ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΜΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΧΩΡΩΝ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ

Σύνταγμα Αρμενίας 5 διαταγών 16 . Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την απουσία άμεσης λαϊκής νομιμοποίησης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Αρμενία απολαύει αυτόνομης κανονιστικής αρμοδιότη- τας, αφού κανένας λόγος δεν γίνεται ούτε για εξουσιοδότηση, ούτε για πρόταση Υπουρ- γού ούτε για προσυπογραφή των πράξεών του προκειμένου να είναι εκτελεστές και τέ- λος, δεν τίθενται ούτε ειδικές συνθήκες από το ίδιο το Σύνταγμα που να δικαιολογούν τη δράση του. Παρά τις διευρυμένες εξουσίες του, ο Πρόεδρος της Αρμενίας απομακρύνε- ται από τη θέση του για τους ίδιους λόγους που απομακρύνεται κι ένας Πρόεδρος με ρυθ- μιστικό μόνο ρόλο, δηλαδή για προδοσία, ιδιαίτερα επαχθές έγκλημα ή πρόδηλη παρα- βίαση του Συντάγματος 17 . Δεν προβλέπεται διαδικασία πρότασης δυσπιστίας εναντίον του κι εφόσον δεν αποτελεί και τμήμα του Κοινοβουλίου, δεν υφίσταται ούτε κοινοβου- λευτικό έλεγχο. Επομένως, η αποφασιστική του αρμοδιότητα εκτός από εκτεταμένη εμ- φανίζεται και χωρίς την παραμικρή οριοθέτηση. Ωστόσο, το πολίτευμα δεν μπορεί να χα- ρακτηριστεί ούτε προεδρικό ούτε ημι-προεδρικό, αφού δεν επιλέγει ο ίδιος ο Πρόεδρος ούτε τον Πρωθυπουργό, αλλά ούτε και τα μέλη της Κυβέρνησης. Ειδικότερα, αναφορικά με τον σχηματισμό της Κυβέρνησης, φαίνεται κατ’αρχήν ότι ο Πρόεδρος δεσμεύεται από την απόφαση του Κοινοβουλίου, το οποίο επιλέγει τον Πρωθυπουργό και στη συνέχεια, δεσμεύεται από την πρόταση του Πρωθυπουργού αναφορικά με τα υπόλοιπα μέλη της Κυβέρνησης. Εντούτοις, μια πιο προσεκτική ανάγνωση αποκαλύπτει ένα ιδιότυπο δικαίω- μα βέτο, αν και όχι αποφασιστικό, του Προέδρου αναφορικά με τον διορισμό των μελών της Κυβέρνησης, αφού, σύμφωνα με το άρθρο 150 του Συντάγματος, ο Πρόεδρος δύνα- ται είτε να προχωρήσει απευθείας στον διορισμό των προτεινόμενων Υπουργών είτε να υποβάλει ένσταση στο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο παρέχει και την τελική λύση 18 . Η Κυβέρνηση από την άλλη μεριά ορίζεται από το ίδιο το Σύνταγμα ως ο σημαντικότε- ρος πόλος της εκτελεστικής λειτουργίας 19 και άρα, έστω τυπικά στον Πρόεδρο καταλείπε- ται ο λιγότερο σημαντικός λόγος. Η Κυβέρνηση σχεδιάζει τη γενική πολιτική της χώρας, εντός και εκτός συνόρων, και διαθέτει, μαζί με τη Βουλή, την νομοθετική πρωτοβουλία. Το πολίτευμα χαρακτηρίζεται ως κοινοβουλευτικό δεδομένου ότι, σύμφωνα με τη διαδι- κασία που περιγράφεται στο άρθρο 151 του Συντάγματος, η Κυβέρνηση υποχρεούται να υποβάλει το πρόγραμμά της στο Κοινοβούλιο και στη συνέχεια, να λάβει έγκριση, δηλα- δή αυτό που αποκαλούμε ψήφο εμπιστοσύνης. Σε περίπτωση αποτυχίας, η Βουλή διαλύ- εται και προκηρύσσονται νέες εκλογές. Η Κυβέρνηση δύναται, αν το θελήσει, να επιδιώξει κατά τη διάρκεια της θητείας της εκ νέου την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής, αλλά όχι σε περίοδο πολέμου ή κατάστασης ανάγκης. Φυσικά, όπως ο Πρόεδρος ως πόλος της εκτε- 16. Article 139. 1. In the course of exercising his or her powers, the President shall adopt decrees and executive orders. 17. Article 141. 1. The President of the Republic may be removed from office for treason, another grave crime, or gross violation of the Constitution. 18. Article 150. The President of the Republic shall, within a period of three days, either appoint Deputy Prime Ministers and ministers, or apply to the Constitutional Court. The Constitutional Court shall ex- amine the application and take a decision within a period of five days. 19. Article 146. 1. The Government shall be the supreme body of the executive power.