ΔΙΕΘΝΕΣ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

3 Εισαγωγή νικών εννόμων αγαθών 3 . Η έννοια, ωστόσο, του δ.π . δ., όπως μάλιστα έχει διαμορφωθεί από την κρατούσα γνώμη, έχει περιεχόμενο πολύ ευρύτερο: Περιλαμβάνει όλους εκείνους τους κα- νόνες ποινικού χαρακτήρα , στη διαμόρφωση των οποίων η σχέση του κράτους με την αλλοδα- πή διαδραματίζει κάποιο ρόλο 4 . Υπ’ αυτή την ευρεία έννοια στο δ.π.δ. υπάγονται: 1. Οι κανόνες που οριοθετούν την ποινική εξουσία ενός κράτους σε σχέση με την αλλοδαπή (δίκαιο των τοπικών ορίων των ποινικών νόμων). 2 . Το ποινικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ευρωπαϊκό ποινικό δίκαιο). 3. Το δίκαιο της έκδοσης και της διεθνούς δικαστικής αρωγής σε ποινικές υποθέσεις 5 . 4. Το δίκαιο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων. 5. Το δίκαιο των διεθνών εγκλημάτων («ουσιαστικό» ή «δημόσιο» ποινικό διεθνές δίκαιο). Οι ανωτέρω κλάδοι του διεθνούς ποινικού δικαίου υπό ευρεία έννοια περιλαμβάνουν κατά μεγάλο μέρος όχι μόνον ουσιαστικούς αλλά και δικονομικούς κανόνες. Έτσι δικονομικό χα- ρακτήρα έχουν οι διατάξεις σχετικές με: – το δίκαιο της έκδοσης και της δικαστικής συνδρομής σε ποινικές υποθέσεις, – το δίκαιο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, όπως έχει διαμορφωθεί βάσει των διεθνών και περιφερειακών συμβάσεων, κυρίως της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώ- ματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Συμφώνου του ΟΗΕ για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα καθώς και της νο- μολογίας, αντίστοιχα, του ΕΔΔΑ και του ΔΕΕ, – το δικονομικό ποινικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως δε το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλ- ληψης (Ν 3251/2004) και η ευρωπαϊκή εντολή έρευνας στις ποινικές υποθέσεις (Ν 4489/2017) καίτοι οι σχετικές διατάξεις συστηματικά ανήκουν στο δίκαιο της έκδοσης και δικαστικής αρω- γής υπό ευρεία έννοια, καθώς και η ευρωπαϊκή νομοθεσία για την συνεργασία μεταξύ των κρα- 3. Για τα αγγλοσαξονικά δίκαια βλ. αντί άλλων Oehle r, Internationales Strafrecht. σελ. 2, Αλλά και στο πλαί- σιο των δικαίων των σοσιαλιστικών χωρών απαντά η ίδια αντίληψη. Έτσι π.χ., ο Karpets, Τα εγκλήματα με διεθνή χαρακτήρα, Μόσχα 1979 (ρωσικά), χαρακτηρίζει ως δ.π.δ. μόνον το σύστημα των κανόνων που κα- θιερώνουν ευθύνη για τα λεγόμενα διεθνή εγκλήματα (αναφέρεται από τον Gardocki, Uber den Begriff des Internationalen Strafrechts, ZStW 98 (1986) σελ. 712) . 4. S chultz , Neue Probleme des internationalen Strafrechts und des Auslieferungsrechts, SchwJZ 64, 82. Ομοί- ως Zlataric, Erwägungen zum Abkommen über strafbare und bestimmte andere Handlungen an Bord von Luftfahrzeugen vom 14. September 1963, Grützne r-GG 162 επ., ο ίδιος, Droit Penal international, Cours de Droit pénal Approfondi, Le Caire, An. Sc. 1967 / 68, σελ. 15, πρβλ . Bettiol, Diritto penale, parte generale, 10η έκδ. 1978, σελ. 152-153. 5. Oehler, Int StR σελ.1, Eser , Jescheck-FS σελ. 1356, Jescheck , Maurach-FS σελ. 579 , Liebelt, Diss., 11 επ. , Grützner, NJ W 61, 2185, Lombois, Droit pénal international, 2η έκδ. 1979 Νο 14, επ., πρβλ. Sch warzenberger , The Problem of an International Criminal Law, σε: Current Legal Problems 1950, σελ. 263 επ., Gardocki , Zarys prawa karnego miedzunarodnowo (Precis de droit pénal international) Varsovie 1965 (πολωνικά: αναφέρεται από τον Poklewski-Koziell, RS Crim 1987, σελ. 319). Κατά τον ίδιο συγγρα- φέα (ZStW 98 (1986) 717), το δ.π.δ., περιλαμβάνει επιπλέον την προβληματική των διεθνών standards του ποινικού δικαίου. Βλ. ακόμη Breukelaar-Mulder, Das internationale Strafrecht als Mittel zu g erechter Bestrafung, Grützner-GG σελ. 30, Legro s, RDPCrim. τ. 48 (1967/68) 261 επ., 269, Glaser, Introduction à l‘étude du droit international penal, 1954, σελ. 4 επ.