ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

IX Πρόλογος Α΄ έκδοσης Ο όρος «Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο», αντιδιαστελλόμενος προς τον όρο «Διοικητική Δικαιοσύνη», συνδέεται με ένα αμφιλεγόμενο πεδίο επιστημονικού διαλόγου με δύο πόλους. Ο πρώτος από αυτούς υπαινίσσεται την αυτοτέλεια του οικείου επιστημονικού κλάδου του δημόσιου δικαίου, ο οποίος συνδέεται λει- τουργικώς τόσο με το «Διοικητικό Δίκαιο» όσο και με τη γενική δικονομική θεω- ρία. Ο δεύτερος όρος προδίδει την αντίληψη ενός τμήματος του ευρύτερου κλάδου του διοικητικού δικαίου που όμως στερείται οιασδήποτε αυτοτέλειας, εντασσόμε- νος στη λογική του συγκεκριμένου επιστημονικού αντικειμένου. Ανεξαρτήτως αν υιοθετήσει κανείς την πρώτη, (την οποία και υποστηρίζει και ο υποφαινόμενος) ή τη δεύτερη εκδοχή, είναι βέβαιον ότι η διοικητική δικονομία αναφέρεται στους κα- νόνες οργάνωσης και απονομής της δικαιοσύνης στις διοικητικές διαφορές. Όπως επίσης ότι χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου επιστημονικού κλάδου είναι ότι οι κανόνες του συνιστούν μορφή πραγμάτωσης του δικονομικών επιταγών του Συ- ντάγματος και ιδίως του άρθρου 20 παρ. 1. Η επιφύλαξη νόμου που περιλαμβάνε- ται στη διάταξη αυτή έχει ως κατ΄ εξοχή σημείο αναφοράς τους κανόνες περί απο- νομής της διοικητικής δικαιοσύνης. Πρόκειται δηλαδή για διατάξεις που έχουν υφή εκτελεστικών κανόνων του Συντάγματος. Επιδίωξη του παρόντος εγχειριδίου είναι να αναδείξει την εν λόγω φύση των κανόνων του διοικητικού δικονομικού δικαίου, τη σύνδεσή τους με τα υπερσυ- νταγματικά, συνταγματικά και υπερνομοθετικά θεμέλια της δικαστικής προστασίας καθώς και (με) την εν γένει δικονομική θεωρία. Τούτο επιχειρείται επ΄ αφορμή της παρουσίασης με περιεκτικό και ευσύνοπτο τρόπο του θεωρητικού πλαισίου και των κανόνων διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. Οι τελευταίοι χάνουν σημαντικό μέρος από το ουσιαστικό περιεχόμενό τους, αν απομονωθούν από το γενικό πλαί- σιο αναφοράς τους που αφορά τη διοικητική δίκη και ιδίως τη νομική φύση, τον σκοπό και το αντικείμενό της. Υπό το φως των ανωτέρω επιδιώξεων, το εγχειρίδιο διαιρείται κατ΄ ουσίαν σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στη γενική θεωρία της διοικητικής δί- κης, όπου οριοθετείται η έννοιά της (διοικητικής δίκης), μελετάται το αντικεί- μενο, οι σκοποί, τα θεμέλιά της καθώς και οι πηγές του διοικητικού δικονομικού δικαίου σε συσχετισμό κυρίως με το δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας. Τέλος, εξετάζεται η διάκριση αφενός μεταξύ ιδιωτικών και διοικητικών διαφορών και αφετέρου μεταξύ ακυρωτικών διοικητικών διαφορών και διοικητικών διαφο- ρών ουσίας. Οι δύο αυτές διακρίσεις είναι θεμελιώδεις για την κατανομή αφενός