ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΑ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΚΑΝ 1215/2012

«Στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό η σύμβαση και η αδικοπραξία ακολούθησαν παράλληλους δρόμους. Δεν θεωρήθηκαν απλώς ως οι δύο βασικές μορφές αστικής ευθύνης. Ο παραλληλισμός τους προσέλαβε επιπλέον σχεδόν φιλοσοφικές διαστάσεις, αφού η συμβατική ευθύνη χαιρετίσθηκε ως απόρροια τις ιδιωτικής αυτονομίας, ενώ η αδικοπρακτική ευθύνη εκλαμβάνεται ως το αντίβαρο που κυριαρχικά επέβαλε ο νομοθέτης στο πλαίσιο μιας απόπειρας εξισορροπήσεως» Καθηγητής Κωνσταντίνος Κεραμεύς, Σύμβαση και αδικοπραξία κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ΕΕΕυρΔ 2001, 209 «Η διάκριση μεταξύ ευθύνης εκ συμβάσεως και ευθύνης εξ αδικοπραξίας είναι παλαιά και αναμφίβολα υφίσταται σε όλα τα ανεπτυγμένα νομικά συστήματα. Η ευθύνη εκ συμβάσεως μπορεί να ορισθεί ως αστική ευθύνη λόγω μη εκπληρώσεως παροχής που ένα πρόσωπο οφείλει να εκπληρώσει έναντι άλλου προσώπου δυνάμει συμφωνίας συναφθείσας μεταξύ αυτών. Η ευθύνη εξ αδικοπραξίας μπορεί να ορισθεί ως αστική ευθύνη για τη μη εκπλήρωση παροχής που το δίκαιο επιβάλλει ανεξάρτητα από οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των διαδίκων [...]». Γενικός Εισαγγελέας Jacobs, Handte, C-26/91, ECLI:EU:C:1992:176