ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

IX Πρόλογος 1. «Το παραδεκτό στη διοικητική δίκη» που ο Ηλίας Κουβαράς μου έκανε την τιμή να μου ζητήσει να προλογίσω, είναι το τρίτο του βιβλίο. Προηγήθηκε η διδακτορική του διατριβή με τίτλο «ΗΔιοικητική Δικαιοσύνη ως δικαιοτελεστική λειτουργία – Συμβολή στην αποτελεσματικότητα της Διοικητικής Δικαιοσύνης», όπου τον απασχόλησε ιδίως το ζήτημα της συμ- μορφώσεως της διοικήσεως στις αποφάσεις των τακτικών διοικητικών δι- καστηρίων και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ακολούθησε η μεθοδολο- γική μονογραφία του «Οι συνέπειες της δικαστικής απόφασης ως θεμέλιο των νομικών κρίσεων». Ήδη η δεύτερη αυτή μονογραφία με έκανε να ξεχω- ρίσω ιδιαίτερα τον συγγραφέα της, που είχα εντοπίσει ως ιδιαίτερα εργα- τικό και ταλαντούχο, ήδη από το πρώτο του έργο. Μια παλαιά πίστη μου ερ- χόταν να βρει απτή προβολή και μάλιστα, τί ομορφότερο απ’ αυτό, στο έργο ενός υπό ευρεία έννοια μαθητού μου. 2. Η παλαιά αυτή πεποίθησή μου, εμπεδωμένη από 30 χρόνια θεωρητικής και πρακτικής εμπειρίας, δεν ήταν άλλη από την σκέψη, ότι η πρόοδος του δημο- σίου δικαίου, και κατά μείζονα λόγο του ελληνικού δημοσίου δικαίου, είναι αδύνατη δίχως δογματικές, συνεκτικές εργασίες. Και η δογματική εργασία προϋποθέτει άριστη γνώση τόσο της κλασικής μεθοδολογίας του δικαίου, όπως αυτή εκφράζεται ιδίως στο έργο του Larenz, όσο και των σύγχρονων ρευμάτων, όπως αυτά εκφράζονται ιδίως σε μελέτες και μονογραφίες προ- ερχόμενες από την αγγλοσαξωνική έννομη τάξη. Το δεύτερο αυτό έργο του Κουβαρά συνδύαζε όσα είχα οραματιστεί. Μελέ- τη των πιο σύγχρονων ρευμάτων σκέψεως, που συνδέονται με τις συνέπειες των αποφάσεων. Και μάλιστα μελέτη με βάση την ελληνική νομολογία από έναν λαμπρό νέο δικαστή. Αλλά ταυτόχρονα μελέτη με κέντρο τις πιο πρό- σφατες θεωρητικές και δογματικές μεθοδολογικές κατακτήσεις της αμε- ρικανικής εννόμου τάξεως. Ναι, αυτό είχα φανταστεί: ελληνική δικονομία (αλλά και θεωρία της αποφά- σεως και της νομικής κρίσεως εν γένει) μέσα από ηπειρωτικά και σύγχρονα, μεταμοντέρνα αγγλοσαξωνικά μεθοδολογικά εργαλεία. Μια τέτοια εργασία δεν μπορούσε παρά να προμηνύει ένα πολύ ιδιαίτερο επόμενο έργο. Το ήξερα ότι θα ερχόταν. Όχι, ίσως, τόσο νωρίς. Αλλά η εργα- τικότητα και το πάθος του Κουβαρά, ευτυχώς με διέψευσαν.