ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

Πρόλογος X 3. Το τρίτο αυτό έργο του Κουβαρά στηρίζεται σθεναρά στους ώμους και το «οπλοστάσιο» των δύο προηγούμενων, καθώς και σε μια σειρά ιδιαίτερα αξι- όλογων, δικονομικών ιδίως (αλλά όχι μόνο) μελετών του, με ιδιαίτερο προ- σανατολισμό και πάλι σε βαθύτερα ζητήματα μεθοδολογίας ή/και φιλοσο- φίας του δικαίου. Μέσα από την εξαντλητική εξέταση των ζητημάτων παραδεκτού που ταλα- νίζουν την ελληνική θεωρία και νομολογία, προκύπτει ένα μείζονος θεωρη- τικής και πρακτικής σημασίας εγχειρίδιο για το δικονομικό αντικείμενο της διοικητικής δίκης. Ήτοι για τις διαδικαστικές προϋποθέσεις, τα διαδικαστι- κά κωλύματα και τις προϋποθέσεις του παραδεκτού των ενδίκων βοηθημά- των της διοικητικής δικαιοσύνης. Ζητήματα που αφορούν ιδίως τα δαπανήματα της δίκης, την δικαιοδοσία, την αρμοδιότητα, τη νομιμοποίηση και το εμπρόθεσμο, παρελαύνουν καθαρά και συστηματικά ενώπιον του αναγνώστη. Είναι η κατ’ εξοχήν διοικητική δι- κονομία. Είναι κάτι αρκετά περισσότερο από τη μισή ύλη της. Και η διαπραγ- μάτευση κάθε θέματος έχει την σφραγίδα της γνώσεως που προέκυψε από τις δύο προηγούμενες μονογραφίες. Της γνώσεως των δικονομικών κανό- νων και της σχετικής νομολογίας στις λεπτομέρειές τους, από έναν άνθρω- πο που «δουλεύει» καθημερινά τα θέματα ως δικαστής, αλλά και της γνώ- σεως της μεθόδου, προκειμένου να δοθούν δογματικά στέρεες απαντήσεις στα οριακά ζητήματα, που είναι πολλά και δυσεπίλυτα. 4. Ο Κουβαράς, παραθέτοντας τον οδικό χάρτη της μελέτης του, είχε συνεί- δηση του μείζονος θεωρητικού – δογματικού προβλήματος που καλείτο να αντιμετωπίσει. Έχει την τόλμη να το εντοπίσει, να το αποκαλύψει στον αναγνώστη, αλλά και να δηλώσει την τελική επιλογή του, σε μια κρίσιμη υποσημείωση, όπου πα- ραπέμπει στο έργο του J. –Fr. Lyotard, Η μεταμοντέρνα κατάσταση. Θα μπο- ρούσε να επιλέξει τις πολλές εξαντλητικές «μικρό-αφηγήσεις» που συνδέ- ονται με καταστάσεις προσωρινές, πιθανές και παροδικές, δίχως αξιώσεις μιας καθολικής θεωρίας του παραδεκτού. Επίλυση, δηλαδή των επιμέρους προβλημάτων, δίχως επιδίωξη δομήσεως γενικής θεωρίας. Θα μπορούσε, θεωρητικώς, να επιλέξει όμως και την «Μεγάλη Αφήγηση». Μια νέα γενικευτική – ολιστική θεώρηση του παραδεκτού, είτε ως βάση για την επίλυση των επιμέρους προβλημάτων, αν εργαζόταν με την παραγωγι- κή ευκλείδεια μέθοδο, είτε ως τελικά απαύγασμα των επιμέρους συμπερα- σμάτων, από την διαπραγμάτευση των επιμέρους δικονομικών προβλημά- των, αν επέλεγε την επαγωγική μέθοδο. 5. Ευτυχώς ο Κουβαράς απέφυγε, προσφυώς, την «Μεγάλη Αφήγηση», μιας καθολικής θεωρίας του παραδεκτού στην διοικητική δίκη, που ενδεχομέ-