ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

10 ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ απορρίπτοντας ή κάνοντας δεκτό αντιστοίχως το ένδικο βοήθημα 19 . Πρόκειται δη- λαδή για έναν «μικτό» σκοπό, ο οποίος και αναδεικνύεται μέσα από επιμέρους ρυθμίσεις της διοικητικής δίκης. Έτσι, λ.χ. η αύξηση των υποχρεώσεων επίδοσης δικογράφων εις βάρος των διαδίκων καθώς και η δυνατότητα παραίτησης από προβληθέντες λόγους ή και από το ένδικο βοήθημα υπογραμμίζει τον υποκειμενι- κό χαρακτήρα της, ενώ η πρόοδος της δίκης με επιμέλεια του δικαστηρίου, το ανα- κριτικό σύστημα και η δυνατότητα αυτεπάγγελτου ελέγχου ορισμένων λόγων συ- νιστούν στοιχεία του αντικειμενικού χαρακτήρα της 20 . Τούτο ωστόσο δεν απαλλάσσει τη διοικητική δίκη από τον κυρίαρχο σκοπό της, ο οποίος είναι σύμ- φωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 20 παρ.1) και την ΕΣΔΑ (άρθρα 6 παρ.1 και 13), η προστασία των δικαιωμάτων του προσώπου. 2.3. Αντικείμενο Οι απόψεις σχετικά με το αντικείμενο της δίκης είναι, επίσης, ποικίλες και διιστάμε- νες, κινούμενες μεταξύ «υποκειμενικών» και «αντικειμενικών» στοιχείων. Η σχετι- κή συζήτηση διακρίνεται για την ένταση και την πυκνότητα των επιχειρημάτων, κά- τι που είναι απολύτως εύλογο, αν ληφθούν υπόψη οι σοβαρές πρακτικές συνέπειες του ζητήματος ως προς την έκταση και την ένταση του δικαστικού ελέγχου 21 . Σύμφωνα με μία πρώτη άποψη, προέχον στοιχείο για τον προσδιορισμό του αντι- κειμένου της διοικητικής δίκης είναι η νομιμότητα της προσβαλλόμενης διοικητι- κής πράξης ή παράλειψης 22 . Και ναι μεν η δίκη κινείται ύστερα από την άσκηση έν- δικου βοηθήματος εκ μέρους εκείνου που ισχυρίζεται ότι εθίγη από μία παράνομη πράξη ή παράλειψη ή υλική ενέργεια της διοίκησης, πλην όμως το αντικείμενο της σχετικής δίκης δεν παύει να είναι η νομιμότητα της επίδικης μορφής διοικητικής συμπεριφοράς. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε, η πρόοδος της διαδικασίας γίνεται, όμως, με επιμέλεια του δικαστηρίου. Η θέση αυτή φαίνεται να τυγχάνει αποδοχής 19. Βλ. Χ. Χρυσανθάκη, Το δεδικασμένο, όπ.π., σ. 98 και τις εκεί παραπομπές. 20. Βλ. και Π.Δ. Δαγτόγλου, Διοικητικό δικονομικό δίκαιο, όπ.π., σ. 244-245. 21. Η σχετική συζήτηση έχει ως αφετηρία την πολιτική δικονομία, όπου και ετέθη το πρώτον το ζή- τημα, τυγχάνοντας και της σχετικής επεξεργασίας, βλ. αντί άλλων Κ. Καλαβρού, Το αντικείμενον της πολιτικής δίκης, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, ημιτ. Α΄, Αθήνα, 1983 και ημιτ. Β΄, Αθήνα, 1985. Επί- σης βλ. Κ. Κεραμέως, Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα, 1986, σ. 56 και Κ. Μπέη, Εισαγωγή στη δικονομική σκέψη, όπ.π., σ. 118 επ. και του ίδιου, Πολιτική Δικονομία, Αθήνα, κάτω από το άρθρο 106. 22. Παρουσίαση της θεωρητικής αυτής αντίληψης βλ. σε Πρ. Παυλόπουλου, Η συνταγματική κατοχύ- ρωση της αιτήσεως ακυρώσεως. Μία σύγχρονη έποψη του κράτους δικαίου, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκου- λα, Αθήνα, 1982, σ. 142. Πρβλ. και ΣτΕ Ολομ. 106/1991. 17 18