Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ

Η ποινική δίωξη στα όριά της 6 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ παράλειψη) 6 , που συνιστά την ιστορική βάση πληροί το πραγματικό ενός κανόνα του ποινικού δικαίου, ούσα έγκλημα κατ’ άρθρο 14 ΠΚ 7 . Κρίσιμο μέγεθος αποτελεί η κατά τα άρθρα 43 παρ. 2 και 51 παρ. 23 ΚΠΔ έννοια της νομικής αβασιμότητας – της αβασιμότητας, δηλαδή, που δικαιούται (και υποχρεούται) να «διαχειριστεί» ο εισαγγελέας όταν διαμορφώνει την κρίση του για κίνηση ή όχι της ποινικής διώξεως. Μόλις χρειάζεται να το- νιστεί ότι η «διαχειριστική» δικαιοδοσία του εισαγγελέα στο πρώιμο τού- το στάδιο δεν ταυτίζεται με την σε επόμενα στάδια αντίστοιχη των δικαστι- κών σχηματισμών (: δικαστικού συμβουλίου – δικαστηρίου). γ. Θεμελιωμένη προσέγγιση του προβλήματος μπορεί να υπάρξει αν συ- νεκτιμηθούν προηγουμένως οι εξής παράμετροι: (i) η αντίληψη ότι ο ει- σαγγελέας είναι αυτοτελής δικαστική αρχή απόλυτα ισότιμη με τα δικα- στήρια, αφού συμμετέχει και επικουρεί στην απονομή της δικαιοσύνης, χωρίς όμως να δικαιοδοτεί 8 · (ii) το γεγονός ότι οι διατάξεις των άρθρων 6. Όταν η ερευνώμενη μεταβολή στον εξωτερικό κόσμο είναι προϊόν ακαταμάχητης βίας (vis absoluta) ή στο πρόσωπο του «δράστη» συντρέχει πλήρης απάλειψη της συνειδήσεως, η νομική αβασιμότητα καταφάσκεται [: Κωστάρας , ό.π., σελ. 116, Σεβαστίδης , ό.π., ΔιατΕισΠλημΛιβ 9/2007 ΠοινΔικ 2008, 320]·το ίδιο ισχύει και επί ανηλίκων, οι οποίοι, αν δεν έχουν συμπληρώσει το δωδέκατο έτος της ηλικίας τους (: άρθρο 121 ΠΚ), δεν «πράττουν» καν μη επιβαλλόμενων αναμορφωτικών ή θερα- πευτικών μέτρων [: Αλεξιάδης , ό.π., σελ. 92, Καρράς , ό.π., σελ. 244, Κονταξής , ό.π., σελ. 502, Σεβαστίδης , ό.π., Σταμάτης , ό.π., σελ. 245, Φελουτζής , ό.π., σελ. 36 σημ. 4, ΑναφΕισΠλημΚομ 48/1974 ΠοινΧρ 1975, 157]. 7. Βλ. Κτιστάκη , ό.π., σελ. 212, Κωστάρα , ό.π., Σεβαστίδη , ό.π., Σταμάτη , ό.π., σελ. 190 επ., ΔιατΕισΕφΝαυλ ( Ν. Παντελής ) 15/1998 ΠοινΧρ 836, ΠραξΕισΝαυτΠειρ της 17.3.2008 Αρμ 2009, 722, ΔιατΕισΠλημΚοζ 26/1983 Αρμ 1983, 890, ΑναφΕισΠλημ- Κοζ 2624/1983 Αρμ 1983, 892, ΔιατΕισΠλημΠύργου 4672/1988 ΠοινΧρ 1989, 668, ΑναφΕισΠλημΚομ ΑΙ-5819/1991 ΠοινΧρ 1991, 467, ΑναφΕισΠλημΛαρ 864/1994 ΠοινΧρ 1994, 1321, ΑναφΕισΠλημΔραμ 75/1994 ΑρχΝ 1994, 729. 8. Βλ. Ανδρουλάκη , ό.π., Καρρά , ό.π., σελ. 155 επ., Αγγ. Κωνσταντινίδη , Ποινικό Δι- κονομικό Δίκαιο – Βασικές έννοιες, 2017, σελ. 65 επ., Μανωλεδάκη , Παρατηρήσεις στη ΔιατΕισΠλημΕδ 35/1973 Αρμ 1973, 641 επ., Μαργαρίτη , σε Μαργαρίτη/Παρα- σκευόπουλου-Νούσκαλη, Ποινολογία, 2016, σελ. 360 επ., Μυλωνά , ό.π., σελ. 33 επ., Παπαδαμάκη , ό.π., σελ. 95 επ., Σταμάτη , Ο εισαγγελικός θεσμός, η διαμόρφω- σή του και η λειτουργική του αρμοδιότητα, ΠοινΧρ 1980, 609 επ., του ίδιου , ό.π., Χαραλαμπάκη , Παρατηρήσεις για τη θέση και το ρόλο του εισαγγελέα στο σύγχρο- νο ποινικό δικονομικό δίκαιο, ΠΛογ 2004, 267 επ., Görgen , Die organisationsrecht- liche Stellung der Staatsanwaltschaft zu ihren Hilfsbeamten und zur Polizei, 1973, σελ. 61 επ., Haft-Hilgendorf , Die Bindung der StA an die höchstrichter Rechtspre- chung, FS für StA - Schleswig-Holstein, 1992, σελ. 279 επ., Roxin-Schunemann , Strafverfahrensrecht, 2012, σελ. 55, Rüping , Die Geburt der Staatsanwaltschaft