ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ EΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ 22 εννοούμε την ύπαρξη ενός ενιαίου ευρωπαϊκού κειμένου στο οποίο θα τυπο- ποιούνται οι αξιόποινες πράξεις και οι νομοτυπικές μορφές τους. Αντιθέτως, έχουμε να κάνουμε με μια ευρεία έννοια στην οποία εντάσσονται όλες εκείνες οι διατάξεις που προέρχονται τόσο από το κοινοτικό όσο και από το ενωσιακό δίκαιο 5 , όσο και από το δίκαιο που παράγεται στο πλαίσιο λει- τουργίας του Συμβουλίου της Ευρώπης 6 , επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό το εκάστοτε εθνικό, δικονομικό και ουσιαστικό ποινικό δίκαιο. Αυτή η τεράστια επιρροή του «ευρωπαϊκού ποινικού δικαίου» (ειδικότερα του ΕΕΣ) στα εθνικά συστήματα, προκαλούσε και εξακολουθεί να προκαλεί αρκετές επιφυλάξεις και αντιρρήσεις στο νομικό κόσμο. Ι. Η δικαστική συνεργασία των κρατών μελών και η εναρμόνιση ποινικού δικαίου στην ΕΕ Η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη προσπάθεια «διεθνοποίησης του ποινικού δικαίου» έγινε με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώ- που και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Η διεθνής συνεργασία των κρατών για την αντιμετώπιση εγκλημάτων με διεθνικό, διασυνοριακό χαρακτήρα ήταν επιβεβλημένη. Το οργανωμένο έγκλημα, η διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών κτλ απασχόλησαν πολύ τον ΟΗΕ, ενώ πολλές διεθνείς συμβάσεις συνήφθησαν για την αντιμετώπιση αυτών των μορφών βαριάς εγκληματικότητας. Σημαντικότατη σε διεθνές επίπεδο ήταν η ίδρυση του Διαρκούς Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου 7 με τη Σύμβαση της Ρώμης το 1998, το οποίο με βάση την «αρχή της συμπληρωματικότητας» 8 , έρχεται σε ένα δεύτερο επίπεδο να συμπληρώσει το έργο που ασκείται στα peut-être prématuré, voire trompeur, de l’ identifier en tant que «droit pénal», car ni sa méthode d’ élaboration et d’ adoption, ni sa structure et sa mise en application ne rappellent que de loin celles des droits pénaux nationaux. Toutefois, je reste persuadé que le titre choisi pour ce volume, le droit pénal de l’ Union européenne, reflète bien une réalité incontestable, une réalité de plus en plus cohérente et structurée, qui suit sa propre logique et répond aux attentes politiques, sociales et humaines de la société européenne, une communauté dont l’ intégration exige bien plus qu’ un marché unique et une devise commune. Certes, le droit pénal de l’ Union européenne est un droit relativement jeune qui est toujours en constante évolution et qui a pris son véritable essor à la fin des années 90 avec l’ adoption du programme de Tampere…». 5. Δηλαδή εν προκειμένω το «ευρωπαϊκό ποινικό δίκαιο εν στενή εννοία», στο οποίο υπάγο- νται οι διατάξεις που αφορούν το ΕΕΣ, τη Europol κτλ. 6. Δηλαδή εν προκειμένω το «ευρωπαϊκό ποινικό δίκαιο εν ευρεία εννοία» , στο οποίο περι- λαμβάνονται η ΕΣΔΑ, η Συνθήκη της 27.1.1999 για τη διαφθορά κτλ. 7. Το Καταστατικό του οποίου κυρώθηκε από τη χώρα μας με το Ν 3003/2002. 8. Βλ. άρθρο 1 του Καταστατικού.