ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

7 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ Ο τουρισμός, ως τομέας παροχής υπηρεσιών που στοχεύει στην αναψυχή, διακατέχε- ται από δυναμική και βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη. Η επιχειρηματικότητα, λόγω του πο- λύμορφου και ευφάνταστου χαρακτήρα της τουριστικής δραστηριότητας, δημιουργεί και προσφέρει νέες μορφές αναψυχής 7 . Ο τουρισμός είναι πολυσχιδές κοινωνικό φαινόμενο με σημαντικότατες οικονομικές, πολιτισμικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις που διέπεται από πληθώρα νομικών κανόνων. Η πολυσχιδής όμως φύση του δεν επιτρέπει, τουλάχιστον στην ελληνική πραγματικό- τητα, αλλά και διεθνώς, την ανάπτυξη ενός συστημικού νομικού πλαισίου που να οδηγεί στην επιστημονική δόμηση του τουριστικού δικαίου. Σ’ αυτό συμβάλλει παράλληλα και ο νομοθετικός πληθωρισμός 8 που χαρακτηρίζει γενικά την ελληνική πραγματικότητα σε τέ- τοιο μάλιστα βαθμό που το κοινωνικό σύνολο αδυνατεί να κατανοήσει καθώς διατάξεις- προσθήκες και τροπολογίες που αφορούν τον τουρισμό εισάγονται σε νόμους με μη συ- ναφές περιεχόμενο. Ο Λογοθέτης 9 γράφει ότι δεν έχει διαμορφωθεί «αυτόνομο» δίκαιο σε σχέση με τον τουρισμό, διότι πρόκειται για μια θεωρητικά υπό διαμόρφωση οικονομο- κοινωνική δραστηριότητα που η ανομοιογένεια της δομής της την εντάσσει δικαιοδοτικά σε ένα ευρύ φάσμα «δικαίων» που ανήκουν σε διάσπαρτες ενότητες που δυσχεραίνουν την αυτονόμηση σε ενιαίο κλάδο δικαίου. Η καθηγήτρια του Τ.Ε.Ι. Αθήνας, Ευθυμιάτου 10 , αναφέρει ότι ο μελετητής του τουριστικού δικαίου της χώρας αντιμετωπίζει σοβαρότατες δυσκολίες καθώς η τουριστική νομοθεσία αποτελείται από διάσπαρτες διατάξεις που προ- έρχονται από ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό οργάνων. Επίσης, η συγγραφέας επισημαίνει ότι ο τουρισμός, αν και αποτελεί τον ταχύτερα αναπτυσσόμενα κλάδο του τριτογενούς τομέα παραγωγής, υστερεί σημαντικά από την άποψη της φροντίδας του νομοθέτη και αποδίδει αυτό στο γεγονός ότι πολλοί κλάδοι δικαίου εμπλέκονται στη λύση της μεγάλης ποικιλίας προβλημάτων που παρουσιάζονται στον τουριστικό τομέα. Ο διατελέσας για μια τριετία Γενικός Γραμματέας Ε.Ο.Τ. Γιαννόπουλος 11 γράφει χαρακτηριστικά ότι «η πιο εντυπωσιακή για μένα ανακάλυψη, στη θητεία μου, ήταν πως ήμουν από τους ελάχιστους που προερχό- μουν από τον κόσμο της νομικής επιστήμης, σε ένα περιβάλλον απερίγραπτης ποιοτικής 7. Μοίρα, Π. - Μυλωνόπουλος, Δ. (2014). Εργασιακές σχέσεις. Θεσμοί-πολιτικές-εφαρμογές , εκδ. Νομι- κή Βιβλιοθήκη, Αθήνα, σελ. 325. 8. Μαρίνος, Αν. (2009), «Επιτρέπεται στον πολίτη να αγνοεί το νόμον;» Επιθεώρησις Δημοσίου Δικαίου και Διοικητικού Δικαίου , 53(2), Απρίλιος-Ιούνιος, σελ. 286. 9. Λογοθέτης, Μ. (2000). Δίκαιο της Τουριστικής Βιομηχανίας , εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, σελ. 44. 10. Ευθυμιάτου-Πουλάκου, Αντ. (2006). Επιτομή Τουριστικού Δικαίου , εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα, σελ. 17. 11. Πρόλογος στο Χατζηνικολάου, Ε. (2002). Το Δίκαιο των καταλυμάτων και των λοιπών τουριστικών εγκαταστάσεων , εκδ. Προπομπός, Αθήνα, σελ. 11.