ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΤ' ΑΡΘΡΟ

Μ. ΜΠΑΚΑΒΟΥ  1089 ΠΔ 18/1989 Συγκρότηση - Οργάνωση - Αρμοδιότητα Άρθ. 14 Π∆ 18/1989  [2] σών, τα οποία συμβάλλουν στην εξασφάλιση των υλικών προϋποθέσεων αξιοπρε- πούς ασκήσεως του πανεπιστημιακού τους έργου και απολαμβάνουν δυνατότητες παροχής εκπαίδευσης υψηλού επιπέδου εντός του Πανεπιστημίου (εγκαταστάσεις, ερευνητικό εξοπλισμό, πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες), ενώ παράλληλα μπορούν να ασκούν και ελευθέριο επάγγελμα, να επαυξάνουν δε την ιδιωτική τους πελατεία λό- γω του αυξημένου κύρους που τους προσδίδει η θέση τους και η εν γένει απασχό- λησή τους στο Πανεπιστήμιο. Κρίθηκε ότι από τις διατάξεις των άρθρων 8 (παρ. 1, 2 και 8) και 24 παρ. 7 του Ν 2530/1997 (Α΄ 218), 50 του Ν 2413/1996 (Α΄ 124), 1 (παρ. 1 και 2) της 679/22-8-1996 ΚΥΑ (Β΄ 826), 15 παρ. 1 περ. α΄, β΄ και δ΄ του Ν 2817/2000 (Α΄ 78), και του άρθρου μόνου (παρ. 1-8 και 10) της Φ. 35/10506/ΙΒ/31-1-2002 (Β΄ 178) ΚΥΑ, οι οποίες προβλέπουν αφ’ ενός την παρακράτηση ποσοστού επί των αμοι- βών μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ και ΕΠ των ΤΕΙ από την άσκηση ελευθερίου επαγγέλμα- τος αφ’ ετέρου τον τρόπο διαθέσεως των αντιστοίχων ποσών συνάγεται ότι οι επί- μαχες επιβαρύνσεις δεν έχουν φορολογικό χαρακτήρα, ότι τα παρακρατούμενα πο- σά διατίθενται υπέρ των οικείων ιδρυμάτων για την κάλυψη δαπανών απαραιτήτων για την πραγματοποίηση έργων (εκπαιδευτικών, επιμορφωτικών κ.α.) και την παρο- χή υπηρεσιών (επιστημονικών, τεχνολογικών κ.α.), που συμβάλλουν στη σύνδεση της εκπαιδεύσεως και της έρευνας με την παραγωγή και εκτελούνται ή παρέχονται, αντιστοίχως, και από το επιστημονικό προσωπικό των ΑΕΙ και ΤΕΙ, και ότι, συνεπώς, τα μέλη του εν λόγω προσωπικού είναι οι τελικοί αποδέκτες των παρακρατουμένων ποσών, τα οποία συμβάλλουν στην εξασφάλιση των υλικών προϋποθέσεων αξιο- πρεπούς ασκήσεως του πανεπιστημιακού τους έργου και απολαμβάνουν δυνατότη- τες παροχής εκπαιδεύσεως υψηλού επιπέδου εντός του Ιδρύματος (εγκαταστάσεις, ερευνητικό εξοπλισμό, πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες), ενώ παράλληλα μπορούν να ασκούν και ελευθέριο επάγγελμα και, μάλιστα, να επαυξάνουν την ιδιωτική τους πε- λατεία λόγω του αυξημένου κύρους που τους προσδίδει η θέση τους και η εν γένει απασχόλησή τους στο Ίδρυμα. Ενόψει των ανωτέρω κρίθηκε εν κατακλείδι ότι αρ- μόδιο για την εκδίκαση υποθέσεων, στις οποίες εφαρμοστέες είναι οι προαναφερ- θείσες διατάξεις, είναι το Γ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας [ΣτΕ 2402/2015] . Ένδικα βοηθήματα και μέσα που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Δ’ Τμήματος. Στο Δ’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας υπάγονται τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που αφορούν διαφορές, οι οποίες δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα των άλλων Τμημάτων, όπως είναι ιδίως οι σχετικές με: α) την άσκηση κάθε είδους επαγγέλμα- τος ή επιχείρησης, β) τις επιδοτήσεις, επενδύσεις και κάθε είδους ενισχύσεις για ανα- πτυξιακούς σκοπούς, γ) τους πρόσφυγες και λοιπούς αλλοδαπούς, δ) την ιθαγένεια, ε) τις συγκοινωνίες και τα αυτοκίνητα (άρθρο 4 παρ. 1 του ΠΔ 361/2001). Από τη διά- ταξη αυτή συνάγεται ότι το Δ’ Τμήμα έχει επικουρική αρμοδιότητα, δεδομένου ότι υπάγονται σε αυτό οι διαφορές που δεν ανήκουν στα άλλα τμήματα [Πρ. Δαγτόγλου, Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, 2004, 194] . Στο Δ’ Τμήμα υπάγονται επίσης και οι αιτή- σεις ακυρώσεως πράξεων της διαδικασίας που προηγείται της σύναψης σύμβασης του Δημοσίου, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των λοιπών νομικών προσώ- πων δημοσίου δικαίου, με την επιφύλαξη των οριζομένων στο άρθρο 2 παρ. 2 του 26