ΔΙΚΑΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Έννοια και διακρίσεις επιτηδευματία 10 ακόμα κι αν αυτός εισπράττει παρανόμως αμοιβές από τους ασθενείς του, υποκείμενος, κατά τούτο, σε πειθαρχικό έλεγχο. Κατ' ακολουθίαν, ο γιατρός του ΕΣΥ, και όταν ακόμη ασκεί με επιλήψιμο, κατά τ' ανωτέρω, τρόπο το λειτούργημά του, δεν αποτελεί, πάντως, "επιτηδευματία", κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογικών Στοιχεί- ων, και, συνεπώς, δεν υποχρεούται να τηρεί βιβλία και να εκδίδει στοιχεία κατά τις σχε- τικές διατάξεις του εν λόγω Κώδικα και δεν υπόκειται, ως εκ τούτου, σε πρόστιμο για πα- ράβαση των διατάξεων αυτών (πρβλ. ΣτΕ 83/2000 επταμελούς)». Με τα παραπάνω δε δεδομένα, το διοικητικό εφετείο, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι δεν αποδείχθηκε ότι ο αναι- ρεσείων διέθετε ιδιαίτερη επαγγελματική στέγη και ότι προέβαινε σε χειρουργικές επεμ- βάσεις σε ιδιωτικές κλινικές, ώστε, κατ’ αρχήν, να θεωρηθεί πως είχε ασκήσει ελευθέριο επάγγελμα, ότι από όλη την έρευνα που διεξήγε το Γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή Δη- μόσιας Διοίκησης πιθανολογείτο, χωρίς να αποδεικνύεται όμως, από τη Φορολογούσα Αρχή, η οποία υιοθέτησε απλώς τα σχετικά συμπεράσματα της προαναφερόμενης έρευ- νας, η είσπραξη εκ μέρους του, αμοιβών για ιατρικές υπηρεσίες που είχε παράσχει στο νοσοκομείο, όπου υπηρετούσε ως δημόσιος λειτουργός, εκμεταλλευόμενος την άσκηση του λειτουργήματός του στον χώρο αυτό, έκρινε ότι ο αναιρεσίβλητος δεν υπείχε –πέραν των πειθαρχικών του και ενδεχομένως άλλων ευθυνών– και υποχρέωση εκδόσεως φορο- λογικών στοιχείων κατά τον ΚΒΣ, για τον βάσιμο δε αυτόν λόγο της προσφυγής, έκανε δε- κτή την προσφυγή και ακύρωσε την ένδικη πράξη. 6. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι από τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1, 12 παρ. 1, 2, 9, 10, 11, 13 παρ. 1, 2 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, 1, 2 παρ. 1, 4 παρ. 1, 2, 3, 45 παρ. 1, 48 παρ. 1, 3, 5, 61 και 62 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος και 24 του Ν 1397/1983, ερμηνευόμενες υπό το φως των συνταγματικών αρχών της φορολογικής ισό- τητας και της καθολικότητας του φόρου, συνάγεται ότι, όταν διαπιστώνεται ότι ιατρός ΕΣΥ αποκτά συστηματικά και με περιοδικότητα εισοδήματα πέραν των αποδοχών του, τα οποία δεν δηλώνει και δεν αποδεικνύει την πηγή τους, προκύπτει ότι τα αποκτά από την πραγματική άσκηση του ελευθέριου επαγγέλματος του ιατρού, ανεξαρτήτως εάν διατη- ρεί ιδιαίτερη επαγγελματική στέγη, περίπτωση κατά την οποία αποτελεί εν τοις πράγμα- σι επιτηδευματία κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 του ΚΒΣ υποκείμενο σε πρόστιμο ΚΒΣ για μη τήρηση βιβλίων και μη έκδοση φορολογικών στοιχείων εσόδου. Υποστηρίζει δε το αναιρεσείον Δημόσιο ότι κατ' εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων αυτών, το δικάσαν διοικητικό εφετείο δέχθηκε ότι γιατρός του ΕΣΥ, ακόμη και όταν ει- σπράττει παρανόμως αμοιβές από ασθενείς για ιατρικές υπηρεσίες που παρέχει ως ελεύ- θερος επαγγελματίας όχι σε ιδιαίτερη επαγγελματική στέγη αλλά στον ίδιο τον χώρο του νοσοκομείου όπου υπηρετεί, δεν αποτελεί επιτηδευματία κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 του ΚΒΣ υποχρεούμενο σε τήρηση βιβλίων και έκδοση στοιχείων κατά τον ΚΒΣ και υποκείμενο σε πρόστιμο για παράβαση αυτού, και με πλημμελείς, άλλως ανεπαρκείς αιτι- ολογίες έκρινε ότι ο αναιρεσίβλητος δεν υπείχε υποχρέωση έκδοσης φορολογικών στοι- χείων, ενώ, κατά το αναιρεσείον πάντοτε, τέτοια υποχρέωση είχε, ανεξαρτήτως του εάν διέθετε ιδιαίτερη επαγγελματική στέγη ή προέβαινε σε χειρουργικές επεμβάσεις σε ιδιω-