Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

8 Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ δυση νέων κρατών και ανταγωνιστών στη θεματική των θαλάσσιων δραστηριοτήτων, την προοπτική των εφαρμοσμένων τεχνολογιών, αλλά και την ανάγκη αποτελεσματι- κής επιτήρησης και αποτροπής παραβατικών δραστηριοτήτων στις θαλάσσιες οδούς, καθώς και εποπτείας, ελέγχου, αποτροπής, περιορισμού και διαχείρισης των συνεπει- ών από τη ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Το σύνολο των ως άνω παραγόντων με διαφορετική ανά χρονική περίοδο πίεση και σπουδαιότητα, διαμόρφωσε το περιβάλλον και ανέδειξε την αναγκαιότητα για κω- δικοποίηση της νομοθεσίας που αφορούσε το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως και των όρων και των προϋποθέσεων, ιδίως και σε σχέση με την έκταση και το περιεχόμενό τους, για την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών στη θάλασσα, αλλά και το πλαίσιο για τα διεθνή ύδατα και τις συνθήκες δραστηριοποίησης. Η αρχή έγινε το 1930 στη Χάγη, με πρωτοβουλία της Κοινωνίας των Εθνών, χωρίς ωστόσο να υπάρ- ξουν απτά αποτελέσματα. Δεν μπορεί εξάλλου να λησμονηθεί το γεγονός ότι μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Γούντροου Γουίλσον , είχε εν πολλοίς απο- τυπώσει το όρομά του για τους όρους λήξης του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου-οι ΗΠΑ εί- χαν εισέλθει στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάτ- και σφυρηλάτησης της παγκόσμι- ας ειρήνης και περιλάμβανε ως κομβικό του πρόταγμα τη διαφύλαξη της  ελευθερίας των θαλασσών  . Οι ΗΠΑ είχαν εισέλθει στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων της Αντάτ. (Αποτέλεσε το ένα από τα 14 σημεία της ομιλίας του Αμερικανού Προέδρου στο Κογκρέσο, στις 08 Ιανουαρίου 1918. Προέβλεπε  απόλυτη ελευθερία ναυσιπλοΐας, στις θαλάσσιες περιοχές εκτός των χωρικών υδάτων των δικαιούχων κρατών, τόσο στην περίοδο της ειρήνης όσο και του πολέμου. Μοναδική εξαίρεση προβλέπονταν για τις περιπτώσεις που θαλάσσια τμήματα θα αποκλείονταν ολικά ή μερικά, κατόπιν διεθνούς πρωτοβουλίας και δράσης για την ανάγκη εφαρμογής των διεθνών συνθη- κών  ). Παρά την αρχική δυστοκία ωστόσο και δεδομένης της διαρκούς προόδου των κρα- τών στη έρευνα και αξιοποίηση του θαλάσσιου και υποθαλάσσιου πλούτου, υπήρξε συνέχεια με πρωταγωνιστή τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Χάρυ Τρούμαν . Το 1945 ο Πρόε- δρος Τρούμαν με απόφασή του επέκτεινε τη δικαιοδοσία της χώρας του στο σύνο- λο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, που βρίσκονταν εντός της υφαλοκρηπίδας της. Υπερβαίνοντας το ούτως ή άλλως υπερβολικά περιορισμένο και αναντίστοιχο με την πραγματικότητα αλλά και την απόλυτα θεμιτή προτεραιότητα για αξιοποίηση των θα- λάσσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών, όριο των χωρικών υδάτων, ο Αμερικανός Πρό- εδρος επικαλέστηκε την θεμελιώδη αρχή του εθνικού δικαίου, σύμφωνα με την οποία κάθε έθνος έχει δικαίωμα να προστατεύει και να κατοχυρώνει τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές (βλ. σχετικά και The Truman Proclamation and the Rule of Law, Australia’s Magna Carta Institute, Rule of Law Education Center, 28/09/2016). Το παράδειγμα των ΗΠΑ ακολούθησαν και άλλα κράτη της Αμερικανικής Ηπείρου, με πρώτα το Περού, το Εκουαδόρ και τη Χιλή και επέκτειναν τη δικαιοδοσία τους σε μια ζώνη 200 ναυτικών μιλίων από τις ακτές τους. Διασφάλιζαν κατά τούτο και τα δικαιώματά τους, αλλά και