ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ (τσέπης)

XIII Εισαγωγικό σημείωμα του Π∆. Και σε αυτό συμβάλλει κατά τη γνώμη μου και η ορθολογι- κή κατάστρωση των κυρώσεων σε ανταπόκριση με το επικρατούν αξιακό σύστημα και τις πραγματικές δυνατότητες του σωφρονιστι- κού μας συστήματος. Η αντεγκληματική πολιτική αποδυναμώνεται τότε, όταν η συνδυα- στική και «έντεχνη» προσέγγιση των ευεργετικών διατάξεων οδη- γεί σε υπερκέραση των απειλούμενων και επιβαλλόμενων κυ- ρώσεων. Η διάσταση ανάμεσα στις επιβαλλόμενες και εκτιόμενες ποινές είναι ό,τι χειρότερο για την αντεγκληματική πολιτική. Οι λε- γόμενες «ασυμπίεστες» ποινές αποτελούν, όπως υποστηρίζεται, μοχλό άσκησης λυσιτελούς αντεγκληματικής πολιτικής. Πιστεύω ακράδαντα ότι ισχύει και σήμερα: όσο λιγότερο Π∆ τόσο το καλύ- τερο, ιδιαίτερα ενόψει αντεγκληματικής πολιτικής, υπό μία αδήρι- τη όμως προϋπόθεση: συνεπής έκτιση της ποινής. Οι σκοποί της ποινής διεισδύουν και στις τρεις φάσεις του ποινικού φαινομένου: απειλή (προεχόντως γενική πρόληψη), κατάγνωση (ισορροπία γε- νικής και ειδικής προλήψεως) και έκτιση της ποινής (προεχόντως ή και αποκλειστικά ειδική πρόληψη). Επίσης η μη επιβολή κυρώσε- ων σε επαναλαμβανόμενες μορφές εννόμου συμπεριφοράς, η απά- θεια (ή και ανοχή) της Πολιτείας, προλειαίνει το έδαφος για το κα- θεστώς της ανομίας και τις καταστρεπτικές διαλυτικές επιπτώσεις της. Και βέβαια αντεγκληματική πολιτική κάτω από τέτοιες συνθή- κες δεν μπορεί με έλλογο τρόπο να ασκηθεί. Τέλος, σημειώνω ότι βρισκόμαστε ήδη από αρκετό χρόνο σε νέα εποχή. Η σύγκλιση του ηπειρωτικού και του αγγλοσαξωνικού δι- καιικού χώρου και στο πεδίο του Π∆ γίνεται πλέον αισθητή και στη χώρα μας και στο νομικό μας σύστημα. Ιδιαίτερα μέσω των Απο- φάσεων (παλαιότερα), των Οδηγιών της ΕΕ και των ∆ιεθνών Συμ- βάσεων, επιχειρείται διείσδυση και συνακόλουθα ανάπλαση του