ΕΥΕΛΙΚΤΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αντί προλόγου IX ακριτή είναι η παροχή εργασίας κυρίως δια της δέσμευσης του χρόνου του εργαζόμενου προς παραγωγή εργασίας, οπότε τα μέρη δεν αποβλέπουν στην επίτευξη αποτελέσματος. Μπορεί όμως η εργασία να διαμορφώνεται και ως εξαρτημένη, οπότε η εργασιακή σχέση υπόκειται στο πεδίο εφαρμογής του εργατικού δικαίου, εκεί όπου η συμβατική ελευθερία γνωρίζει πολλα - πλούς νομοθετικούς περιορισμούς 2 . Στην εξαρτημένη εργασία κυρίαρχη είναι η νομική εξάρ - τηση, που εκδηλώνεται κυρίως ως υπαγωγή στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη. Άρα, λοιπόν, κατευθύνσεις που δίδονται στο πλαίσιο σύμβασης έργου, δεν αποτελούν εκδήλωση του διευθυντικού δικαιώματος, αλλά είναι οδηγίες συναφείς με την εκτέλεση του έργου κατά την ειδικότερη βούληση του εργοδότη. Πάντως πρέπει να τονιστεί ότι δεν θεμελιώνεται κάποιος γενικός κανόνας, με την μορφή της απαγόρευσης σε επιχειρήσεις να διαμορφώνουν την παραγωγή εργασίας, χωρίς άμεση παρο - χή εξαρτημένης εργασίας, διότι έτσι θα προσβαλλόταν η συνταγματικά κατοχυρωμένη επαγ - γελματική ελευθερία 3 . Μπορεί δηλ. ένας επιχειρηματίας να είναι αποδέκτης εργασίας, χωρίς να παρέχεται αυτή στο πλαίσιο εξαρτημένης εργασίας Ενδιάμεση, γκρίζα ζώνη αποτελεί η παροχή εργασίας με την μορφή της διαρκούς παροχής υπη - ρεσιών, που μπορεί να διαμορφώνεται είτε ως ανεξάρτητη είτε όχι. Ο νομοθέτης έχει επέμβει και εδώ με θεσμοθέτηση μαχητών τεκμηρίων εξαρτημένης εργασίας (άρθρα 1 Ν 2639/1998 4 και 1 Ν 3846/2010). Είναι γεγονός ότι ακόμη και εάν ήθελε θεωρηθεί ότι ο εργοδότης ασκεί, κατά τρόπον τινά, καταχρηστικά την συμβατική του ελευθερία, εντούτοις δεν μπορεί να ελεγ - χθεί η άσκηση της επιχειρηματικής ελευθερίας με τα κριτήρια του άρθρου 281 ΑΚ, διότι κα - ταρχήν δεν ελέγχεται για καταχρηστικότητα η άσκηση της συμβατικής ελευθερίας και συνακό - λουθα ο τρόπος της παραγωγικής οργάνωσης της επιχείρησης, δηλ. το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη υπό ευρεία εννοία 5 . Όταν όμως ο Νομοθέτης εντοπίζει φαινόμενα οργάνωσης της παραγωγικής δραστηριότητας που φέρουν το στίγμα της καταχρηστικότητας, τότε δικαι - ούται να επεμβαίνει και να περιστέλλει την συμβατική ελευθερία, επανοριοθετώντας την, αρκεί να μην θίγει τον πυρήνα της, προκειμένου να προστατεύσει τους ασθενέστερους συμβαλλό - μενους, όπως είναι κατά τεκμήριο οι εργαζόμενοι. Η θεσμοθέτηση μαχητών τεκμηρίων, όπως λ.χ. τα άρθρα 1 Ν 2639/1998 και 1 Ν 3846/2010 είναι απόρροια της αρχής αυτής. Μπορούν, επίσης, να θεσπίζονται ειδικές, περιοριστικές της συμβατικής ελευθερίας ρυθμίσεις. Χαρακτη - ριστική στην κατεύθυνση αυτή είναι η νομοθετική ρύθμιση του άρθρου 68 N 3863/2010 για ερ - γαζόμενους σε βοηθητικής φύσεως εργασίες, όπως είναι ο καθαρισμός και η φύλαξη εγκατα - 2. Λαδάς , Περιορισμοί της επιχειρηματικής ελευθερίας του εργοδότη, σε Ελευθερία και Δικαιοσύνη στη Σύμβαση, Τιμητικός Τόμος Παναγιώτη Παπανικολάου, 2020, σ. 539 επ. 3. Λαδάς , Το Δικαίωμα της Προσωπικότητας του Εργαζομένου, 2018. 4. ΑΠ 229/2011 ΔΕΕ 2012, 496. 5. Λαδάς , Η κατάχρηση δικαιώματος του Εργοδότη, σε «17ο Πανελλήνιο Συνέδριο ΕΔΕΚΑ, 12 – 13 Οκτωβρίου 2018 «Το εργατικό και το αστικό δίκαιο σε ανοιχτό διάλογο», 2019, σ. 171 επ.