ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΑ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΚΑΝ 1215/2012

6 § 1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις ΣυμΒρ είχε ως συνέπεια την απαλοιφή της απαίτησης ελέγχου της διεθνούς δικαιοδοσί- ας του δικαστηρίου προέλευσης της απόφασης από το δικαστήριο της αναγνώρισης 49 . Ο Κανονισμός 1215/2012 αποτελεί αναδιατύπωση του Κανονισμού 44/2001 που χαρακτη- ρίζεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος του ευρωπαϊκού ιδιωτικού διεθνούς δικαίου με αρκετές τροποποιήσεις 50 . Το πεδίο εφαρμογής του εν λόγω ευρωπαϊκού νομοθετήματος ορίζε- ται με ασφάλεια και διέπεται από θεμελιώδεις αρχές που ανάγονται στο πρωτογενές ευ- ρωπαϊκό δίκαιο 51 . Πρωταρχικός στόχος του ΚανΒρΙα είναι να υποδειχθεί το πλέον κατάλ- ληλο δικαστήριο ενός κράτους μέλους προς επίλυση των διασυνοριακών διαφορών, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων που εκδίδονται σε άλλο κράτος μέλος 52 . Το άρθρ. 7 του ΚανΒρΙα αποτελεί από τις πιο σημαντικές διατάξεις του Καν. 1215/2012, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες αντίστοιχες διατάξεις των άρθρ. 5 ΣυμΒρ και άρθρ. 5 του ΚανΒρΙ. Η πυκνή νομολογιακή εφαρμογή και τα προβλήματα που ανέκυψαν λόγω του άρθρ. 5 ΣυμΒρ οδήγησαν τον ευρωπαϊο νομοθέτη να προβεί σε τροποποίηση και συμπλήρωσή του με τον ΚανΒρΙ 53 . Με αφορμή τον Καν. 1215/2012 (ΚανΒρΙα) το άρθρο 5 του Καν. 44/2001 (ΚανΒρΙ) έλαβε τον αριθμό 7 και τροποποιήθηκε εκ νέου. Ειδικότερα, το παλιό σημείο 2 του άρθρ. 5 ΚανΒρΙ για τις διαφορές από υποχρεώσεις διατροφής καταρ- γήθηκε 54 , εφόσον οι υποθέσεις αυτές υπάγονται πλέον στον Καν. 4/2009. Στη θέση του τοποθετήθηκε το πρώην σημ. 3 του άρθρ. 5 ΚανΒρΙ (δωσιδικία της αδικοπραξίας ή οιο- 49. Το πρώτο εδάφιο του άρθρ. 35 παρ. 3 ΚανΒρΙ ορίζει ότι με την επιφύλαξη των διατάξεων της πρώ- της παραγράφου, δεν ερευνάται η διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους μέλους προ- έλευσης, ενώ στο δεύτερο εδάφιο του άρθρου αυτού διευκρινίζεται ότι οι σχετικοί με τη διεθνή δι- καιοδοσία κανόνες δεν εντάσσονται στη διεθνή δικονομική δημόσια τάξη των κρατών μελών. Συ- νεπώς τα κράτη μέλη δεν προβαίνουν πλέον σε έλεγχο της διεθνούς δικαιοδοσίας του δικαστηρίου, ούτε επικαλούνται τη διεθνή δημόσια τάξη τους. Βλ. Μαραζοπούλου , Υπερεδαφική εκτέλεση κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, 2015, σ. 31 επ. Πρβλ. και Άνθιμο , Δημόσια τάξη και Σύμβαση των Βρυξελλών, Αρμ 2000, 1301 επ. 50. Βλ. Καϊση , Ζητήματα από την παρέκταση διεθνούς δικαιοδοσίας κατά τα άρθρα 25, 29 και 3 σημ. 2 του Κανονισμού 1215/2012, ΕφΑΔ 2017, 98. 51. Ειδικότερα γίνεται δεκτό πως ανώτατη αρχή που διέπει τον Κανονισμό είναι αυτή της έννομης προ- στασίας των προσώπων που έχουν κατοικία ή εγκατάσταση εντός της Ένωσης, από την οποία απορ- ρέει η απαίτηση περί ασφάλειας δικαίου καθώς επίσης και η αρχή της ομοιομορφίας των δικαιωμά- των και υποχρεώσεων που προκύπτουν από τον εν λόγω Κανονισμό. Ως ειδικότερες αρχές θεωρού- νται οι αρχές της ελεύθερης κυκλοφορίας των αποφάσεων, της προστασίας των δικαιωμάτων άμυ- νας, της ασφάλειας δικαίου καθώς και η αρχή ότι οι διαφορές θα πρέπει να επιλύονται από το αρμό- διο δικαστήριο. Επίσης, επισημαίνεται εδώ ότι όρος ενοποίηση δεν αποτυπώνει με δογματική ακρί- βεια τη συνολική λειτουργία όλων των ρυθμίσεων του Κανονισμού, αλλά μόνο τα περί διεθνούς δι- καιοδοσίας τμήματα. Βλ. αναλυτικά, Μαραζοπούλου , Υπερεδαφική εκτέλεση, ο.π. σ. 29 επ. 52. Βλ. Νίκα/Σαχπεκίδου , Ευρωπαϊκή Πολιτική Δικονομία, ο.π., σ. 12. 53. Βλ. Δεληκωστόπουλο , Ζητήματα από την εφαρμογή του κανονισμού 1215/2012 για τη διεθνή δικαι- οδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων, 2 η εκδ., 2019, σ. 69 επ. 54. Βλ. Σταματόπουλο , Η δωσιδικία της δικαιοπραξίας και το δικαίωμα διατροφής, Δ 1997, 269 επ.