Η ΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΣΗ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Πρόλογος XI Τέλος, στην §8, όπως κάνει και σε άλλα βιβλία του, ο κος Πιτσιρίκος , με γνώση και εμβάθυνση στους κανόνες της μεθοδολογίας του δικαίου, προτείνει ως συμπέ- ρασμα της έρευνάς του την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας όπως αυτή καταστρώνεται στη Συντ. 25 § 1 εδ. δ΄, με αναφορές στην πιο πρόσφατη νομολογία του ΑΕΔ, του Αρείου Πάγου και του ΣτΕ για τα επιμέρους εννοιολογικά στοιχεία της αρχής αυτής και την εφαρμόζει για τη στάθμιση των συγκρουόμενων συμφερόντων στην τριμερή σχέση ενάγοντος δανειστή-καταδολιευτικά εκποιούντος οφειλέτη- προς όν η καταδολιευτική μεταβίβαση τρίτου με σκοπό, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, την άρση της σύγκρουσης. Αν και ο συγγραφέας, λόγω της μετριοπάθειας που τον χαρακτηρίζει δεν το υποστηρίζει, προσωπικά θεωρώ ότι προτείνει έναν μεθοδολο- γικά επιτυχή τρόπο άρσης της πιο πάνω σύγκρουσης που πρέπει να ακολουθήσει και ο κάθε δικαστής επιλαμβανόμενος in concreto επί αγωγής διαρρήξεως. Τελειώνοντας και έχοντας υπόψη μου και τα προηγούμενα 6 εκτενή Βιβλία του μαθητή και συνεργάτη μου κου Γιαννίκου Πιτσιρίκου , δηλαδή την ογκώδη διδα- κτορική του διατριβή για τα «Σύγχρονα μέσα κατάρτισης τυπικών δικαιοπραξιών (τηλέτυπο, τηλεομοιότυπο, ηλεκτρονικό έγγραφο) σε σχέση προς τον παραδοσιακό έγγραφο τύπο» (2002), τη «Συνεισφορά στις οικογενειακές ανάγκες και διατροφή κατά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης (Ερμηνεία των ΑΚ 1389-1392)» (2011), τη «Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας (Ερμηνεία των ΚΙΝΔ 53-67)» (2006), τη «Μεσιτεία στην κατάρτιση Αστικών Συμβάσεων» (2004), το συγκεντρωτικό του έργο «Μελέτες Ιδιωτικού Δικαίου», 2014, το «Σύμφωνο Συμβίωσης: Συγκριτική και ερμηνευτική προσέγγιση σε σχέση με τον θεσμό του γάμου και της οικογένειας» (2018), καθώς και τις επίσης εκτεταμένες ερμηνευτικές συμβολές του σε συλλογικά έργα του εκδοτικού Οίκου της «Νομικής Βιβλιοθήκης», όπως στον τόμο του Ειδικού Ενοχι- κού Δικαίου VI του ΑΚ Ι. Καράκωστα (άρθρα 741-946), 2009 (όπου ερμηνεύει τις διατάξεις για την έκταξη ΑΚ 876-887), στον τόμο του «Οικογενειακού Δικαίου» VIII A΄ του ΑΚ Ι. Καράκωστα (2011) [όπου κάνει τη Γενική Εισαγωγή στο Οικογενειακό Δίκαιο, και ερμηνεύει τις διατάξεις για τη μνηστεία (ΑΚ 1346-1349), για την υποχρέ- ωση συνεισφοράς στις οικογενειακές ανάγκες (ΑΚ 1389-1390) και για τη διατροφή κατά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης (ΑΚ 1391-1392)]», στον τόμο «Ενστάσεις κατά τον Αστικό Κώδικα, 2011 (με τέσσερις αυτοτελείς μελέτες του συγγραφέα και επικαιροποίησή τους στην Έκδοση του 2019)», όπως και τη συμβολή του και στα Υποδείγματα Αγωγών Διαζυγίου, Αιτήσεων Συναινετικού Διαζυγίου, καθώς και Αιτήσεων Ασφαλιστικών Μέτρων Διατροφής στο σχετικό Σύγγραμμα της συναδέλ- φου κας Καλλιρρόης Παντελίδου, με τίτλο «Το διαζύγιο και οι συνέπειές του» [2013 (υπό τον 4055/2012 ως προς το συναινετικό διαζύγιο) και επικαιροποίηση 2019 (βάσει του άρθρου 22 § 2 Ν 4509/2017 για το συναινετικό διαζύγιο)], στον τόμο «ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΝΟΧΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ» (επιμ. καθηγ. Ι. Καράκωστα ), στην «Κατ’ Άρθρον Ερμηνεία ΑΚ, Ν. Λεοντή , Τομ. Α΄ (Άρθρα 1-946), 2020 [όπου ερμη- νεύει τις ΑΚ 369-373 (Εμπράγματες συμβάσεις για ακίνητο και Αοριστία παροχής)] και Τομ. Β΄ (άρθρα 947-2035), 2020 [όπου ερμηνεύει τις ΑΚ 1825-1838 (Προστασία της νόμιμης μοίρας) και ΑΚ 1839-1845 (Αποκλήρωση)] φρονώ ότι και με το παρόν,