Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ

Α. Η ποινική δίωξη γενικά Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 5 κής διώξεως 4 -λόγος για τον οποίο η ακριβής οριοθέτηση του εννοιολογι- κού περιεχομένου της παρίσταται αναγκαία. β. Εκείνο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι πως κρίσιμο, κατά την παρού- σα αλληλουχία συλλογισμών, μέγεθος δεν συνιστά ο σε αφηρημένο επίπε- δο προσδιορισμός του περιεχομένου της έννοιας της νομικής βασιμότητας· αν αυτό ήταν το ζητούμενο, θα αρκούσε η ευθυγράμμιση με την απολύ- τως κυρίαρχη εκδοχή ότι μια μήνυση ή μια έγκληση στηρίζεται στο νόμο, όταν το περιεχόμενό της, από πλευράς υπαγωγής εμπίπτει στη νομοτυπι- κή περιγραφή μιας αξιόποινης συμπεριφοράς 5 – όταν η πράξη (ενέργεια ή 4. Σε περίπτωση ασκήσεως (με οποιοδήποτε τρόπο) ποινικής διώξεως, ανάκληση της τελευταίας από τον εισαγγελέα δεν είναι επιτρεπτή, ακόμη και αν διαπιστωθεί ότι έπρεπε να ακολουθηθεί ο δρόμος της αρχειοθετήσεως ή της απορρίψεως με διάτα- ξη (ενδεικτικά: Αδάμπας , ό.π., σελ. 219, Καίσαρης , ΚΠΔ, άρθρο 43, σελ. 355, Καρ- ράς , Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο, 2019, σελ. 275, Κονταξής , ΚΠΔ, Ι, 2006, άρθρο 43, σελ. 499, Μπουρόπουλος , ΕρμΚΠΔ, τόμ. Α΄, 1957, άρθρο 43, σελ. 64, Παπαδαμά- κης , ό.π., σελ. 258, Σεβαστίδης , ό.π., σελ. 430, ΑΠ 1367/2003 ΠΛογ 2003, 1536, ΔιατΕισΕφΘεσ 4845/1962 ΠοινΧρ 1963, 186, ΓνωμΕισΠλημΧαλκιδ 1950/1987 Ελ- λΔνη 1190, 460). – Ενόψει της προβλέψεως του άρθρου 127 ΚΠΔ [: Αλατσάς , Η κατά τόπο αρμοδιότητα στην ποινική δίκη, ΝΟΜΟΣ, Δημήτραινας , Παρατηρήσεις στην ΕφΠειρ 276/1998 Υπερ 1999, 684 επ., Μανωλεδάκης , Παρατηρήσεις στην ΠραξΕι- σΕφΘεσ 17195/1972 Αρμ 1973, 131 επ., Μαργαρίτης , Ένσταση τοπικής αναρμοδι- ότητας του Δικαστηρίου, ΠοινΔικ 2005, 180 επ., Οικονόμου , Ολίγα τινά επί του άρ- θρου 127 ΚΠΔ, Αρμ 1973, 557 επ., Παπαδαμάκης , ό.π., σελ. 76, Παπανδρέου , Η αρ- μοδιότητα (άρθρα 122-126, 127 ΚΠΔ), ΠοινΔικ 2010, 1143 επ., Σκορδαλός , σε Μαρ- γαρίτη, ΚΠΔ, Ι, σελ. 741 επ., Φελουτζής , Προβλήματα αρμοδιότητας μεταξύ κοι- νών και ειδικών ποινικών δικαστηρίων, 2005], έγκυρη και ενεργός είναι και η από αναρμόδιο εισαγγελέα ασκηθείσα ποινική δίωξη [: Μαργαρίτης , ό.π., Παπαδαμά- κης , ό.π., Σεβαστίδης , ό.π., σελ. 1474, Σκορδαλός , ό.π., ΑΠ 112/1998 ΠοινΧρ 1998, 763, ΠλημΑθ 793/2007 ΠοινΔικ 2007, 1387, ΠλημΑθ 2622/2014 ΠοινΔικ 2014, 831, ΠλημΑθ 1578/2017 ΠοινΧρ 2018, 225], πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι ο επιλαμβανόμενος στη συνέχεια αρμόδιος εισαγγελέας αφενός δεν μπορεί να θέσει την υπόθεση στο αρχείο ή να εκδώσει απορριπτική διάταξη [: Καίσαρης , ό.π., σελ. 1574, Κονταξής , ό.π., σελ. 985, Μαργαρίτης , ό.π., Παπαδαμάκης , ό.π., Σεβαστί- δης , ό.π., Σκορδαλός , ό.π., ΠραξΕισΕφΘεσ 17195/1972, ό.π.· πρβλ. Μανωλεδάκη , ό.π.] και αφετέρου δεν απαιτείται να επαναλάβει την άσκηση της διώξεως [: Σεβα- στίδης , ό.π., ΠλημΑθ 3943/1985 ΠοινΧρ 1985, 516, ΠλημΚαρ 52/1993 ΠοινΧρ 1994, 1459, ΠλημΛευκ 78/2003 ΑρχΝ 2005, 846], αν δε το κάνει δεν θα πρόκειται για νέα (δεύτερη) δίωξη αλλά απλή επανάληψη της πρώτης [: Κονταξής , ό.π., Μαργαρίτης , ό.π., Παπαδαμάκης , ό.π., Σεβαστίδης , ό.π., Σκορδαλός , ό.π., ΠλημΕδ 124/1981 Αρμ 1982, 456, ΠλημΑθ 3943/1985, ό.π.]. 5. Βλ. Αδάμπα , ό.π., σελ. 212, Καρρά , ό.π., σελ. 243, Κονταξή , ό.π., σελ. 500, Παπα- δαμάκη , ό.π., σελ. 249, Σεβαστίδη , ό.π., σελ. 431 επ., Σταμάτη , ό.π., σελ. 192 επ.