ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΌ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ

XI εμπιστοσύνη του στο φαινόμενο κυριότητας από τη νομή του μεταβιβάζοντος μη κυρίου επί του κινητού πράγματος). Με τον τρόπο αυτό η συγκριτική επισκό- πηση, έτσι όπως επιχειρήθηκε από τον σ., παρέχει στον αναγνώστη της μελέτης ένα ευρύ φάσμα κρίσιμων για την επίλυση του αυτού ζητήματος κριτηρίων, που μπορεί να είναι αξιοποιήσιμα και στο πλαίσιο του ελληνικού δικαίου, κατά την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 1036 - 1040 ΑΚ. Στο δεύτερο κεφάλαιο της μελέτης του ο σ. αναφέρεται στο « δικαιοπολιτικό θε- μέλιο » της ρύθμισης των άρθρων 1036 - 1040 και επισημαίνει ευθύς εξ αρχής εύστοχα ότι ο έλληνας νομοθέτης θα ήταν ασυνεπής αν, έχοντας επιλέξει ως μέσο δημοσιότητας των εμπράγματων σχέσεων επί κινητών πραγμάτων την παράδο- ση της νομής του κινητού στον αποκτώντα, άφηνε ακάλυπτους τους καλόπιστους συναλλασσομένους, που δίνουν δικαιολογημένα πίστη στο δημιουργούμενο από τη νομή του μεταβιβάζοντος φαινόμενο κυριότητας. Ορθώς επίσης επισημαίνεται στην ίδια θέση ότι η δικαιοπολιτική αυτή τοποθέτηση του νομοθέτη συνέχεται όχι μόνο με το ιδιωτικό συμφέρον του αποκτώντος, αλλά και με το γενικότερο συμ- φέρον της ασφάλειας των συναλλαγών, το οποίο πρέπει να προταχθεί. Η πρόταξη αυτή - παρατηρείται επίσης στην ίδια θέση - δεν είναι απεριόριστα επιτρεπτή. Η χάριν της ασφάλειας των συναλλαγών υποχώρηση της συνταγματικά επίσης προ- στατευόμενης ιδιοκτησίας είναι ανεκτή αν δεν υπερβαίνει τα τιθέμενα με την αρχή της αναλογικότητας όρια (άρθρο 25 § 1 εδ. δ΄ Σ). Με τη συνταγματική αυτή αρχή, όπως ορθώς υποστηρίζει ο σ., είναι όμως συμβατή η ρύθμιση των άρθρων 1036 επ. ΑΚ. Με τις διατάξεις αυτές το πρώτο αξιολογικό κριτήριο που χρησιμοποιεί ο νομοθέτης, είναι αν ο κύριος συνέβαλε ο ίδιος στη δημιουργία του φαινομένου κυριότητας. Αν συντρέχει η προϋπόθεση αυτή, προστατευτέος (υπό την αυτονόη- τη βεβαίως προϋπόθεση ότι αυτός είναι καλόπιστος) είναι ο αποκτών. Αν όμως ο κύριος δεν συνέβαλε στη δημιουργία του φαινομένου κυριότητας, όπως συμβαί- νει επί κλοπής ή απώλειας του κινητού πράγματος, τότε προτάσσεται η προστασία του κυρίου (ΑΚ 1038), εκτός αν οι συνθήκες της αγοράς ή το είδος του κινητού (χρήματα, ανώνυμοι τίτλοι) επιβάλλουν την επιστροφή στον κανόνα της πρόταξης της ασφάλειας των συναλλαγών (ΑΚ 1039). Στις ως άνω βασικές θέσεις και αξιολογήσεις του σ. στα δύο πρώτα κεφάλαια της μελέτης του ανταποκρίνονται απολύτως και οι διδόμενες από αυτόν λύσεις στα επιμέρους ζητήματα που τίθενται με τη διεξοδική ανάπτυξή του στο πλαίσιο των δύο επόμενων κεφαλαίων (του τρίτου και του τετάρτου). Αντικείμενο των εν λόγω δύο κεφαλαίων είναι οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 1036 - 1040 ΑΚ και οι από την εφαρμογή τους έννομες συνέπειες. Η ανάπτυξη του σ. διακρίνεται για την πληρότητά της και για τη συνοχή της, χω- ρίς αντιφάσεις και αξιολογικές αντινομίες. Πρόκειται για ανάπτυξη ζητημάτων με