ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

XV Αντί προλόγου Η συγγραφή μιας μελέτης θα πρέπει να κινητοποιείται από συναισθηματικά κίνητρα αρκετά ισχυρά ώστε να υπερκαλύπτεται ο εγγενής βαρύτατος μό- χθος του συγγραφικού εγχειρήματος, η δύναμη της αδράνειας, οι αποσπά- σεις και η πίεση των αναγκών του πρακτικού βίου. Έτσι σταθμίστηκε μέσα μου ως ικανή για τη συγγραφή του παρόντος, η ανάγκη αποκωδικοποίησης της έννοιας του παραδεκτού. Η πλημμελής του τήρηση, έστω και από ασύγ- γνωστη άγνοια του νομικού παραστάτη, παρίσταται αφ εαυτή ικανή να στε- ρήσει δια παντός (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) τον προσφεύγοντα από το φυσικό του δικαστή. Κατά τούτο, το πρόβλημα του παραδεκτού εμπεριέ- χει, εν δυνάμει, την πλέον ακραία αντιπαράθεση μεταξύ ουσιαστικής και τυ- πικής δικαιοσύνης. Ξεκινώντας το εγχείρημα συγγραφής του έργου, ήλπιζα ότι η βαθύτερη κατανόηση του προβλήματος του παραδεκτού θα μπορού- σε να απαλύνει την ενίοτε αμηχανία μου στη δικαιοδοτική πράξη, κατά την εφαρμογή αυστηρών πλην πάγιων θέσεων της νομολογίας όσον αφορά την τυπική απόρριψη ενδίκων βοηθημάτων. Ολοκληρώνοντας τη συγγραφή του έργου, έχω την αίσθηση ότι μπόρεσα να συγκροτήσω -όπως ευελπιστώ και ο υπομονετικός αναγνώστης του- ένα στιβαρό κριτήριο και αισθητήριο για το πότε η πλημμελής τήρηση ορισμένης διαδικαστικής προϋπόθεσης εκ μέ- ρους του διαδίκου δικαιολογεί πράγματι την απώλεια της δικαστικής προ- στασίας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Καθηγητή Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχο- λής του ΕΚΠΑ Πάνο Λαζαράτο για την πολύ μεγάλη τιμή να προλογίσει το παρόν πόνημα. Ένα σημαντικό μέρος από το τεράστιο ερευνητικό έργο του σε δικονομικά ζητήματα, αφορά διαχρονικά σε «μεθοδολογικά και δογματι- κά απαράδεκτες» ερμηνευτικές προσεγγίσεις της εγχώριας νομολογίας οι οποίες απέληγαν σε περιστολή της δικαστικής προστασίας. Το επιστημο- νικό σφρίγος με το οποίο κατ’ επανάληψη αντιπαρατέθηκε προς τις προ- σεγγίσεις αυτές μου παρείχε επιπλέον έμπνευση και αυτοπεποίθηση για τη συγγραφή του παρόντος, κατανοώντας ότι «για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δου- λειά πολλή». Πράγματι, όπως διαπιστώνει ο μελετητής της νομολογίας, το άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγματος προσέλαβε ιστορικά την κανονιστική του εμβέλεια μέσα από μια μακρά και επίπονη πορεία διαπάλης εντός των κόλ- πων της εγχώριας δικαιοσύνης και νομικής επιστήμης και υπό την καθορι- στική συμβολή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.