ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ EΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ

ΠΡΩΤΟ 26 στο επίπεδο της αστυνομικής 22 και της δικαστικής συνεργασίας 23 στο χώρο της ΕΕ Η χρησιμοποίηση του όρου «χώρος» (area, Raum), σύμφωνα με μια άποψη 24 , σαφώς υποδηλώνει έναν «ενιαίο υπό νομική έννοια χώρο που περι- λαμβάνει το έδαφος όλων των κρατών μελών». Η κατάρρευση λοιπόν, των εσωτερικών συνόρων μεταξύ των κρατών μελών οδηγεί αναπόφευκτα στη θέση νέων εξωτερικών συνόρων, που διαχωρίζουν όσους είναι εντός του «χώρου» από αυτούς που βρίσκονται εκτός αυτού. Οι τρεις θεμελιώδεις έννοιες, ήτοι η «ελευθερία» (freedom, Freiheit), η «ασφά- λεια» (security, Sicherheit) και η «δικαιοσύνη» (justice, Recht) παραπέμπουν ευθέως στα «πρωταρχικά καθήκοντα κάθε σύγχρονου κράτους δικαίου», ενώ η πρώτη απόπειρα προσδιορισμού του πολιτικού και νομικού τους περιεχο- μένου έγινε από τα ίδια τα όργανα της ΕΕ μέσω του «Προγράμματος Δράσης της Βιέννης» της 3.12.1998. Πάντως, αξιοσημείωτο είναι ότι εκφράστηκαν επιφυλάξεις ως προς τη νομι- μότητα της λειτουργίας της Europol 25 . Εκτός από τη Europol 26 , και η OLAF («Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης ») ήταν ένα πολύ σημα- ντικό βήμα για την επίτευξη των μεγαλεπήβολων στόχων της ΕΕ Η OLAF ιδρύθηκε το 1999 27 και ως διοικητικό όργανο που είναι, στόχος της είναι η «καταπολέμηση της απάτης κατά των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ». 22. Σε ό,τι αφορά τον τομέα της «αστυνομικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις» , προβλεπόταν «επιχειρησιακή συνεργασία, ανταλλαγή πληροφοριών κτλ, αλλά πρωτί- στως συνεργασία στο πλαίσιο της Europol» (άρθρο 30 ΣΕΕ). 23. Σε ό,τι αφορά τον τομέα της «δικαστικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις», προβλε- πόταν «η κοινή δράση των κρατών μελών που αφορούσε τη διευκόλυνση των δικαστι- κών αρχών ως προς τη διεξαγωγή δικών και την εκτέλεση αποφάσεων, τη διασφάλιση της συμβατότητας των δικονομικών κανόνων, την πρόληψη των συγκρούσεων δικαιοδο- σίας και τη διευκόλυνση των διαδικασιών έκδοσης των κρατών μελών» (άρθρο 31 ΣΕΕ). Η διευκόλυνση των εν λόγω διαδικασιών, θα μας απασχολήσει εκτενέστερα ως ζήτημα στη συνέχεια. 24. Βλ. Μουζάκη , Το ΕΕΣ, Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 2009, σελ. 24. Συγκεκριμένα, όπως ο συγγραφέας αυτός παραπέμπει, «…η διαπίστωση αυτή καθίσταται πιο σαφής από την ίδια τη διατύπωση του άρθρου Ι-3 παρ. 2 της Συνθήκης για τη θέσπιση του Συντάγματος της Ευρώπης (το οποίο τελικά δεν υιοθετήθηκε), το οποίο ορίζει ότι η ΕΕ παρέχει στους πολίτες της χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα…». 25. Βλ. Καϊάφα - Γκμπάντι , Το ποινικό δίκαιο στην ΕΕ: σημαντικές όψεις και προοπτικές εξέλιξης, Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 2003, σελ. 26-30. 26. Η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν 2605/1998. 27. Βλ. Hecker Β ., Europäisches Strafrecht, Springer Verlang, Berlin / Heidelberg, Germany, 2. Auflage, 2007, σελ. 180, όπου αναφέρεται ότι: «...η Σύμβαση κατά της Διαφθοράς θεσπίστηκε στις 27 Ιανουαρίου 1999, τέθηκε σε ισχύ στις 1 Ιουλίου 2002 στις χώρες που την κύρωσαν και αφορούσε την ενεργητική και παθητική δωροδοκία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο...».