ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

7 1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ 1. Nόμος και Κοινοδίκαιο Το δίκαιο αναφορικά με τις συμβάσεις (τη δημιουργία τους, τις υποχρεώ- σεις και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτές, τις παραβάσεις και τις επιπτώσεις τους καθώς και τον τερματισμό τους), τόσο στην Κύπρο όσο και στο Αγγλικό κοινοδίκαιο (common law) γενικότερα, αποτελεί μέρος του αστικού δικαίου (civil law), σε αντιδιαστολή τόσο προς το ποινικό δίκαιο όσον και προς το δίκαιο που αφορά στην Πολιτεία (συνταγματικό και διοικητικό δίκαιο). Στην Αγγλία και σε πολλά συστήματα που ακολου- θούν το κοινοδίκαιο, τα θέματα που αφορούν στο δίκαιο των συμβάσεων αποτελούν το αντικείμενο νομολογίας, δηλαδή δικαστικών αποφάσεων οι οποίες με τη σειρά τους βασίζονται στη θεωρία του δεσμευτικού προ- ηγούμενου (binding precedent). Στην Κύπρο, όπως και σε άλλες χώρες της Κοινοπολιτείας, έχει υιοθε- τηθεί συγκεκριμένο νομοθέτημα, ο περί Συμβάσεων Νόμος, Κεφ. 149, που κωδικοποιεί το κοινοδίκαιο, υπό την έννοια ότι, στην θεωρία τουλά- χιστον, πρωταρχική σημασία έχουν οι συγκεκριμένες νομοθετικές πρό- νοιες και όχι οι αποφάσεις των Δικαστηρίων. Στην πράξη όμως, όπως θα διαπιστώσουμε, το κοινοδίκαιο και οι δικαστικές αποφάσεις που το αντικατοπτρίζουν και το αναπλάθουν διατηρούν τη ζωτική τους σημα- σία, με αποτέλεσμα η νομική θέση αναφορικά με όλα σχεδόν τα εγειρό- μενα θέματα να μην μπορεί να διατυπωθεί χωρίς ταυτόχρονη μελέτη των νομοθετικών προνοιών αφενός και της νομολογίας (Κυπριακής και Αγγλικής) αφετέρου. Το δίκαιο των συμβάσεων έχει ως αντικείμενο «συμβάσεις», δηλαδή συμ- φωνίες μεταξύ προσώπων, φυσικών και νομικών, που καθίστανται νομικά δεσμευτικές. Ως γενικό θέμα, «νομικά δεσμευτική» είναι η συμφωνία η οποία αναγνωρίζεται από το ισχύον νομικό σύστημα ως έγκυρη και η οποία μπορεί να εφαρμοστεί και να εκτελεστεί μέσω των Δικαστηρίων.