ΔΙΕΘΝΕΣ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

9 Εισαγωγή φοριών», σημαντικότερο των οποίων είναι το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (Schengen Information System ή SIS). ΙV. Το δίκαιο της δικαστικής αρωγής σε ποινικές υποθέσεις Το δίκαιο της δικαστικής αρωγής περιλαμβάνει τους διακρατικούς συμβατικούς κανόνες που αποσκοπούν στην αμοιβαία υποστήριξη και αλληλοβοήθεια των συμβαλλομένων κρατών για την καταπολέμηση του εγκλήματος 33 . Οι σχετικοί κανόνες αναφέρονται αφενός μεν στις διαδι- κασίες σύλληψης και παράδοσης σε άλλο κράτος διωκόμενων προσώπων, προκειμένου αυτά είτε να δικαστούν είτε να εκτίσουν επιβληθείσα ποινή, αφετέρου δε σε θέματα ανταλλαγής πληροφοριών και απόκτησης αποδεικτικών στοιχείων που είναι χρήσιμα στην καταπολέμηση του εγκλήματος. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι συμβάσεις για την έκδοση ενώ στη δεύτε- ρη οι συμβάσεις δικαστικής συνδρομής και άλλες παρεμφερείς συμβάσεις. Εδώ ανήκουν συ- στηματικά, όπως είπαμε, και τα σχετικά νομικά εργαλεία που έχουν διαμορφωθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Τα θέματα της έκδοσης ρυθμίζονται κατά το ελληνικό δίκαιο κυρίως από τα άρθρ. 436 επ. ΚΠΔ., την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Εκδόσεως του 1957 (με δυο πρόσθετα πρωτόκολλα του 1975 και 1978) καθώς και από διμερείς Συνθήκες. Πέραν αυτών σημαντικές είναι η Ευρωπαϊκή Σύμ- βαση Δικαστικής Συνδρομής σε Ποινικά Θέματα του 1959 με το πρόσθετο πρωτόκολλο του 1978 34 και άλλες επιμέρους συμφωνίες, όπως η Συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας για τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, της οργανωμένης εγκληματικότητας και του λα- θρεμπορίου ναρκωτικών (Ν 1706/1987) που προβλέπει συνεχή «ανταλλαγή πληροφοριών, ει- δήσεων και στοιχείων σχετικών με τις οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες, ανταλλαγή πραγματογνωμόνων» κ.λπ . Τμήμα του δικαίου δικαστικής αρωγής είναι ακόμη διεθνείς συ μ- βάσεις αντ εγ κληματική ς πολιτική ς όπως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τη μεταφορά καταδίκων (1982) που κυρώθηκε με το Ν 1708/1987, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τη διεθνή ισχύ των κα- ταδικαστικών αποφάσεων (1970) και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τη μεταφορά των ποινικών διαδικασιών (1972), που αποβλέπουν στην προώθηση κοινών σκοπών αντεγκληματικής πο- λιτικής. Η μεταφορά π.χ. των κρατουμένων από τις φυλακές του τόπου όπου καταδικάσθηκαν στις φυλακές της πατρίδας τους προετοιμάζει λυσιτελέστερα την κοινωνική τους επανένταξη, αφού οι συνθήκες κράτησης καθίστανται πολύ λιγότερο απρόσφορες («δυνατότητα γλωσσι- κής επικοινωνίας, γνώριμο πολιτιστικό και οικογενειακό περιβάλλον, βαθύτερη γνώση και κα- τανόηση θεσμών και μέτρων») ενώ ταυτόχρονα αποφεύγεται άσκοπη επιβάρυνση του δεινού της ποινής από την έκτισή της σε ξένο περιβάλλον 35 . 33. Βλ. Τριανταφύλλου , Διεθνής Δικαστική Συνδρομή στην Ποινική Απόδειξη. Οι Γενικές Αρχές, Αθήνα 2009. 34. Βλ. Laszloczky (a cura di), La convenzione europea di assistenza giudiziaria in materia penale, Milano 1984. 35. Βλ. άρθρ. 4 Αιτιολ. Έκθεσης του νόμου 1708 / 1987 «για την κύρωση της Σύμβασης για τη μεταφορά των καταδίκων », Μεταξά , Η σύμβαση για τη μεταφορά καταδίκων. ΠοινΧρ ΛZ΄ (1987), 573, Zellik, Convention on the Transfer of Sentenced Persons, σε: Criminal Law Review 1983, 673 επ. , Padelletti, La convenzione europea sul trasferimento delle persone condannate, Rίν. italiana 1985, 791 επ.