ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

Εισαγωγή 2 νοντας ενώπιον του δικαστή, ο οποίος καλείται συχνά στη καθημερινή πράξη να αποφανθεί για την ουσία της, εξαντλημένος από την προηγηθείσα κατα- πόνηση για την εξέταση του παραδεκτού. Στον κλάδο της πολιτικής δικο- νομίας, διακεκριμένος Καθηγητής παρατηρεί αναστοχαστικά: «[…]διαρκώς μεγαλύτερος αριθμός δικαστικών αποφάσεων πέφτει ανεπίγνωστα θύμα δι- κονομικής μονομέρειας. Αποτελεί ανώμαλο, και θα έλεγα παρακμιακό φαινό- μενο, να χρειάζεται η δικαστική απόφαση δέκα σελίδες για να αντιμετωπίσει και να απορρίψει τις δικονομικές ενστάσεις και αμέσως μετά να της αρκεί μια σελίδα προκειμένου να δεχθεί κατ’ουσίαν ή, ακόμα χειρότερο, να απορρί- ψει την αγωγή» 4 . Η αξιολογική (και όχι απλώς σειριακή) πρόταξη του τύπου έναντι της ουσίας τείνει να εξελιχθεί στην χρόνια αρρώστια του συστήμα- τος απονομής της δικαιοσύνης. Ιδίως κατόπιν της εκάστοτε (και βεβαίως συχνής) μεταρρύθμισης της δικονομίας, ένα σοβαρό ποσοστό δικαστικών α- ποφάσεων αφορά την ερμηνεία και εφαρμογή δικονομικών κανόνων για την πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Η υψηλή αυτή αυτοαναφορικότητα του δικαιοδο- τικού έργου αποτελεί δυσλειτουργικό σύμπτωμα που υποδεικνύει ανάλωση σε ζητήματα πρόσβασης, ιδωμένα συχνά μάλιστα από δογματική σκοπιά, αντί η απονομή της δικαιοσύνης να επικεντρώνεται στην ουσία των υποθέσεων 5 . Η ανάγκη ύπαρξης διαδικαστικών προϋποθέσεων προκειμένου ο δικαστής να επιληφθεί της διαφοράς παρίσταται καταρχήν αναμφίβολη. Οι προϋπο- θέσεις αυτές καθιστούν λειτουργικό το όλο σύστημα απονομής της δικαιο- σύνης και επιτρέπουν την είσοδο στην ουσία της διαφοράς. Το δαιδαλώδες όμως σύστημα παραδεκτού που χαρακτηρίζει τη διοικητική δίκη, καταλεί- πει ενίοτε την εντύπωση όχι φίλτρου εξορθολογισμού της πρόσβασης στη δικαιοσύνη, αλλά ναρκοπεδίου για τον αιτούμενο δικαστική προστασία. «Ανοίξατε μοι πύλας δικαιοσύνης» κραδαίνει, κατά δάνειο από τους ψαλ- μούς του Δαυίδ, ο Ν. Σοϊλεντάκης 6 . Κάθε απόρριψη ενδίκου βοηθήματος βά- 4.  Κ. Κεραμευς, in: Εταιρία Νομικών Βορείου Ελλάδος, Η αιτιολογία των δικαστικών απο- φάσεων. Η δικαστική μειοψηφία. Η κριτική των δικαστικών αποφάσεων, Εκδόσεις Σάκ- κουλα, Θεσσαλονίκη, 1992, σελ. 29 επ. (42-43), πρβλ. Α. Ράντο, Αποτίμηση της πορεί- ας του Συμβουλίου της Επικρατείας τα τελευταία 40 χρόνια - Μία ενδοσκόπηση, ΘΠΔΔ 2019, σελ. 673επ. (υπό IV): «Τώρα, συντελούντος, ατυχώς, και του copy paste, οι αποφά- σεις έχουν εντελώς «ξεχειλώσει». Το θέαμα αποφάσεων 40, 50, 60, 70 ή και παραπάνω σελίδων, από τις οποίες σελίδες η ουσία (λύση και βασικό επιχείρημα) είναι, το πολύ, 3-4 σελίδες, είναι απογοητευτικό». 5.  Πρβλ. Ι. Συμεωνίδη, Η ταχύτητα στην απονομή της Διοικητικής Δικαιοσύνης, ΔιΔικ 2017, σελ.8: «Επί χρόνια η διοικητική δικαιοσύνη φαίνεται να αναλώνεται σε σωρεία δι- κονομικών ζητημάτων και εσωτερικές αναμετρήσεις που ουδόλως ενδιαφέρουν τον πολίτη». 6.  Ν. Σοϊλεντάκης, Συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο καί αυτοπρόσωπη παράσταση (άρθ. 28 καί 139 Α ΚΔΔ), ΘΠΔΔ 2016, σελ. 103, ο οποίος και μνημονεύει περιπτώσεις στο απώτερο παρελθόν κατά τις οποίες, προκειμένου να μην απορριφθεί προσφυγή, οι δι-