ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ EΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ 24 βοήθησαν πολύ στην περαιτέρω ανάπτυξη της διασυνοριακής εγκληματικό- τητας. Είναι αναμφίβολο ότι το γεγονός αυτό δημιούργησε σε πολύ μεγάλο βαθμό την ανάγκη για μια αποτελεσματική προσπάθεια εναρμόνισης 14 , 15 του ποινικού δικαίου μεταξύ των κρατών μελών, αλλά και για τη βελτίωση του επιπέδου της συνεργασίας τους στο πεδίο της αντιμετώπισης αυτού του είδους σοβαρής εγκληματικότητας. Η σημαντικότερη ίσως προσπάθεια που έγινε σε επίπεδο ΕΕ για την εναρμό- νιση του ποινικού δικαίου άλλα και ίσως το «πιο προχωρημένο εγχείρημα παρέμβασής της στον ποινικό χώρο» , είναι το Corpus Juris Penalis 16 , 17 , 18 , 14. Βλ. Καϊάφα - Γκμπάντι , Το ποινικό δίκαιο στην ΕΕ: σημαντικές όψεις και προοπτικές εξέλιξης, Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 2003, σελ. 3 επ. 15. Για τους λόγους που δημιούργησαν αυτήν την ανάγκη και την τεράστια πίεση για εναρ- μόνιση των νομοθεσιών στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια πριν και τις συνέπειες που αυτή είχε για τους εθνικούς νομοθέτες των κρατών, βλ. Crombag H. F. M., On the europeanisation of criminal procedure, σε de Witte Β. / Forder C., The common law of Europe and the future of legal education, Kluwer Law and Taxation Publishers, Deventer, The Nederlands,1992, σελ. 397. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω αναφέρεται ότι: «One of the results of the growing unification of Europe is an increasing pressure to harmonize the law among the countries. There are two major sources for this pressure. The first is the European Economic Community, the treaty on which it is based and the regulatory activity of its institutions. The second is the European Convention of Human Rights, its subsequent extensions and the adjudicative activities of the European Commission and the European Court of Human Rights. Together they result in what has been called the Europeanisation of the law of the States which are party to these treaties. At present 12 states are members of the ECC and therefore subject to legislation adopted by the Council of the EC and the rulings of the Luxembourg-based Court of Justice of the European Community. 24 countries, including all those which are EEC- members, are party to the European Convention of Human Rights and bound by the decisions of the Strasbourg-based European Commission and European Court . A growing body of supra- national law is resulting from this in Europe. Moreover, the national legislators in the various countries are increasingly forced to adapt their national laws and regulations to the requirements of this growing body of supra-national law…». 16. Το οποίο υιοθετήθηκε το 1997. 17. Το Corpus Juris Penalis περιλάμβανε διατάξεις ουσιαστικού ποινικού δικαίου, μεταξύ των οποίων ήταν η τυποποίηση 8 εγκλημάτων όπως η απάτη σε βάρος του κοινοτικού προϋπολογισμού (άρθρο 1), η απάτη σχετικά με τη σύναψη συμβάσεων (άρθρο 2), η δωροδοκία (άρθρο 3), η απιστία σχετική με την υπηρεσία (άρθρο 4), η υπεξαίρεση στην υπηρεσία (άρθρο 5), η παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου (άρθρο 6), η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και η αποδοχή προϊόντων εγκλήματος (άρθρο 7), η σύσταση και η συμμορία (άρθρο 8). 18. Το Corpus Juris Penalis περιλάμβανε επίσης πολύ σημαντικές διατάξεις ποινικού δικονο- μικού δικαίου, καθιερώνοντας κάποιες θεμελιώδεις αρχές, των οποίων η λειτουργία θα βοηθούσε την επίτευξη του στόχου, ο οποίος δεν ήταν άλλος από εκείνον της «εγκαθί- δρυσης ενός ενιαίου ευρωπαϊκού δικαστικού χώρου για την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ» . Πρώτη θεμελιώδης αρχή ήταν αυτή της «ευρωπαϊκής εδαφικό- τητας», της οποίας η πραγματοποίηση είχε ως προϋπόθεση τη δημιουργία μιας «Ευρω-