ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ EΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ

Η απόφαση πλαίσιο για το ΕΕΣ 25 δηλαδή η πρόταση της Επιτροπής «για την προστασία των οικονομικών συμφε- ρόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων» . Οι συμφωνίες έκδοσης μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ αποτέλεσαν μια σοβαρή δοκιμασία και «αποκάλυψη» ταυτόχρονα για την προοπτική της ΕΕ στο χώρο του ποινικού δικαίου. Επιπλέον, αξίζει να τονιστεί ότι ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά βήματα για την επίτευξη της συνερ- γασίας μεταξύ των κρατών για την αντιμετώπιση της διασυνοριακής εγκλημα- τικότητας ήταν η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας (Europol) 19 . Οι τροποποιήσεις της Συνθήκης του Άμστερνταμ και η προσπάθεια της ΕΕ για δημιουργία ενός «χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης» 20 εντός αυτής, έδωσαν μια ακόμη μεγαλύτερη ώθηση ως προς την «κατεύθυνση προσέγγισης των ποινικών νομοθεσιών» 21 και την ανάπτυξη κοινής πορείας παϊκής Εισαγγελικής αρχής» ευρέως αποκεντρωμένης, αλλά εξοπλισμένης με ίδιες εξουσίες και στις (τότε) 15 χώρες της ΕΕ Οι άλλες κομβικές αρχές ήταν εκείνες της «δικα- στικής εγγυήσεως», της «κατ’ αντιδικία διεξαγωγής της διαδικασίας» και της «επικουρι- κής εφαρμογής του εθνικού δικαίου». Για αυτές τις αρχές, και ειδικότερα για το θεσμό της «Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας » τον οποίο προέβλεπε το Corpus Juris, βλ. αναλυτικό- τερα σε Mireille Delmas – Marty (μετάφραση από γαλλικά Συκιώτου - Ανδρουλάκη ), Προς ένα ευρωπαϊκό δικαστικό χώρο: Corpus Juris ποινικών διατάξεων για την προστα- σία των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1999, σελ. 91-159. 19. Βλ. Στεργιούλη , Η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία (Europol), ΠοινΔικ 1998, 578 επ. 20. Σύμφωνα με το άρθρο 29 ΣΕΕ (υπό τη μορφή που αυτό έλαβε μετά τη Συνθήκη του Αμστερνταμ), ο στόχος της ΕΕ στο πλαίσιο του Γ΄ πυλώνα ήταν η εγκαθίδρυση ενός τέτοιου χώρου, ο οποίος θα επιτυγχάνετο αφενός με τη στενότερη συνεργασία των αστυ- νομικών δυνάμεων των κρατών μελών καθώς και των δικαστικών αρχών, και αφετέ- ρου με την προσέγγιση (όπου αυτό ήταν αναγκαίο) των ποινικών κανόνων μεταξύ των κρατών μελών, υπό την έννοια μιας «προοδευτικής θέσπισης ελάχιστων κανόνων ως προς τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης των αξιόποινων πράξεων και τις ποινές στους τομείς της οργανωμένης εγκληματικότητας, της τρομοκρατίας και της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών» , κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 31 παρ.1 στοιχ. ε΄ ΣΕΕ. 21. Δυστυχώς, παρά το σαφές γράμμα του άρθρου 31 παρ.1 στοιχ. ε΄, η προσπάθεια «προσέγγισης των ποινικών κανόνων» μεταξύ των κρατών μελών, δεν περιορίστηκε στους εκεί προβλεπόμενους τομείς, καθώς η απαρίθμηση αυτή θεωρήθηκε ενδεικτική, και η κανονιστική αρμοδιότητα της ΕΕ στον τρίτο πυλώνα επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς, οι οποίοι αφορούσαν το διασυνοριακό έγκλημα και τα εγκλήματα σε βάρος της ΕΕ Στην έννοια των «ποινικών κανόνων» που θα έπρεπε να εναρμονιστούν «εντάχθη- καν» τόσο οι νομοτυπικές μορφές συγκεκριμένων εγκλημάτων, όσο και οι προβλεπόμε- νες ποινές. Επομένως, οι κανονιστικές πράξεις που εκδίδονταν, έθεταν την υποχρέωση στα κράτη μέλη να ποινικοποιήσουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά (η οποία συχνά ήταν περιγραφόμενη στο ίδιο το κείμενο της κανονιστικής πράξης) και να θέσουν τα «ελάχιστα ανώτατα όρια» στις απειλούμενες ποινές, ενώ πολλές φορές η εναρμόνιση αφορούσε και σε κανόνες του γενικού ποινικού δικαίου, όπως η απόπειρα και η συμμε- τοχή στα προβλεπόμενα εγκλήματα (π.χ. στην απόφαση πλαίσιο για το «ξέπλυμα βρώμι- κου χρήματος» ).