ΕΥΕΛΙΚΤΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αντί προλόγου XI σης, που μαζί με την υπαγωγή στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη συνθέτουν την έννοια της εξαρτημένης εργασίας. Ενδιάμεσες μορφές είναι η ανταπόκριση προς παροχή εργασίας, ενώ ο απασχολούμενος τε - λεί σε ετοιμότητα κλήσης και πρέπει να αναλάβει εργασία σε σύντομο χρόνο. Ενδείκτη εξάρτη - σης αποτελεί η κυριαρχία στην οργάνωση του χρόνου εργασίας. Όταν τον ρυθμίζει ο εργοδότης είναι προφανές ότι ο εργαζόμενος υπόκειται στο διευθυντικό δικαίωμα του τελευταίου, ώστε θεμελιώνεται εξαρτημένη εργασία. Αντίθετα, όταν ο απασχολούμενος καθορίζει ο ίδιος τον χρόνο εργασίας, τότε πρόκειται για παροχή ανεξάρτητων υπηρεσιών. Τα ερμηνευτικά προβλή - ματα οξύνονται, όταν ο απασχολούμενος εργάζεται καθημερινά κατά πλήρες ωράριο ή ακόμη περισσότερο και με υπέρβασή του. Στις περιπτώσεις αυτές η προσφυγή στα τεκμήρια είναι μο - νόδρομος. Πάντως ο εργοδότης έχει την δυνατότητα ανατροπής του τεκμηρίου. Μια σημαντική έκφανση της έννοιας του χρόνου στο εργατικό δίκαιο αποτελούν τα χρονικά όρια εργασίας. Είναι γεγονός ότι τα χρονικά ώρια εργασίας αποτελούν την βάση αναγκαστι - κής φύσεως ρυθμίσεων του εργατικού δικαίου. Οι ρυθμίσεις αυτές θέτουν όρια στην διάρκεια της ημερήσιας και της εβδομαδιαίας παροχής εργασίας και στοχεύουν στην τακτική ανάπαυ - ση και αναπλήρωση των δυνάμεων του μισθωτού, δημιουργώντας ένα προστατευτικό πεδίο για τον εργαζόμενο και πρακτική εναρμόνιση αντίθετων συμφερόντων. Εδώ ανακύπτει η ανά - γκη εναρμόνισης της επαγγελματικής και της ιδιωτικής ζωής, που στη νομική διάλεκτο χαρα - κτηρίζεται ως συμφιλίωση. Οι αυτοαπασχολούμενοι, όμως, στερούνται αυτών των πλεονε - κτημάτων. Εισαγόμενα από άλλες έννομες τάξεις μορφώματα παραγωγής εργασίας, όπως λ.χ. η ετοιμότητα αναμονής κλήσης (work on call ) , υποβάλλονται σε κριτική θεώρηση. Παραδο - σιακές ρυθμίσεις όπως είναι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αφορούν την κατανομή του χρόνου εργασίας, ανάλογα με τις παραγωγικές ανάγκες και την προοπτική της ισόρροπης πα - ραγωγικής διαδικασίας, δεδομένου ότι οι θέσεις εργασίας διατηρούνται ακέραιες και σε περι - όδους μειωμένης παραγωγικής ζήτησης. Η εμφάνιση διαφόρων μορφών απασχόλησης με απόκλιση από το βασικό μοντέλο της εργασί - ας κατά πλήρες ωράριο, κατά τις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας, στο πλαίσιο της συμβατι - κής ελευθερίας έδωσε την ευκαιρία στο νομοθέτη να προβεί σε ρύθμιση του φαινομένου της μερικής απασχόλησης αρχικά με το Ν 1892/1990 και της εκ περιτροπής εργασίας . Οι νομο - θετικές παρεμβάσεις είναι συνεχείς, ανάλογες με τα προστάγματα εκάστης εποχής και την ανά - γκη για εξισορρόπηση της εργασίας με την ιδιωτική ζωή. Ειδικές μορφές ευέλικτης εργασίας συνιστούν και οι μετακινήσεις προσωπικού, που πα - ρατηρούνται κυρίως σε επιχειρήσεις με συγγενή συμφέροντα, όπως είναι ο δανεισμός, η προσωρινή απασχόληση και η απόσπαση εργαζομένων . Η τηλεργασία και η εργασία μέσω ψηφιακής πλατφόρμας αποτελούν πλέον τις νέες προκλή - σεις για την παραγωγή εργασιακού αποτελέσματος. Νέες, λοιπόν, μορφές παραγωγής εργασί - ας αναπτύσσονται λόγω της απτής, πλέον, πραγματικότητας της τεχνολογικής εξέλιξης. Η άμε -