ΚΩΔΙΚΑΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ (2 ΤΟΜΟΙ)

Γενικά Άρθρο 1 Α. Καραντάνα 3 Με την απόφαση ΣτΕ ΕΑ 215/2016, η οποία εκδόθηκε στα πλαίσια της διαδικασίας του άρθρου 1 παρ. 2 του Ν 3900/2010, καθώς και την ∆ΠρΛαρ 1735/2017, οριοθετείται και αποσαφηνίζεται ο χαρακτήρας της καταχώρισης της οφειλής στο βιβλίο εισπρα- κτέων εσόδων της Φορολογικής ∆ιοίκησης. Συγκεκριμένα επιβεβαιώνεται ότι η εν λόγω καταχώριση γίνεται αποκλειστικά για λόγους παρακολούθησης της οφειλής, χω- ρίς η καταχώριση να αποτελεί όρο της νομιμότητας της εισπρακτικής διαδικασίας ή της εκτέλεσης και κατ’ επέκταση, η τυχόν ασκούμενη ανακοπή κατά της ρηθείσης πράξης καταχώρισης είναι απαράδεκτη, ως στρεφόμενη κατά μη εκτελεστής πράξης. Κατά την απόφαση, δεν ταυτίζεται η καταχώριση στο βιβλίο εισπρακτέων εσόδων της Φορολο- γικής ∆ιοίκησης με την ταμειακή (εν στενή εννοία) βεβαίωση της οφειλής, αλλά απο- τελεί εσωτερική διοικητική διαδικασία χωρίς εκτελεστότητα και χωρίς έννομες συνέ- πειες, η οποία δεν επιδρά στο σύννομο της εισπρακτικής διαδικασίας που άρχισε ή θα αρχίσει. Μοναδική εκτελεστή πράξη είναι η ατομική ειδοποίηση, η οποία εκδίδεται κατά το στάδιο που προηγείται της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης προκειμένου να εισπραχθεί η οφειλή. Τα δημόσια έσοδα ειδικότερα, στα οποία έχει εφαρμογή ο ΚΦ∆, ορίζονται στο άρθρο 2 που έπεται. Το άρθρο 1 δεν αποδίδει ευθέως τον ορισμό της έννοιας της φορολογικής διαδικασίας, επιχειρεί να την προσδιορίσει όμως, κατά ρυθμιστικό περιεχόμενο. Μία από τις επικρατέστερες αποδόσεις της φορολογικής διαδικασίας είναι αυτή που την ορί- ζει ως το σύνολο των κανόνων, που διέπουν το στάδιο που αρχίζει από την επέλευση της γενεσιουργού αιτίας του φόρου και καταλαμβάνει όλες τις φάσεις βεβαίωσης του φόρου μέχρι το χρονικό σημείο, κατά το οποίο η τυχόν δημιουργούμενη, από τη βε- βαίωση του φόρου διαφορά φέρεται ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων. Γ. Η σημασία της φορολογικής διαδικασίας Η φορολογική διαδικασία παίζει καίριο ρόλο στην ικανοποίηση του δημοσίου συμφέ- ροντος, καθώς οφείλει να παρέχει στα όργανα της φορολογικής διοίκησης τις αναγκαί- ες ευχέρειες και εξουσίες για την εφαρμογή του νόμου, με σκοπό τον έγκαιρο και ορθό έλεγχο των φορολογικών υποθέσεων και την ταχεία είσπραξη των φορολογικών εσό- δων. Ο νομοθέτης, όμως, οφείλει να προβλέπει και τις κατάλληλες ελεγκτικές και ει- σπρακτικές εξουσίες καθιερώνοντας έτσι επαρκείς εγγυήσεις για τους φορολογού- μενους, προκειμένου να διασφαλίζονται τα δικαιώματά τους που απορρέουν από τις θεμελιώδεις βασικές αρχές του φορολογικού δικαίου. Οι αρχές της χρηστής διοίκησης και της προστασίας της εμπιστοσύνης του φορολο- γουμένου, οι οποίες απορρέουν από την αρχή της νομιμότητας της διοίκησης, δεσμεύ- ουν τα όργανα της φορολογικής αρχής κατά την εφαρμογή των φορολογικών νόμων 2 . 2. Για την αρχή της χρηστής διοίκησης βλ. ΑΕ∆ 14/2013, ΣτΕ Ολ 2034/2011, ΣτΕ 4731/2014, ΣτΕ 640/2015. Για την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης βλ. ΣτΕ Ολ 2034/2011, ΣτΕ 1508/2002, 3 4 5