Η ΧΡΗΣΗ DNA ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ

KΕΦΑΛΑΙΟ 1 10 Το να κατανοείς μια πρόταση, σημαίνει να κατανοείς μια γλώσσα. Το να κατανοείς μια γλώσσα, σημαίνει να κατέχεις μια τεχνική. 23 Η συνήθης ερώτηση λοιπόν, εάν δηλαδή η δογματική ούτως νοούμενη είναι δημιουρ- γία (νέου) δικαίου ή ερμηνεία (προϋπάρχοντος) δικαίου χάνει δραστικά την ισχύ της. Συνιστά ανούσια πολεμική, καθώς η βασική μας διαίσθηση ότι ο νομοθέτης δεν δύ- ναται και δεν επιθυμεί να είναι παντογνώστης ή παντοδύναμος, δεν μπορεί εύκολα να διαψευστεί. Ο νομοθέτης μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να δώσει γενικές κατευ- θυντήριες γραμμές στον δικαστή. Στο νομοθέτη λείπει, πρώτον, ο απαραίτητος χρό- νος αλλά και οι απαραίτητες τεχνικές γνώσεις για να μπορεί να προκαταβάλλει όλες τις δυνατές περιπτώσεις, στις οποίες ένας νομικός όρος ενδέχεται να εφαρμοστεί. 24 Εξάλ- λου, παρόμοιες προσπάθειες στο απώτερο παρελθόν απέτυχαν παταγωδώς. 25 Κατέ- στη δηλαδή σαφές ότι η διακριτική ευχέρεια του δικαστή είναι ένα αναπαλλοτρίωτο στοιχείο κατά την εφαρμογή των νόμων. Είναι επίσης σαφές ότι η διακριτική ευχέρεια κάθε άλλο παρά μια anything-goes δραστηριότητα σημαίνει. Αυτό δεν σημαίνει φυ- σικά ότι ο δικαστής είναι (δήθεν) παντοδύναμος. Ηως άνω ανάλυση μάς βοηθά να κα- ταννοήσουμε το πρωτείο της δογματικής . Το άπειρο σύνολο των εφαρμοστέων κανό- νων δικαίου σε κάθε νομική διαδικασία αναδεινύει την πολυπλοκότητα της έννομης τάξης και μάς υπενθυμίζει ότι η τελευταία είναι ένας πολύπλοκος και προσαρμοζόμε- νος οργανισμός (complex adaptive system), και παρουσιάζει στοιχεία αυτοοργάνω- σης. Χρειάζεται λοιπόν να τεθεί σε σταθερές δογματικές και επιστημολογικές βάσεις οι οποίες με τη σειρά τους θα σταθεροποιήσουν το σύστημα δικαίου – με τρόπο όμως που το ίδιο το σύστημα δικαίου επιτάσσει, δηλ. με κριτήρια εσωτερικές αξίες του συ- στήματος δικαίου και όχι με βάση κριτήρια διαφορετικών πεδίων όπως η Οικονομία (βλ. π.χ. κριτήρια όπως ανάπτυξη, εξοικονόμηση πόρων κτλ.). Ακόμα και στο υποτιθέμενο βασίλειο της γραμματικής ερμηνείας του δικαίου, το ποινι- κό δίκαιο, π.χ. ο γερμανός ποινικός νομοθέτης άφησε την αποσαφήνιση κεντρικών ζη- τημάτων όπως η έννοια του δόλου και της αμέλειας καθώς και της μεταξύ τους διαφο- ράς (από την οποία εξαρτάται το μέγεθος της επιβαλλόμενης ποινής) στην νομολογία και την επιστήμη. 26 Οι περίφημες πολιτικές αποφάσεις, που μετατρέπονται σε νομικές διατάξεις, είναι στην αρχική τους (νομοθετική) μορφή δογματικά ακατέργαστες και ως εκ τούτου μη εφαρμόσιμες. Χρήζουν, πρώτον, συγκεκριμενοποίησης , δηλ. επέκτασης τους μέσωπεραιτέρωδογματικών προτάσεων, και, δεύτερον, συστηματοποίησης . Μια έννομη τάξη, η οποία αποτελείται απλώς από μεμονωμένες νομικές διατάξεις, δεν θα 23.  Wittgenstein (1958), § 199, ad fine. 24. Βλ. σχετικά και Schuhr (2006), σελ. 120 και 219. 25. Βλ. π.χ. τον Πρωσικό Κώδικα (Allgemeines Preußisches Landrecht, 1794). με τις (περίπου) 20,000 παραγράφους. 26. Έτσι και ο Wessels (1987), § 2I3 πλαγιάρ. 55.