ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ COVID-19

7 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Το δικαίωμα στην υγεία: έννοια, περιεχόμενο και ρυθμιστικό καθεστώς ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΗ Το ευρύτερο διεθνές θεσμικό πλαίσιο για την υγεία Αρχικά, θα πρέπει να τονιστεί ότι το δικαίωμα στην υγεία αποτελεί ένα διεθνώς κατοχυρωμένο και θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, μέσα από πληθώρα νομοθετικών κειμένων και ανακηρύσσεται ως τέτοιο από Διεθνείς Οργανισμούς. Στο προοίμιο του καταστατικού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας η υγεία ορίζεται ως « η κατάστα- ση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απολύτρωση από ασθένεια και αναπηρία » 11 . Το πεδίο εφαρμογής του δικαιώματος είναι οικουμενικό και καθολικό, συνιστώντας δεί- κτη προόδου και ανάπτυξης. Τούτο καθώς -όπως ορίζεται στο κεί- μενο- η απόλαυση του υψηλότερου δυνατού επιπέδου υγείας είναι ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα κάθε ανθρώπου χωρίς διάκριση φυλής, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων, οικονομικής ή κοινωνι- κής κατάστασης. Η υγεία όλων των λαών είναι θεμελιώδης για την επίτευξη ειρήνης και ασφάλειας και εξαρτάται από την πληρέστερη συνεργασία ατόμων και κρατών. Γι’ αυτόν τον λόγο υπογραμμίζε- ται ότι οι ενέργειες οποιουδήποτε Κράτους στην προώθηση και προ- στασία της υγείας έχουν καθολικές επιπτώσεις. 11. Το καταστατικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας υπεγράφη από τους αντιπροσώπους των 61 κρατών μελών (τότε) του Παγκόσμιου Οργανισμού στις 22 Ιουλίου 1946 και τέθηκε σε ισχύ στις 7 Απριλίου 1948. Αξίζει να το- νιστεί ότι μέχρι τη χρονική εκείνη περίοδο δεν είχε διατυπωθεί κάποιος κοι- νά αποδεκτός ορισμός της υγείας. Κατ’ επέκταση, στο προοίμιο του κα- ταστατικού ορίζεται χαρακτηριστικά ως ακολούθως: « Health is a state of complete physical, mental and social well-being and not merely the absence of disease or infirmity ».