ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΔΩΣΙΔΙΚΙΑ ΚΑΙ (ΠΟΙΝΙΚΟ)ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ

7 Εισαγωγή ή ο αδικηθείς είναι δικαστής, εισαγγελέας ή δικηγόρος, μπορεί ο ίδιος να αι- τηθεί την παραπομπή της υπόθεσης σε άλλο ομοιόβαθμο δικαστήριο στα πρό- τυπα του άρθρου 39 της Ιταλικής Ποινικής Δικονομίας του 1913 και του άρ- θρου 60 της Ιταλικής Ποινικής Δικονομίας του 1930 (istruzione sommaria) 20 . Αντίθετα, η Αναθεωρητική Επιτροπή τάχθηκε υπέρ της διατήρησης του θε- σμού της ιδιάζουσας δωσιδικίας. Μετά την ύπαρξη αυτής της διαφωνίας με- ταξύ της Συντακτικής Επιτροπής και της Αναθεωρητικής Επιτροπής τη λύση έδωσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης ( Ταλιαδούρος Σ . ) διά της υπ’ αριθ. 71558 της 9 Νοεμβρίου 1933 αποφάσεώς του κατόπιν του Ν 5740/1933, δεχόμενος τη διατήρηση της ιδιάζουσας δωσιδικίας αποκλειστικά για τους δικαστές και τους δικηγόρους . Αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση των διαπρατ- τομένων από αυτούς αδικημάτων καθίστατο το αμέσως ανώτερο δικαστή- ριο, του κατά τη συνήθη δωσιδικία αρμόδιου προς τούτο. Έγινε επίσης δεκτή η πρόβλεψη της αρμοδιότητας κατά παραπομπή σε ομοιόβαθμο δικαστήριο, όταν ο μηνυτής ή ο αδικηθείς είναι δικαστής ή εισαγγελέας, εκτός αν τούτος ως κατηγορούμενος απολαμβάνει ιδιάζουσας δωσιδικίας, ενώ απορρίφθηκε από τον Υπουργό και η πρόταση του Γιωτόπουλου για παραπομπή των δικη- γόρων στα ορκωτά δικαστήρια για τα αδικήματα τα σχετικά προς την άσκη- ση των καθηκόντων τους. Στο Σχέδιο ΚΠΔ 1934 αναγνωρίζεται τελικώς η ιδιάζουσα δωσιδικία για τα πρόσωπα των δικηγόρων, των δικαστών και των εισαγγελέων από του βαθ- μού του έμμισθου παρέδρου και αντεισαγγελέα πρωτοδικών και άνω. Έτσι, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 105 του Σχεδίου αυτού αρμόδιο για την εκδίκαση των πλημμελημάτων των ανωτέρω προσώπων καθίστατο το δικα- στήριο των εφετών 21 , ενώ αντίστοιχα σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 106 20. Σχέδιον Διαγράμματος ΚΠΔ (1932), εκδ. Ζαχαρόπουλου, 1950, σελ. 246-247. 21. Άρθρο 105 (αρμοδιότης του δικαστηρίου των εφετών) ΣχΚΠΔ 1934: «Το δικαστήριον των εφετών δικάζει: α) τα εν τω άρθρω 1 του ψηφίσματος της 16 Δεκεμβρίου 1924 ανα- φερόμενα κακουργήματα και πλημμελήματα· β) τα κατά της περιουσίας της Εθνικής Τραπέζης και των συνεταιρισμών πραττόμενα κακουργήματα και πλημμελήματα, προ- κειμένου περί ποσού άνω των πέντε χιλιάδων δραχμών, ως και τα συναφή προς ταύ- τα· γ) τα κακουργήματα της ναυταπάτης και πειρατείας και τα συναφή προς ταύτα κα- κουργήματα και πλημμελήματα· δ) τα κακουργήματα της παρ. 3 του άρθρου 2 του Nό- μου 1592 του 1918 «περί μονομαχίας»· ε) το κακούργημα της λαθρεμπορίας, όταν τα τελωνειακά τέλη, φόροι και λοιπά δικαιώματα του δημοσίου υπερβαίνουσι τας πέντε χιλιάδας δραχμάν· στ) τα πλημμελήματα των δικηγόρων, των δικαστών και εισαγγελέ- ων, από του βαθμού του εμμίσθου παρέδρου και αντισαγγελέως πρωτοδικών και άνω· ζ) τας εφέσεις κατά των αποφάσεων του δικαστηρίου των πλημμελειοδικών και των πρωτοδικών (άρθρο 109 παρ. 1)».