ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ 9 σημαντικός τομέας αυτού του κλάδου είναι το τουριστικό εργατικό δίκαιο 15 που χαρακτη- ρίζεται από την ιδιαιτερότητα της τουριστικής εργασιακής σχέσης, που συνίσταται στο ευ- αίσθητο στοιχείο της ανθρώπινης επικοινωνίας. Όμως, όπως στο ναυτικό δίκαιο 16 , όπου το πλοίο μετακινείται για να πραγματοποιή- σει το σκοπό του μεταξύ λιμένων διαφορετικών κρατών, επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων η διεθνοποίηση των πιο σημαντικών τομέων της ναυτιλιακής οικονομικής δραστηριότητας, π.χ. ναύλωση, φόρτωση πλοίου, συνθήκες παροχής ναυτικής εργασίας, ναυτική εκπαίδευ- ση κ.λπ . προκειμένου να μην αντιμετωπίζει το πλοίο διαφορετικά νομικά καθεστώτα σε κάθε λιμάνι, διαμορφώθηκε πέρα από το εσωτερικό ναυτικό δίκαιο και το διεθνές ναυτιλι- ακό δίκαιο, έτσι και στο πεδίο του τουρισμού, προκειμένου ο τουρίστας να μην αντιμετω- πίζει διαφορετική νομική ρύθμιση σε σημαντικά ζητήματα της τουριστικής υπηρεσίας που απολαμβάνει στο σύνολό της, διαμορφώνεται το διεθνές τουριστικό δίκαιο μέσω των δι- εθνών συμβάσεων τουριστικού περιεχομένου, που συνάπτονται μεταξύ των κρατών υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού. Σε πολλά σημαντικά θέματα ιδιωτι- κού δικαίου, π.χ. τουριστικής πρακτόρευσης, σύναψης διεθνών ξενοδοχειακών συμβολαί- ων κ.λπ ., η διεθνοποίηση της αντιμετώπισης των προβλημάτων επηρεάζει τη διαμόρφωση του εσωτερικού τουριστικού δικαίου. Από όλους όμως τους υπό διαμόρφωση κλάδους του τουριστικού δικαίου, φαίνεται πως το δημόσιο τουριστικό δίκαιο και ειδικότερα το διοικητικό τουριστικό δίκαιο βρίσκε- ται στο στάδιο της ωρίμασής του. Η κρατική παρέμβαση στο τουριστικό φαινόμενο είναι ενεργή και διαρκής σε όλες τις πτυχές του με αποτέλεσμα το τουριστικό νομικό πλαίσιο να συντίθεται από διάφορα νομοθετήματα που αρχίζουν να εμφανίζονται στη δεκαετία του 1920. Το γεγονός αυτό καθιστά επιτακτική την κωδικοποίηση του διοικητικού τουριστι- κού δικαίου και τη διαμόρφωση Κώδικα Δημοσίου Τουριστικού Δικαίου κατά τα πρότυ- πα του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου. Καθώς βασική παράμετρος του τουριστικού κυκλώματος είναι οι τουριστικές επιχειρήσεις δηλ. οι οικονομικές μονάδες που παρέχουν υπηρεσίες στους τουρίστες όπως μετακίνηση, διαμονή, διατροφή, ψυχαγωγία, πυλώνα στον Κώδικα Δημοσίου Τουριστικού Δικαίου θα μπορούσε να αποτελέσει ο αποκαλούμε- νος τουριστικός 17 νόμος 2160/1993. Αυτός ο πυλώνας θα μπορούσε να πλαισιώνεται από το σύνολο των διοικητικών κυρώ- σεων 18 που επιβάλλει η δημόσια διοίκηση του τουρισμού κατά τον έλεγχο της λειτουργίας των τουριστικών επιχειρήσεων. Η κωδικοποίηση των διάσπαρτων στη νομοθεσία διατά- 15. βλ. Μοίρα, Π. - Μυλωνόπουλος, Δ. (2014). Εργασιακές σχέσεις. Θεσμοί-πολιτικές-εφαρμογές , εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα. 16. Μυλωνόπουλος, Δ. (2012). Ναυτικό Δίκαιο, Δημόσιο και Ιδιωτικό , Β΄ έκδοση, Σταμούλης ΑΕ, Αθήνα. 17. Ευθυμιάτου-Πουλάκου, Αντ. (2006). Επιτομή Τουριστικού Δικαίου , εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα, σελ. 27 Όπου προφανώς εκ παραδρομής αναφέρεται ως Ν. 1960/93, ενώ στη σελίδα 21 γίνεται αναφορά στο ορθό Ν. 2160/93. 18. Συμφυής με τη δράση της δημόσιας διοίκησης είναι ο θεσμός της επιβολής κυρώσεων σε όσους πα- ραβαίνουν τη νομοθεσία. βλ. Λύτρας, Σωτ. (1984). Έννοια και Βασική Διάκριση των Κυρώσεων στο Ελληνικό Θετικό Δίκαιο , εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Κομοτηνή, σελ. 9.