Η ΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΣΗ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

10 Η αστική & ποινική ευθύνη στην καταδολίευση δανειστών τη σύστασή της (- σχετική εικονικότητα, π.χ. εικονική πώληση που καλύπτει ηθελημένη και έγκυρη δωρεά), τότε η υποκρυπτόμενη είναι έγκυρη (ΑΚ 138 §2) και, εφόσον συντρέχουν ως προς αυτή οι όροι των ΑΚ 939 επ., υπόκειται σε διάρρηξη. Εν προκειμένω δεν αποκλείεται η άσκηση αγωγής για αναγνώ- ριση της ακυρότητας της καλύπτουσας δικαιοπραξίας ως εικονικής και αγωγής διάρρηξης της καλυπτόμενης (υπό την εικονική) και έγκυρης (ως πραγματικής και ηθελημένης) καταδολιευτικής δικαιοπραξίας 35 . Οι δύο αξιώσεις μπορεί να σωρευθούν αντικειμενικά (ΚΠολΔ 218 §1), αφού πηγάζουν από την ίδια αιτία (τη δικαιοπραξία οφειλέτη - τρίτου), αφορούν το ίδιο αντικείμενο και στηρί- ζονται σε διαφορετικό λόγο (η μία στην εικονικότητα, η άλλη στην καταδολί- ευση) 36 , χωρίς να υφίσταται εμπόδιο ούτε λόγω αντιφατικότητας (ΚΠολΔ 218 §1 περιπτ. α΄), αφού οι δύο αιτήσεις δεν αλληλοαποκλείονται από το ουσια- στικό δίκαιο 37 , ούτε λόγω πρόκλησης σύγχυσης από τη σύγχρονη εκδίκαση (ΚΠολΔ 218 §1 περιπτ. δ΄): η αγωγή με αίτημα την αναγνώριση της ακυρότητας αναφέρεται στην έννομη σχέση που πηγάζει από την καλύπτουσα εικονική και άκυρη δικαιοπραξία (π.χ. την πώληση) και η αγωγή με αίτημα τη διάρρηξη της καταδολιευτικής απαλλοτρίωσης αναφέρεται στην έννομη σχέση που πηγάζει από την καλυπτόμενη έγκυρη καταδολιευτική δικαιοπραξία. 35. Κατ. Βούλγαρη σε Καράκωστα, Αγωγές και Αιτήσεις Αστικού Δικαίου, …, 2010, σ. 1082, αρ. 45 Απ. Γεωργιάδης, ΓενΕνΔικ, 1999, §67 Ι 3γ, αρ. 10, σ. 717, Κ. Χριστοδούλου σε Λ. Μαργαρίτη/Κ. Χριστοδούλου, Καταδολίευση δανειστών, 2013, §1 ΙΙ 1, αρ. 8, σ. 7 - 8, Γ. Παπαϊωάννου στον ΑΚ Καράκωστα, Τομ. VI (ΕιδΕνΔικ - άρθρα 741 - 946), 2009, άρθρο 939, §3 ΙΙΙ, αρ. 5, σ. 1302), Π. Κορνηλάκης, ΕιδΕνΔικ (Β΄ Έκδ.), 2012, §116.1.ΙΙ , αρ. 2, Βαθρακοκοίλης, ΕΡΝΟΜΑΚ, Τομ. Γ΄/Ημιτ. Γ΄ (ΕιδΕνΔικ - άρθρα 741 - 946), 2012, άρθρο 939, αρ. 6, Ρίζος, Οι προϋποθέσεις της διάρρηξης καταδολιευτικής απαλλοτρίωσης, 2012, §2 ΙΙ 1, Τσουκαλάς, Νομολογιακές θέσεις επί της εκ της ΑΚ 939 αγωγής επί διαρ- ρήξει, ΕλλΔνη 23, σ. 205, ΑΠ 479/2005, ΕλλΔνη 46, σ. 1450, ΕφΑθ 9960/86, ΕΕΝ 54, σ. 219, ΕφΑθ 2987/74, ΕΕΝ 41, σ. 483, ΠΠρΑθ 10526/60, ΕΕΝ 27, σ. 686. 36. Ως αντικειμενική σώρευση αγωγών νοείται η “ευχέρεια “που παρέχεται από τον νόμο στον ενάγοντα να ενώσει στο ίδιο δικόγραφο περισσότερα αντικείμενα δίκης, είτε πρόκειται για αιτήματα που απορρέουν από την ίδια ιστορική βάση (όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας) είτε για περισσότερες βάσεις που θεμελιώνουν το ίδιο αίτημα· Κ. Κεραμεύς, ΑστΔικονΔικ, 1986, §76, σ. 209, Κ. Μακρίδου σε Κ. Κεραμέα/Δ. Κονδύλη/Ν. Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, Τομ. Ι, 2000, σ. 466, Ν. Νίκας, ΠολιτΔικον ΙΙ, 2005, σ. 156, ΕφΘεσ 4210/90, ΕλλΔνη 33, σ. 1271, Ε. Μπαλογιάννη/Π. Ρεντούλης σε Απαλαγάκη, ΕρμΚΠολΔ Ι (άρθρα 1 - 590), 2017, άρθρο 218 αρ. 1, σ. 661. 37. Τον αλληλοαποκλεισμό των αξιώσεων από το ουσιαστικό δίκαιο ως προσδιοριστικό στοι- χείο της αντιφατικότητας στην ΚΠολΔ 218 §1 περιπτ. α΄ με συνακόλουθο το απαράδε- κτο της αντικειμενικής σωρεύσεως δέχονται οι Κ. Μπέης, ΠολιτΔικον, Τομ. 5, 1974, σ. 974 - 975, Κ. Μακρίδου σε Κ. Κεραμέα/Δ. Κονδύλη/Ν. Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, Τομ. Ι, 2000, σ. 467, Ν. Νίκας, ΠολΔικον ΙΙ, 2005, σ. 159, Ε. Μπαλογιάννη/Π. Ρεντούλης σε Απαλαγάκη, ΕρμΚΠολΔ Ι (άρθρα 1 - 590), 2017, άρθρο 218 αρ. 3, σ. 661.