Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΝΝΟΜΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

αυτή λοιπόν την κατεύθυνση, η μακροσύγκριση συνεπικουρεί τη μικροσύγκριση και συντελεί στην καλύτερη κατανόηση της διαμόρφωσης του θεσμού του δεδικασμέ- νου στην κάθε έννομη τάξη, καθώς επίσης στην κατανόηση της διαμόρφωσης του θεσμού βάσει των επιδράσεων των δικαιικών αρχών και της τελολογίας των ρυθμί- σεων της δικονομικής έννομης τάξης, όπου ο θεσμός ανήκει. Έτσι, επιτυγχάνεται η αναγκαία για την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των κωλυμάτων αναγνώρισης και εκτέλεσης σαφής δογματική αποτύπωση του θεσμού του δεδικασμένου. Η συγκριτική διερεύνηση του θεσμού του δεδικασμένου των τεσσάρων εννόμων τά- ξεων δεν αποβλέπει στην υπόδειξη της έννομης εκείνης τάξης, η οποία προσφέρει τις καταλληλότερες δικονομικές ρυθμίσεις για το εύρος και τη λειτουργία του θεσμού σε ό,τι αφορά την επιρροή των αντικειμενικών και υποκειμενικών ορίων του ουσια- στικού δεδικασμένου αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων στη λειτουργία των κωλυ- μάτων αναγνώρισης και εκτέλεσης. Η κάθε έννομη τάξη διαμορφώνει τους θεσμούς της μέσα σε συγκεκριμένο ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο, το οποίο είναι μοναδικό για αυτήν. Οι δικαιικοί θεσμοί και εν προκειμένω το δεδικασμένο, υπό την συγκριτική έποψη των τεσσάρων εννόμων τάξεων, έχει και διαφορετικό και όμοιο περιεχόμενο, καθώς για την κάθε μία από αυτές θεωρείται θεσμός που διαμορφώνεται στο πλαί- σιο του ιδιαίτερου εθνικού δικονομικού συστήματος, έστω κι αν η τελολογία του θεσμού είναι κοινή. Επομένως, η αξιοποίηση των συμπερασμάτων που προκύπτουν, δείχνουν σε ποιο βαθμό τα αντικειμενικά και υποκειμενικά όρια του ουσιαστικού δεδικασμένου επηρε- άζουν ή δεν επηρεάζουν τη λειτουργία των κωλυμάτων αναγνώρισης και εκτέλεσης. Στο πλαίσιο της τελολογίας του κανονισμού για την ελεύθερη κυκλοφορία των δικα- στικών αποφάσεων επιδιώκεται, λοιπόν, να αναδειχθούν προτάσεις για την αρμονική συνύπαρξη, και ως εκ τούτου την ακώλυτη αναγνώριση και εκτέλεση, των αλλοδα- πών δικαστικών αποφάσεων που έχουν αποκλίνοντα αντικειμενικά και υποκειμενικά όρια δεδικασμένου, χωρίς να υπάρχει προκατάληψη υπέρ ή κατά της υιοθέτησης μιας εθνικού δίκαιου οπτικής, παρά διατύπωση σκέψεων για την βέλτιστη λειτουργία και κυκλοφορία των αποφάσεων στον αυτόνομο ενωσιακό δικαιικό χώρο με την ταυ- τόχρονη διατήρηση των αντικειμενικών και υποκειμενικών ορίων τους, όπως αυτά τίθενται από το εθνικό δικονομικό δίκαιο. Η αναγκαιότητα και η σημασία της συγκριτικής έρευνας για την ανεύρεση νομικά δόκιμων λύσεων, που θα εξυπηρετούν την τελολογία της δικονομικής ενοποίησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναδεικνύεται ιδιαίτερα στο στάδιο της αναγνώρισης και εκτέ- λεσης των δικαστικών αποφάσεων και ιδιαιτέρως σε ζητήματα που προκύπτουν από την διαφορετική εθνικού δικαίου οπτική σε σχέση με την αυτόνομη ερμηνεία των θεσμών του ευρωπαϊκού δικονομικού δικαίου. Θεμέλιο της αναγνώρισης των αλλο- δαπών δικαστικών αποφάσεων δεν είναι άλλωστε αναγκαία η εναρμόνιση των εθνι- κών δικαίων, αλλά η αμοιβαία εμπιστοσύνη που αναπτύσσουν τα κράτη-μέλη μεταξύ Μεθοδολογική προσέγγιση της έρευνας 5