ΔΙΚΑΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

10 Ι. ΒΕΝΙΕΡΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ματος 52 . Το γεγονός ότι κάποιο πρόσωπο είναι και π.χ. δημόσιος υπάλληλος ή δικηγό- ρος, δεν σημαίνει αυτοδικαίως, ότι απαγορεύεται να αποκτήσει και την εμπορική ιδι- ότητα, αν κατ’ επάγγελμα διενεργεί εμπορικές πράξεις 53 . Συνεπώς, τα ασυμβίβαστα προς την εμπορική ιδιότητα δεν απαγορεύουν την απόκτησή της 54 και δεν απαγορεύει τον χαρακτηρισμό μίας σύμβασης ως εμπορικής το γεγονός, ότι συμβάλλεται σε αυτή πρόσωπο με ασυμβίβαστη ιδιότητα προς την εμπορική ιδιότητα. Και δεν έχουν σημα- σία ο χαρακτηρισμός του προσώπουως εμπόρου από το φορολογικό δίκαιο 55 ή η έντα- ξή του σε συγκεκριμένο ασφαλιστικό φορέα 56 ή η δηλωτική αναγγελία του σε κάποιο εμπορικό ή άλλο επιμελητήριο 57 . Ούτε βέβαια η ηθικότητα ή η νομιμότητα των εμπορι- κών πράξεών του έχουν σημασία για την απόκτηση της εμπορικής ιδιότητάς του 58 . Για αυτό και είναι έμπορος και αυτός που διενεργεί εμπορικές πράξεις κατά σύνηθες επάγ- γελμα και συνάπτει σχετικές συμβάσεις, ακόμα και αν το κάνει χωρίς να έχει λάβει την απαραίτητη κρατική άδεια, π.χ. χρηματιστής, μεσίτης 59 . ∆ιευκρινίζεται πάντως, ότι η εμπορική ιδιότητα αποκτάται από αυτόν, στο όνομα και για λογαριασμό του οποίου διενεργούνται οι εμπορικές πράξεις και όχι από τον υπάλ- ληλό του ή το νόμιμο εκπρόσωπό του 60 . Συνεπώς, ο διευθύνων σύμβουλος ΑΕ, ο δια- χειριστής ΕΠΕ, ΙΚΕ, ΟΕ, ΕΕ δεν αποκτούν εμπορική ιδιότητα, καθώς διενεργούν εμπο- ρικές πράξεις στο όνομα και για λογαριασμό της εταιρείας (η οποία είναι ο έμπορος) 61 . Ωστόσο, οι εταίροι σε ΕΠΕ ή ΑΕ ή τα μέλη διοίκησης γίνονται έμποροι, αν, παράλληλα με την παραπάνω ιδιότητά τους, διενεργούν στο όνομά τους και για δικό τους λογαρια- σμό εμπορικές πράξεις 62 . Επίσης, είναι έμπορος το τρίτο πρόσωπο, φυσικό ή νομικό, ως αχυράνθρωπος ή πα- ρένθετο πρόσωπο, που συγκαλύπτει με τις ενέργειές του την εμπορική δραστηριότητα 52. ΕφΘεσ 1865/1987 Αρμ 1988, σ. 678· ΕφΘεσ 928/1985 Αρμ 1986, σ. 326. 53. ΓνωμΝΣΚ 200/2010 ΤΝΠ QUALEX· ΓνωμΝΣΚ 391/2010 ΤΝΠ QUALEX. 54. Π.χ. έμπορος ο συνταξιούχος, ΑΠ 559/1956 ΝοΒ 1957, σ. 228· ΕφΑθ 3479/1996 ∆ΕΕ 1997, σ. 699. 55. ΓνωμΟλΝΣΚ 90/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. 56. ΑΠ 708/1986 ΕΕμπ∆ 1986, σ. 547· ΑΠ 947/1995 ΕΕμπ∆ 1996, σ. 62· ΕφΘεσ 1865/1987 Αρμ 1988, σ. 678· ΕφΘεσ 1171/1987 Αρμ 1988, σ. 679· ΕφΘεσ 1466/ 1987 ΕΕμπ∆ 1989, σ. 36. 57. ΓνωμΝΣΚ 200/2010 ΤΝΠ QUALEX. 58. Έτσι κρίθηκε ότι υπάρχει εμπορικότητα στην απόκτηση υπεξαιρεθέντων πραγμάτων προς μεταπώλη- ση, ΠρΘεσ 5990/1966 ΝοΒ 1967, σ. 754. Επίσης κρίθηκε, παρά την ανηθικότητα, ως εμπορική επιχεί- ρηση ο οίκος ανοχής, ΠρΑθ 18683/1955 ΝοΒ 1955, σ. 214. 59. Έτσι ρητώς σε ΠΠρΘεσ 3023/1981 Αρμ 1982, σ. 206, που αναγνώρισε την εμπορική ιδιότητα κατά το ουσιαστικό σύστημα, παρόλο που απαιτείτο η κρατική άδεια. 60. ΑΠ Ολ 5/1996 ΕΤρΑξΧρ∆ 1997, σ. 172· Περάκης , Γενικό μέρος εμπορικού δικαίου, 1999, σ. 242. 61. Αντί άλλων πολλών βλ. σε ΑΠ 162/1998 ΕΕμπ∆ 1998, σ. 589· ΕφΑθ 11452/1986 ΕΕμπ∆ 1987, σ. 374· ΕφΑθ 2333/1987 Ελλ∆νη 1989, σ. 89· ΕφΘεσ 797/2004 ∆ΕΕ 2004, σ. 1023· Ν. Ρόκα , § 31 αρ. 2 και 48 αρ. 4. 62. ΕφΘεσ 1188/1995 ∆ΕΕ 1996, σ. 373.