ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

6 ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ λον και τη Βιοποικιλότητα (Βερολίνο, 1997). Σύμφωνα με το παγκόσμιο συνέδριο τουρι- σμού στο Lanzarote, η τουριστική ανάπτυξη οφείλει να είναι φιλική προς το περιβάλλον, οικονομικά βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη για τις τοπικές κοινωνίες. Ιδιαιτέρως απαιτείται η ανάληψη κοινής και συντονισμένης δράσης όλων των φορέων του δημοσίου (Κεντρική Διοίκηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση) και του ιδιωτικού τομέα και των Μη Κυβερνητικών Ορ- γανώσεων, ώστε να διευρυνθούν οι ευκαιρίες για τις τοπικές κοινωνίες μέσω της ανάπτυ- ξης τουριστικών δραστηριοτήτων. Η συνεργασία πρέπει να αποσκοπεί στην προστασία και ανάδειξη του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος. Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να δο- θεί για την αποφυγή των επιπτώσεων του τουρισμού στην πολιτισμική κληρονομιά και την παράδοση της τοπικής κοινωνίας. To 2015 υιοθετήθηκε από 193 κράτη του Ο.Η.Ε. η «Ατζέντα για την Βιώσιμη Ανάπτυξη 2030». Η Ατζέντα 2030 αποτελεί την πλέον φιλόδοξη παγκόσμια συμφωνία που έχει επιτύ- χει ο ΟΗΕ, καθώς αποτελεί ένα παγκόσμιο σχέδιο δράσης για τους ανθρώπους, τον πλανή- τη και την ευημερία. Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι 17 τιθέμενοι από αυτή στόχοι για τη βιώ- σιμη ανάπτυξη. Η Ατζέντα 2030 προωθεί την ενσωμάτωση και των τριών διαστάσεων της βιώσιμης ανάπτυξης – κοινωνική, περιβαλλοντική και οικονομική – σε όλες τις τομεακές πολιτικές, ενώ παράλληλα προάγει τη διασύνδεση και τη συνοχή των σχετικών πολιτικών και νομοθετικών πλαισίων με τους Στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης 5 . Οι 17 στόχοι της βιώσιμης ανάπτυξης συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τον τουρισμό ως σημαντική οικονομική δραστηριότητα. Παράλληλα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Του- ρισμού, ως εξειδικευμένη οργάνωση των Η.Ε. δεσμεύτηκε ως προς την προώθηση μιας υπεύθυνης, βιώσιμης και καθολικής πρόσβασης στην τουριστική ανάπτυξη, με ιδιαίτερη έμφαση στα αναπτυσσόμενα κράτη. Τέλος, ο Ο.Η.Ε. ανακήρυξε το 2017 ως «Διεθνές Έτος Βιώσιμου Τουρισμού για την Ανάπτυξη». Ο τουρισμός, ως τομέας παροχής υπηρεσιών και αγαθών, χαρακτηρίζεται κατεξοχήν από το στοιχείο ότι η παροχή της οποιασδήποτε τουριστικής υπηρεσίας απαιτεί την προ- σωπική παρουσία του χρήστη-καταναλωτή, χωρίς την οποία είναι αδύνατη η προσφορά της τουριστικής υπηρεσίας. Το τουριστικό προϊόν είναι ένα σύνθετο προϊόν που συνδυάζει τόσο τα υλικά όσα και τα άυλα αγαθά. Στις περισσότερες περιπτώσεις κατανάλωσης του τουριστικού προϊόντος, ο χρήστης δεν μπορεί να ελέγξει εκ των προτέρων το προϊόν παρά μόνο τη στιγμή της κατα- νάλωσής του. Μάλιστα συχνά παρατηρείται ότι η παραγωγή, η πώληση και η κατανάλωση της τουριστικής υπηρεσίας / προϊόντος γίνεται στον ίδιο χρόνο, ταυτόχρονα. Η πολυπλο- κότητα της παροχής υπηρεσιών στον τουριστικό τομέα σε συνάρτηση με την απαιτούμε- νη αποτελεσματικότητα για την ικανοποίηση του χρήστη τη στιγμή της κατανάλωσης απαι- τεί την ορθολογικότερη διαχείριση των διαθέσιμων πόρων, φυσικών και ανθρώπινων 6 . 5. Μοίρα, Π. & Μυλωνόπουλος, Δ. (2020). Κρουαζιέρα. Κοινωνιολογικές, Πoλιτισμικές, Οικονομικές, Νο- μικές και Περιβαλλοντικές προσεγγίσεις, εκδ. Τζιόλα, Θεσσαλονίκη. 6. Μυλωνόπουλος, Δ. –Δελής, Τ. (2004). Συστήματα Just-In-Time (JIT): Εφαρμογή στη διοίκηση τουριστι- κών επιχειρήσεων, Αγορά Χωρίς Σύνορα, Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, 10(2), Σεπτ-Οκτ- Νοεμ, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, σελ. 166.