Η ΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΣΗ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

X Πρόλογος μπορούσε ίσως κάποιος να πει ότι η ανάπτυξη αυτή είναι περιττή μετά την έμμεση, όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο συγγραφέας, υιοθέτηση με τον Ν 2298/1995 της θεωρίας της «μη αντιταξιμότητας» . Όμως, εγώ προσωπικά, θα αντέτεινα υποστη- ρίζοντας ότι αποτελεί μια σημαντική συμβολή στην κατανόηση βασικών εννοιών και θεσμών του Αστικού, και ιδίως του Ενοχικού και του Εμπράγματου Δικαίου, πέρα από το στενό θεματικό αντικείμενο της καταδολίευσης δανειστών, συμβολή που οφείλεται στη βαθειά γνώση εννοιών του Αστικού Δικαίου από τον συγγραφέα. Παράλληλα, βοηθά στο να κατανοήσει ο ερμηνευτής και εφαρμοστής τους λόγους που οδήγησαν στο Ν 2298/1995 και να καλύψει κενά που ενδεχομένως άφησε. Την §5 ο συγγραφέας τιτλοφορεί πρωτότυπα με τον όρο «Δικονομικές αντανακλά- σεις της διάρρηξης» . Συνεχίζοντας με τον ίδιο ενδιαφέροντα τρόπο την προσέγ- γιση του θεματικού αντικειμένου της μελέτης του, αναφέρεται στις μεταβολές που επέφερε ο Ν 2298/1995 στον ΚΠολΔ στο πλαίσιο των νέων ΚΠολΔ 936 § 3, 953 § 2 αρ. γ΄ και 992 § 1 εδ. β΄, αποδεικνύοντας ότι είναι εγκρατής και ως προς το δικο- νομικό δίκαιο. Προβαίνει σε διεξοδική ερμηνεία των ως άνω διατάξεων παρέχοντας στον ερμηνευτή και ιδίως στο δικαστή ένα χρήσιμο βοήθημα για την εφαρμογή του «νέου» (μετά τον Ν 2298/1995) δικονομικού δικαίου με γνώμονα την υπό το προϊ- σχύσαν δίκαιο υποστηριχθείσα θεωρία της μη αντιταξιμότητας , που σηματοδοτεί πλέον την έννομη θέση του οφειλέτη και του προς όν η καταδολιευτική μεταβίβαση τρίτου στη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης. Στην §6 προβαίνει σε ερμηνεία του άρθρου 5α του Ν 3869/2010 αναπτύσσοντας την άποψή του ότι πρέπει η συγκεκριμένη διάταξη να διατηρηθεί σε ισχύ και μετά το άρθρο 265 § 1 αρ. β΄ Ν 4738/2020, αφού ο νέος νόμος δεν περιέχει παρόμοια αίτηση προσωρινής διευθέτησης οφειλών και η προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 265 § 1 αρ. β΄ ορίζει απλώς ότι κάθε αίτηση του Ν 3869/2010 διέπεται από το νέο νόμο, ο οποίος όμως δεν περιέχει παρόμοια ρύθμιση με αυτή του άρθρου 5α του Ν 3869/2010, αλλά ούτε και καταργεί ρητά (κατά την άποψη του συγγραφέα) με μεταβατική διάταξη στο σύνολό του το Ν 3869/2010. Στην § 7 ο κος Πιτσιρίκος , αποδεικνύοντας την εμβάθυνσή του και σε άλλους κλάδους δικαίου, παρά την ειδικότητά του ως Αστικολόγος, παρέχει μια πολύ σημαντική συμβολή και στην επιστήμη του Ποινικού Δικαίου, αφού ερμηνεύει τη νέα ΠΚ 397, όπως ισχύει μετά το Ν 4619/2019 για τον νέο Ποινικό Κώδικα. Αρχικά, κάνει μια σύγκριση των ειδικών υποστάσεων της παλαιάς και της νέας ΠΚ 397 και, εν συνεχεία, αναπτύσσει με σχολαστικότητα και εκτενείς βιβλιογραφικές και νομολογιακές υποδείξεις Ποινικού Δικαίου την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση, το κυρωτικό τμήμα της ΠΚ 397, τους λόγους εξάλειψης του αξιοποίνου και προσωπικής απαλλαγής από την ποινή, την απόπειρα, συμμετοχή και συρροή, αλλά και τα ποινικοδικονομικά θέματα της έγκλησης και της παράστασης πολιτικής αγωγής με επιμέλεια και, στο μέτρο του δυνατού, με πληρότητα που ταιριάζει σε νομικό εξειδικευμένο στο Ποινικό Δίκαιο.