ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΔΩΣΙΔΙΚΙΑ ΚΑΙ (ΠΟΙΝΙΚΟ)ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ

Ιδιάζουσα δωσιδικία και (ποινικο)δικονομική της μεταχείριση 6 των καθηκόντων τους, με εξαίρεση αυτά που απευθύνονται άμεσα ή έμμεσα κατά της περιουσίας των πελατών τους. Παράλληλα πρότεινε να καταργηθεί η αυτόφωρη εκδίκαση των επ’ ακροατηρίω διαπραττόμενων από τους δικη- γόρους αδικημάτων, δυνάμενο το δικαστήριο σε εξαιρετικές μόνον περιπτώ- σεις να απομακρύνει τον δικηγόρο από το ακροατήριο 19 . Τελικώς, η επιτρο- πή αποδέχθηκε ότι δεν υφίσταται κανένας λόγος διατήρησης του θεσμού της ιδιάζουσας δωσιδικίας, η οποία αντιτίθεται στην αντίληψη του δικαίου και της ισότητας. Έγινε δεκτό όμως ότι σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος ανακρίσεως και εκδικάσεως αδικημάτων τινών υπό των Εφετών» [Κωδ. Θέμιδος, 1924, 667 επ· βλ. και την εκεί Αιτιολογική Έκθεση του Υπουργού Δικαιοσύνης ( Τσιστεκλή Π .), σχετικά με την ανωτέρω προβληματική]. Το ψήφισμα της 16/29 Δεκεμβρίου 1924 της Δ΄ Συντακτικής Συνελεύσεως «Περί ανακρίσεως και εκδικάσεως αδικημάτων τινών υπό των Εφετών» (Κωδ. Θέμιδος, 1924, 667 επ.), χαρακτηριστικό του οποίου αποτελούσε η ανάγκη «ταχείας» καταστολής της καταχρήσεως δημοσίου πλούτου, φαινομένου ι- διαίτερα έντονου τη χρονική εκείνη περίοδο στη μεταπολεμική Ελλάδα, υπήρξε η πα- ραπομπή των κατηγορουμένων στα νεοσυσταθέντα τότε Επταμελή Εφετεία [Τα Επτα- μελή Εφετεία συνεστήθησαν ακριβώς για να δικάζουν τα αδικήματα των καταχραστών του δημοσίου πλούτου, όπως οριζόταν από το ψήφισμα αυτό, προκαλώντας έντονες επιφυλάξεις η αφαίρεση ύλης από τα καθ’ ύλην αρμόδια ορκωτά δικαστήρια. Τούτο το φαινόμενο μεταφοράς της ύλης στο Επταμελές Εφετείο, έδωσε αφορμή να συζητηθεί και το ενδεχόμενο της αντισυνταγματικότητας της διάταξης αυτής, άποψη η οποία δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για να κριθεί καθώς η υπαγωγή των παραπάνω κακουρ- γημάτων στα Εφετεία κυρώθηκε συνταγματικά με το άρθρο 100 του Συντάγματος του 1927. Κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 8 παρ. 1 του Ψηφίσματος της 16/29 Δεκεμβρίου 1924 «Ίνα έχει κύρος η απόφασις απαιτείται η παρουσία επτά εφετών, περιλαμβανομέ- νου και του προέδρου». Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, περιορίστηκε ο αριθμός των δικαστών που συγκροτούσαν το ως άνω δικαστήριο από επτά σε πέντε ( Γιώτη , Λαϊκά μεικτά δικαστήρια, 1927, σελ. 11-12, Γιώτη , Αι διεθνείς ανησυχίαι ως προς τα ορκωτά δικαστήρια, 1932, σελ. 12 επ., Τσουκαλά , Τα ορκωτά δικαστήρια, 1929, τόμ. Α΄, σελ. 49 και 252 επ.)]. Για το ψήφισμα της 16/29 Δεκεμβρίου 1924 βλ. Ζαχαριάδη , Ο νόμος 1608/1950, 1995, σελ. 76, Μαργαρίτη , Ο νόμος 1608/1950 και οι καταχραστές δημοσί- ου και (παρά)τραπεζικού χρήματος, 2000, σελ. 111 επ., Τσουκαλά , ό.π., 1929, τόμ. Α΄, ό.π.· βλ. επίσης Αλεξόπουλου , Ιδιοποίησις υπό στρατιωτικού άνω των 4.000 δραχμών - Αρμοδιότης, Θέμις ΜΔ΄, 302, Κορφιάτη , Διαδικασία κατά ψήφισμα 16.12.1924 - Βού- λευμα συμβουλίου πλημμελειοδικών - Δικαίωμα εισαγγελέως εφετών προς εισαγωγήν υποθέσεως εις συμβούλιον εφετών - Χαρακτήρ, προϋποθέσεις, προθεσμία ασκήσεως και φύσις ταύτης, Θέμις Ξ΄, 716 επ., Μαύρου , Αρμοδιότης επταμελούς εφετείου - Απι- στία δημοσίων υπαλλήλων - Ουχ υπαγωγή κοινής απιστίας - Ουδέ παραβάσεως καθή- κοντος, Θέμις Μ΄, 532, Μιστριώτη , Δικαιοδοσία επταμελούς, Θέμις ΛΖ΄, 95, Μουστά- κη , Το άρθρον 6 του ψηφίσματος της Δ΄ Συντ. Συνελεύσεως της 29 Δεκεμβρίου 1924, Θέμις ΞΒ΄, 715 επ., Χρίστου , Ζητήματα τινά του ψηφίσματος της 16 Δεκεμβρίου 1924 ως συμπληρώθη υπό του ψηφίσματος της 11 Ιουνίου 1925 και εκ των εις το πρώτον πα- ραπεμπόντων νόμων, Θέμις Μ΄, 612 επ., ΓνωμΕισΑΠ 1/1.1.1925 ( Γιδόπουλου Λ .), Θέ- μις ΛΣΤ΄, 350-351, ΓνωμΕισΑΠ 7/8.4.1931 ( Γεωργιάδη Κ .), Θέμις ΜΒ΄, 399, ΓνωμΕισΑΠ 44/7.11.1950 ( Μπουρόπουλου Αγγ .), Θέμις ΞΒ΄, 38-39}. 19. Βλ. 8η Συνεδρίαση της 13 Ιουνίου 1931.