ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΔΩΣΙΔΙΚΙΑ ΚΑΙ (ΠΟΙΝΙΚΟ)ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ

1 1. Εισαγωγή Α. Ιστορική αναδρομή του θεσμού Η ιδιάζουσα δωσιδικία αποτελεί ένα πεδίο που εμφανίζει ιδιαίτερο θεωρητικό και πρακτικό ενδιαφέρον, κυρίως λόγω των εξαιρέσεων που εισάγονται στη δικονομική αντιμετώπιση των συγκεκριμένων προσώπων. Μεταξύ αυτών, η σημαντικότερη ίσως εξαίρεση αφορά τον προσδιορισμό της καθ’ ύλην αρμο- διότητας για τις πράξεις που τα πρόσωπα αυτά διαπράττουν 1 . Ο θεσμός των προσώπων ιδιάζουσας δωσιδικίας εμφανίζεται ήδη από τα Ρωμαϊκά χρόνια, όπου αναγνωριζόταν η ανάγκη της εκδίκασης των στρατιωτικών εγκλημά- των από δικαστές ανώτερους, ικανούς και με πείρα. Τούτο καθιερώθηκε και μετέπειτα κατά τα μεσαιωνικά χρόνια 2 . Υιοθετήθηκε δε ο θεσμός αυτός και από τον προηγούμενο Γαλλικό Κώδικα Ποινικής Δικονομίας του έτους 1808 [Code d’instruction criminelle (CIC)] 3 και έτσι πέρασε και στην πρώτη Ποινι- 1. Ο προβλεπόμενος τρόπος άσκησης της ποινικής δίωξης για τα πρόσωπα ιδιάζουσας δω- σιδικίας ορίζεται στο άρθρο 43 παρ. 2 ΚΠΔ, σύμφωνα με το οποίο, «Αν διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση ή αυτεπάγγελτη προανάκριση κατά το άρθρο 245 παρ. 2 ή ένορ- κη διοικητική εξέταση ή υπάρχει πόρισμα ή έκθεση αρμόδιας κατά τον νόμο για έλεγχο αρχής για πλημμέλημα των προσώπων του άρθρου 111 παρ. 6, ο εισαγγελέας πλημμε- λειοδικών κινεί την ποινική δίωξη διαβιβάζοντας τη δικογραφία στον εισαγγελέα εφετών με σχέδιο κλητηρίου θεσπίσματος. Αν ο εισαγγελέας εφετών κρίνει ότι δεν συντρέχουν επαρκείς ενδείξεις για την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο με απευθείας κλήση, υποβάλλει σχετική πρόταση στο συμβούλιο εφετών, διατηρώντας το δικαίωμα να διατά- ξει προηγουμένως προανάκριση για τη συμπλήρωση του αποδεικτικού υλικού» . Κρίσι- μη αποτελεί στο χώρο αυτό, η τροποποίηση που αφορά την αλλαγή του δικαιοδοτικού οργάνου που θα αποφασίσει σε περίπτωση που κατά τον εισαγγελέα εφετών δεν υπάρ- χουν επαρκείς ενδείξεις για την παραπομπή του προσώπου ιδιάζουσας δωσιδικίας στο α- κροατήριο (με το Νέο ΚΠΔ —Ν 4620/2019— είναι το Συμβούλιο Εφετών και όχι Συμβούλιο Πλημμελειοδικών όπως συνέβαινε υπό το καθεστώς του προϊσχύσαντος ΚΠΔ). Παράλλη- λα σύμφωνα με το άρθρο 43 παρ. 1 ΚΠΔ στα πλημμελήματα των προσώπων ιδιάζουσας δωσιδικίας καθίσταται υποχρεωτική η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης. Σημαντι- κή εμφανίζεται και η πρόβλεψη του άρθρου 323 ΚΠΔ, όπου αναγνωρίζεται η δυνατότη- τα του προσώπου ιδιάζουσας δωσιδικίας να προσφύγει στο συμβούλιο εφετών σε βάρος της παραπομπής του με απευθείας κλήση με κλητήριο θέσπισμα. 2. Βλ. Κωστή Κ ., Εγχειρίδιον της Ποινικής Δικονομίας, 1867, σελ. 247-248. 3.  Ηélie F., Traité de l’ instruction criminelle, ou théorie du code d’ instruction criminelle, τόμ. VΙ, σελ. 730.