. III. Εφαρμογή της ΑΚ 1040 στην περίπτωση της κτήσης κυριότητας ή περιορισμένου εμπράγματου δικαιώματος από κύριο ή μη κύριο Ο παράτιτλος («δικαιώματα τρίτων πάνω στο κινητό που μεταβιβάστηκε») και η διατύπωση της ΑΚ 1040 («με τη μεταβίβαση του κινητού πράγματος στην κυρι- ότητα εκείνου που το αποκτά...»), καθώς και η θέση της διάταξης στο τέλος των ρυθμίσεων για τη μεταβίβαση κυριότητας κινητού, οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι για την απόσβεση των υπαρχόντων δικαιωμάτων τρίτων πάνω στο κινητό απαιτείται (έγκυρη) κτήση κυριότητας είτε από κύριο κατά ΑΚ 1034 είτε από μη κύριο κατά ΑΚ 1036 646 . Η ΑΚ 1040 δεν κάνει σχετική διάκριση, καθώς και στις δύο περιπτώσεις το συμφέρον του αποκτώντος να αποκτήσει ελεύθερη από κάθε βάρος κυριότητα είναι το ίδιο. Αν λοιπόν κάποιος ενεχυράσει κινητό σε δανειστή του και συμφωνήσει μαζί του να παραδοθεί το πράγμα σε τρίτο ως 646. Γεωργιάδης, ΕμπρΔ, § 50, αρ. 68 και στον ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, Άρθρο 1040, αρ. 4, Σπυριδάκης Ι./Σπυριδάκης Μ., ΕμπρΔ ΙΙ, 142.6, α και γ (i), Σπυριδάκης/Περάκης, ΕρμΑΚ, Άρθρον 1040, αρ. 1, Wolf, SachenR, αρ. 582, Baur/Stürner, SachenR, § 52 F II 1, αρ. 52, Τριάντος, Η κυριότητα, Άρθρο 1040, αρ. 6, του ιδίου, στον ΑΚ Καράκωστα, Άρθρο 1040, αρ. 3, Βαθρακοκοίλης, ΕρμΑΚ, Άρθρο 1040, σ. 1489, Μπαλής, ΕμπρΔ, § 60, σ. 158, Πα- παστερίου, ΕμπρΔ ΙΙ, § 47, αρ. 82, Βάλληνδας, ΕρμΑΚ, Άρθρον 1040, σ. 73, Soergel-BGB/ Henssler, § 936, αρ. 5, Alpmann, SachenR, σ. 69, Tiedtke, Jura 1983, σ. 460, 472, Weber, SachenR I, αρ. 63, Wieling, SachenR I, § 10 VII 2 a, Ηütte/Helbron, SachenR I, αρ. 523, Ι, Schwab/Prütting, SachenR, αρ. 439, Palandt/Bassenge, § 936, αρ 2, Habersack, SachenR, αρ. 172, Hk-BGB/Eckert, § 936, αρ. 2, Schreiber/Burbulla, Jura 1999, σ. 150, 155, Schreiber, SachenR, αρ. 177, Soergel/Mühl, § 936, αρ. 2, Βamberger/Roth/Kindl, § 936, αρ. 3, Wie- gand, JuS 1974, σ. 201, 210, V, MüK/Oechsler, § 936, αρ. 2, Wolff/Raiser, SachenR, § 70, Ι 1, Jauernig-Komm/Jauernig, § 936, αρ. 2.