ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΌ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ

254 ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ νομής δεν γίνεται με υλική παράδοση, η απόσβεση των εμπράγματων δικαιω- δάτος, ΝΔίκ 7 (1951), σ. 533, 537, Βαθρακοκοίλης, ΕρμΑΚ, Άρθρο 1036, σ. 1484, Μüller, AcP 137 (1933), σ. 86, 89-90, Σταθόπουλος, Εισαγωγή στο Αστικό Δίκαιο, § 7 IV 3, σ. 297, ΑΠ 499/1968, ΝοΒ 16 (1968), σ. 1165, ΠΠρΑθ 6245/2007, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), κατά την οποία για την απόκτηση της κυριότητας από μη κύριο απαιτείται μεταβίβαση της νομής με υλική παράδοση ή με τρόπο εξομοιούμενο μ’ αυτή, τότε, αφού ό,τι ισχύει για την παράδοση της νομής στο πλαίσιο της καλόπιστης κτήσης της κυριότητας, ισχύει mutatis mutandis και για την καλόπιστη απόσβεση των εμπράγματων δικαιωμάτων τρίτων στο κινητό, το δικαίωμα του τρίτου πάνω στο κινητό δεν αποσβήνεται άνευ υλικής παράδοσης. Εάν, από την άλλη πλευρά, κάποιος ήθελε να συμπλεύσει με την άποψη ( Σπυριδάκης Ι./Σπυριδάκης Μ., ΕμπρΔ ΙΙ, 142.3.2, Βάλληνδας, ΕρμΑΚ, Άρθρο 1036, Μπαλής, ΕμπρΔ, § 56, β, Παπαζήσης, Αρμ 4 (1950), σ. 232, 239 σε συνδ. με 235, Τούσης, ΕμπρΔ, § 100, υποσημ. 3 α , Ηeck, Grundriß des Sachenrechts, § 59, αρ. 4), κατά την οποία η καλόπιστη κτήση κυριότητας κινητού είναι δυνατή με όλους τους προβλεπόμενους στα άρθρα 976-978 ΑΚ τρόπους μεταβίβασης της νομής, τότε και πάλι δεν είναι εφικτή η απόσβεση του δικαιώματος του τρίτου πάνω στο κινητό, όταν αυτός παραμένει στην κατοχή του πράγματος, γιατί η μεταβίβαση της νομής με έκταξη προϋποθέτει κατά την ΑΚ 977 εδ. β΄ γνωστοποίηση της μεταβίβασης της νομής από τον μεταβιβάζοντα μη κύριο στον τρίτο κάτοχο του κινητού, οπότε θα ήταν δύσκολο ο καλόπιστος αποκτών να μην ενημερωθεί για την ύπαρξη του δικαιώματος του τρίτου πάνω στο πράγμα, κατά συνέπεια να είναι καλόπιστος ως προς το δικαίωμα αυτό. Αυτή ακριβώς τη σκέψη διατυπώνει ο Μπαλής (ΕμπρΔ, § 60, αρ. 2), επισημαίνοντας ότι, αν ο κύριος με- ταβιβάσει και παραδώσει σε άλλον με έκταξη της νομής κατά ΑΚ 977 το βεβαρημένο με ενέχυρο ή επικαρπία κινητό που βρίσκεται στην κατοχή και οιονεί νομή του ενεχυρούχου δανειστή ή του επικαρπωτή, τότε ο προς ον η παράδοση με έκταξη λαμβάνει γνώση του ενεχύρου ή της επικαρπίας και με τη βούλησή του αποκτά το κινητό βεβαρημένο. Διάταξη αντίστοιχη της § 936 ΙΙΙ BGB δεν θα είχε νόημα ύπαρξης στo πλαίσιo του ημέτερου ΑΚ ούτε στην περίπτωση της μετάθεσης της νομής με μεταβίβαση του αποθετηρίου εγγράφου ή της φορτωτικής (ΑΚ 978), καθώς ο τρόπος αυτός μεταβίβασης της νομής εξομοιώνεται με την υλική παράδοση. Εάν λοιπόν μεταβιβάζεται φορτωτική και παριστάνεται ψευδώς, αλλά με τρόπο πιστευτό στον αποκτώντα, ότι ο μεταφορέας δεν έχει καμία απαίτηση και κανένα ενέ- χυρο πια πάνω στο κινητό, τότε το ενέχυρο του μεταφορέα αποσβήνεται (βλ. Wolff/Raiser, SachenR, § 70 ΙΙ, υποσημ. 4). Το γεγονός, ότι κατά την § 934 Alt. 1 BGB σε συνδυασμό με την § 931 BGB η μεταβίβαση της κυριότητας του κινητού από τον μεταβιβάζοντα μη κύ- ριο στον καλόπιστο αποκτώντα μπορεί να πραγματοποιηθεί με έκταξη της νομής χωρίς να απαιτείται γνωστοποίηση της μεταβίβασης της νομής στον τρίτο κάτοχο του κινητού (βλ. ΑΚ 977 εδ. α΄ περίπτ. 2 και εδ. β΄), είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία διχογνωμίας σχετικά με το ζήτημα, αν ο καλόπιστος αποκτών γίνεται κύριος του πράγματος στην περίπτωση που ο μεταβιβάζων μη κύριος του εκχώρησε αξίωση απόδοσης κατά του κατόχου του πράγματος, ο οποίος τυγχάνει να είναι ταυτόχρονα και κύριος του κινητού. Αυτό μπορεί να συμβεί, όταν ο κύριος συνιστά την προσωπική δουλεία της επικαρπίας πάνω στο πράγμα υπέρ του μετέπειτα μεταβιβάζοντος μη κυρίου, στη συνέχεια όμως αποκτά τη χρήση του πράγματος βάσει σύμβασης μίσθωσης με τον επικαρπωτή. Παρά το γεγονός ότι η § 936 ΙΙΙ ΒGB ορίζει, ότι στην περίπτωση μεταβίβασης κινητού με έκταξη της νομής δεν αποσβήνεται υπέρ του καλόπιστου αποκτώντος το εμπράγματο δικαίωμα του τρίτου κατόχου, κατά μία γνώμη της γερμανικής θεωρίας ( ΑnwK/Schilken, § 934, αρ. 8 και § 936, αρ. 18, Soergel-BGB/Henssler,