ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

1 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ∆ιοικητική δικαιοδοσία και διοικητικές διαφορές ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Έννοια, συνταγματικά θεμέλια και ιστορική εξέλιξη της διοικητικής δικαιοδοσίας Ι. Η διοικητική δικαιοσύνη ως μορφή ελέγχου της δημόσιας διοικήσεως Η δημόσια διοίκηση, όπως κάθε μορφή εξουσίας πρέπει να ελέγχεται προκει- μένου να μην αυθαιρετεί. Μία αυθαίρετη δημόσια διοίκηση θα ανέτρεπε το συ- νταγματικό σύστημα κατανομής των λειτουργιών. Οι ουσιαστικοί λόγοι ελέγχου της σύγχρονης δημοσίας διοικήσεως είναι κατά βάση οι ακόλουθοι: (α) Η επέκταση της σύγχρονης διοικήσεως σε προσωπικό και ο πολυσύνθετος χα- ρακτήρας των δομών της. (β) Η αύξηση της σημασίας των αποφάσεων της διοικήσεως που συνδέεται με τον κίνδυνο διαφθοράς. (γ) Η αυξανόμενη εξάρτηση της ζωής των ιδιωτών από την κρατική δραστηριό- τητα 1 . Η νομική ανάγκη ελέγχου προκύπτει από σειρά συνταγματικών διατάξεων και αρχών συναγόμενων από αυτές. Τέτοιες συνταγματικές διατάξεις είναι, μεταξύ άλλων, τα άρθρα 8, 20 § 1, 26 § 3, 87, 93-95 Συντ., ενώ βασική συνταγματική αρχή που συνδέεται με την ανάγκη ελέγχου είναι η αρχή της νομιμότητας της διοικητικής δράσεως 2 . ΙΙ. Οι τέσσερις μορφές ελέγχου της δημόσιας διοικήσεως Η ελληνική έννομη τάξη προβλέπει τέσσερις μορφές ελέγχου της δημόσιας διοικήσεως: (α) τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, (β) τον διοικητικό αυτοέλεγχο, (γ) τον πολι- τικά ουδέτερο έλεγχο του Συνηγόρου του Πολίτη και (δ) τον δικαστικό έλεγχο. 1.  Ανάλογα ο ∆αγτόγλου, ∆ιοικητικό δικονομικό δίκαιο, 2014, αρ. 1-5. 2.  Πρβλ. Ανδρεάδη, Ε∆∆ 1957, 196 επ., Εμμανουηλίδη, ΕΕΝ 1972, 357 επ. 1 2